Toυ Κώστα Νούση,
Φιλολόγου-Θεολόγου Μ.Th.
Οι Ρώσοι αδελφοί μας έχουν
εγκλωβιστεί στο Ουκρανικό ζήτημα. Όταν το προσχεδίασαν και το ξεκίνησαν, είχαν την
υπεραισιόδοξη πίστη πως θα τους ακολουθήσουν στην επικίνδυνη εκκλησιολογική
ατραπό, που μόνοι άνοιξαν και αποφάσισαν να βαδίσουν, και άλλοι συνοδοιπόροι.
Ήδη είχαν συμπαρασύρει στην απουσία τους από τη Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης άλλες
τρεις Εκκλησίες. Τα πράγματα, ωστόσο, και οι μεγάλες προσδοκίες τους δεν
φαίνεται να επαληθεύονται...
Έχει ήδη παρέλθει αρκετός καιρός και
όχι μόνο δεν τους ακολούθησαν στο σχίσμα
άλλες Εκκλησίες, ακόμη και φίλα σε αυτούς προσκείμενες, αλλά, αντίθετα, η
Εκκλησία της Ελλάδος και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας αναγνώρισαν επίσημα τη
νεοϊδρυθείσα Εκκλησία της Ουκρανίας υπό τον Κιέβου Επιφάνιο. Προ αυτών,
αγιορείτες πατέρες «τόλμησαν» το αυτονόητο, να συνταχθούν με τις αποφάσεις του
Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Μητρός Εκκλησίας.
Το γεγονός και μόνο ότι οι κατά
τόπους Εκκλησίες – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – δεν αποφάνθηκαν άμεσα ή μέχρι
στιγμής δεν συντάχθηκαν με την απόφαση του Βαρθολομαίου, συνιστά μάλλον σιωπηρή
αποδοχή της παρά απόρριψη, όπως θα το ήθελαν οι εχθροί του Φαναρίου. Επίσης, οι
δηλώσεις των περισσοτέρων έδειξαν πως κατ’ ουσίαν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του
Κωνσταντινουπόλεως στο να χορηγεί Αυτοκεφαλία σε Ορθόδοξες Μητροπόλεις, το δε
κώλυμα που επικαλούνται είναι ο «μη ικανοποιητικός» τρόπος θεραπείας των πρώην
εν Ουκρανία σχισματικών. Επίσης αναγνωρίζουν και το δικαίωμα του εκκλήτου στον
Οικουμενικό Πατριάρχη. Το έκκλητο είναι το τελευταίο ένδικο μέσο άρσης των
αδιεξόδων. Και στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όπως τόνιζε ο όσιος
Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης!
Την ίδια επίσης στιγμή, το γεγονός
και μόνο ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μνημονεύεται κανονικά όπου γης – πλην
των ρωσικών δικαιοδοσιών – τούτο de facto αποδυναμώνει και καθιστά μονομερές το
σχίσμα των Ρώσων. Και με την πάροδο του χρόνου θα συνειδητοποιούν οι
περισσότεροι σκεπτικοί ή διστακτικοί ανά τον κόσμο Επίσκοποι πως δεν είναι τόσο
μεγάλη η επιρροή και η δύναμη των Ρώσων, όσο φαντάζονταν μέχρι σήμερα. Επίσης,
γίνεται ολοένα και πιο κατανοητό πως σε κανέναν δεν συμφέρει η αντικατάσταση
του Πρώτου από τον Μόσχας, διότι τότε η «ρωσική ορθοδοξία» και το νεοπαπικό
μοντέλο που πρεσβεύει θα «αλώσουν» τις ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Επισκοπές και θα
επιβληθεί μια τρομοκρατία και διακυβέρνηση λατινικού χαρακτήρα, μη εξαιρουμένης
της αλλοίωσης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των κατά τόπους Εκκλησιών με την
προσπάθεια εξομοίωσής τους με τα ρωσικά πνευματικά πρότυπα. Και για ποιον λόγο,
άραγε, να θέλει κάποιος σήμερα να συμβεί κάτι τέτοιο, πέρα από την αήθη
εθνικιστική χροιά του πράγματος;
Μέσα στην παραπάνω φυσική και θετική
μάλλον εξέλιξη των πραγμάτων, έχουμε παραφωνίες εξ ελληνικής πλευράς. Ο γνωστός
ελληνικός φαγωμός… Τέσσερις ελλαδίτες Επίσκοποι ζητούν πανορθόδοξη! Τα κριτήριά
τους: ο αντιοικουμενισμός! Μα δεν βλέπουν τις εκτροπές σε θέματα διακοινωνίας
των Ρώσων αδελφών; Ο Ιεροσολύμων επίσης και ένιοι Κύπριοι Επίσκοποι, ων τα
κριτήρια μάλλον έχουν σχέση με την «ενίσχυση» εκ μέρους των Ρώσων… Τέλος, να
και ο Αλβανίας Αναστάσιος, όστις φαίνεται να τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια
των Φαναριωτών αδελφών του, οίτινες και τον ανέδειξαν! Να τα λέμε και αυτά…
Η απάντηση στους προαναφερθέντες
Επισκόπους είναι απλούστατη και δεδομένη: ο μόνος έχων το δικαίωμα σύγκλησης Πανορθοδόξου
είναι ο Οικουμενικός. Οι άλλοι ως τι και δια τι κόπτονται; Πέρα από το
αυτονόητο τούτο και κάτι άλλο: με ποιο δικαίωμα οι Ρώσοι σήμερα δέχονται και
προωθούν την πρόταση του Ιεροσολύμων, όταν οι ίδιοι εντελώς αδικαιολόγητα
απείχαν από την πρόσφατη Πανορθόδοξη της Κρήτης; Και δη, κάποιοι εκ των
ελλαδιτών προαναφερομένων, ίσως δε και όλοι τους, δεν συμφώνησαν και πολέμησαν
τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου, αμφισβητώντας την Ορθοδοξία της και έμμεσα αυτήν του
Πατριάρχη. Τώρα πώς και ξάφνου θέλουν μια Πανορθόδοξη Σύνοδο; Αποκατεστάθη μήπως
η «προβληματική» ορθοδοξία του Προκαθημένου; Φάσεις και αντιφάσεις…
Ας γίνω γραφικός επαναλαμβανόμενος:
στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου. Ας δουν οι ενιστάμενοι – εξ αγνοίας ή
υποκρισίας – την πρόσφατη παράλληλη αποκατάσταση των σχισματικών της ROCOR και μετά να αρχίσουν να μιλάνε για
την αποκατάσταση των Ουκρανών σχισματικών. Ο Μόσχας Κύριλλος φαίνεται να έπεσε
θύμα των σχεδιασμών του οικείου «υπουργού εξωτερικών» μητροπολίτου Ιλαρίωνος.
Ίσως κι από κοινού να τα σχεδίασαν; Ποιος ξέρει; Άλλα όμως τα σχέδια των
ανθρώπων και άλλα του Θεού. Οι Ρώσοι πρέπει να ηρεμήσουν κάποια στιγμή, όπως
και ο Ερντογάν, από τον ρομαντικό – πλην επικίνδυνο – μεγαλοϊδεατισμό τους:
ούτε Τρίτη Ρώμη ισχύει ούτε Οθωμανική Αυτοκρατορία ανίσταται. Και αν κάποιος
προσπαθήσει να υλοποιήσει τα αναχρονιστικά του οράματα, μάλλον θα φάει το
κεφάλι του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου