Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Νέος ειδικός ιστότοπος για τα Θρησκευτικά από το Ι.Ε.Π.

Ειδικό ιστότοπο για τα Θρησκευτικά θέτει σε λειτουργία το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) για την υποστήριξη και υποβοήθηση του έργου των Θεολόγων εκπαιδευτικών Β/θμιας (ΠΕ01) και των Δασκάλων εκπαιδευτικών Α/θμιας (ΠΕ70) στην εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών.

Ηδη στον ιστότοπο έχουν αναρτηθεί ειδικοί σύνδεσμοι, όπως "Προγράμματα Σπουδών", "Οδηγός Εκπαιδευτικού", "Διδακτικό Υλικό", "Noμοθεσία - Εγκύκλιοι", "Διδακτικές Προτάσεις", "Υποστηρικτικό Υλικό", "Υλικό Εικόνων και Μουσικής", "Ειδήσεις - Αρθρα", κ.α. καθώς και ανοικτή γραμμή επικοινωνίας των εκπαιδευτικών με την Επιστημονική Ομάδα Εργου.

* Εδώ ο (υπό κατασκευή, συνεχώς εμπλουτιζόμενος με νέο υλικό) νέος ιστότοπος 


"Πλούσια θρησκειολογική πληροφόρηση με έμφαση στην Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία", προτείνει ο Συντονιστής Μορφωτικών Υποθέσεων της ΝΔ, βουλευτής Επικρατείας κ. Θεοδ. Φορτσάκης

Στα επίκαιρα θέματα των σχέσεων Πολιτείας - Εκκλησίας και των νέων προγραμμάτων σπουδών στα Θρησκευτικά, αναφέρθηκε ο βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ και συντονιστής Μορφωτικών Υποθέσεων, Καθηγητής της Νομικής Αθηνών, κ. Θεόδωρος Φορτσάκης, στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, λέγοντας τα εξής:
<< Ερ. Ένα ακόμη θέμα που άπτεται της αναθεώρησης του Συντάγματος είναι οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Θα πρέπει 250 χρόνια μετά τον Διαφωτισμό να υπάρξει πλήρης διαχωρισμός και στη χώρα μας;
Απ. Έχω προτείνει να κατοχυρώσει το Σύνταγμα ως ειδική νομική κατηγορία το «εκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο». Θυμίζω ότι σήμερα η Εκκλησία μας, καθώς και η μουσουλμανική και η εβραϊκή θρησκεία, είναι οργανωμένες ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ενώ οι υπόλοιπες εκκλησίες, όπως για παράδειγμα η Καθολική, είναι οργανωμένες ως απλά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Η συνταγματική θέσπιση της κατηγορίας που προτείνω θα επέτρεπε να μπορούν να λειτουργήσουν όλες οι Εκκλησίες στο ίδιο νομικό πλαίσιο, χωρίς κρατικές παρεμβάσεις. Όμως το Σύνταγμα πρέπει παράλληλα να αναγνωρίζει τη μεγάλη σημασία της επικρατούσας στην Ελλάδα θρησκείας, την οποία ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ερ. Νομίζετε ότι η Εκκλησία πρέπει να καθορίζει το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, όπως υποστηρίζουν οι «σκληροί» της Ιεραρχίας ή αυτό είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους διά του αρμοδίου υπουργείου;
Απ. Το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να διασφαλίζει την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών, όπως επιτάσσει το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος. Αυτό πρέπει να γίνει με τη διδασκαλία στους μαθητές όλων εκείνων των στοιχείων που θα το επιτρέψουν, ιδίως με παροχή πλούσιας θρησκειολογικής πληροφόρησης, με έμφαση στην επικρατούσα στην Ελλάδα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Θρησκεία και η Εκκλησία μας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής και πνευματικής μας ταυτότητος. Και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει. Πρέπει επιπλέον να παρέχεται στους μαθητές η δυνατότητα επιλογής μαθήματος θρησκευτικών κατηχητικού χαρακτήρα. Υπογραμμίζω ότι οι αλλαγές που χρειάζονται πρέπει να γίνουν μετά από ενδελεχή συζήτηση και με την Εκκλησία μας, προς αποφυγήν οποιουδήποτε διχασμού πάνω στα θέματα αυτά.>>.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

ΣΤΑΥΡΟΥ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ, Βίος καὶ λόγος στὴν ἡσυχαστικὴ παράδοση. Δοκίμια θεολογικῆς γνωσιολογίας, ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 2016


Βίος κα λόγος, θεωρία κα πράξη, ποτελον νιαες ψεις τς πίστης κα τς ζως τς κκλησίας. ν λόγος τς ρχαιοελληνικς σκέψης διερευν κα ρμηνεύει τν κόσμο κα τν νθρωπο, Λόγος τς γίας Γραφς, δίχως ν νήκει στν κόσμο, ρχεται χι γι ν τν ρμηνεύσει λλ γι ν τν σώσει μέσα π συγκεκριμένα γεγονότα στν στορία τς σωτηρίας. πατερικ θεολογία κφράζει ναν Θε πο δν γκλωβίζεται στν γνωστη περβατικότητά του λλ ποκαλύπτει κα κοινωνε τν προσωπική του ζω δι το νανθρωπήσαντος Λόγου. μέθεξη στ γεγονς το Χριστο δν σχετίζεται μ μία διανοητικ κα σαρκη πνευματικότητα. Δι τς μυστηριακς ζως τς κκλησίας, ν Χριστ ζω ποτελε σωματοποιημένη μπειρία. Εχαριστιακ μπειρία κα σκητικ βίωμα εναι ο ψεις μις νιαίας θεολογικς γνωσιολογίας στ ζω τς κκλησίας. πατερικ παράδοση κα γιος Γρηγόριος Παλαμς, διευρύνοντας τν δια θεολογικ ρμηνευτική, θ κφράσουν μ δυναμισμ τ θεολογία τν κτίστων νεργειν ς νάπτυξη τς χριστολογίας τν δύο φύσεων κα δύο νεργειν το Χριστο. θεολογία ατ το νεργο Λόγου δήγησε τν πατερικ σκέψη κα τν σκητικ πράξη τς ρθόδοξης νατολς σ μία μυστικ μυστηριακ θεολογία κα σκητική, που βίος κα λόγος, θεωρία κα πράξη, μεταμορφώνονται ν γί Πνεύματι σ ποκαλυπτικ θέα κα θεωρία το νσαρκου Λόγου, μεταμορφώνοντας τν νθρωπο κα δι’ ατο τν κόσμο κα τν στορία. Τ βιβλίο ατ συγκεντρώνει δοκίμια κα μελέτες πο διερευνον τν πρόσληψη τς συχαστικς ατς παράδοσης π τ σύγχρονη θεολογία.

* Τ ν λόγ βιβλίο ναπτύσσεται στς κόλουθες νότητες: λόγος το Θεο κα θεολογία το νανθρωπήσαντος Λόγου στν ρθόδοξη Παράδοση Τ δόγμα τς γίας Τριάδος κα σημασία του στν πίστη κα στ ζω τς κκλησίας πολιτισμς τς ρήμου. Τ σκητικ κατόρθωμα ς κοινωνία γάπης. Σχόλια στς ρωταποκρίσεις Βαρσανουφίου κα ωάννου νθρωπισμς τς ρήμου. πνευματικ διάκριση κατ τν σκητικ παράδοση τς κκλησίας Εσαγωγ στ θεολογία το γίου Γρηγορίου Παλαμ Προλεγόμενα στ θεολογία τν κτίστων νεργειν Θεολογία κα φιλοσοφία στ Βυζάντιο ποδεικτικ μέθοδος στ θεολογία το γίου Γρηγορίου Παλαμ σωτηρία ς θέωση κόσμος κα νθρωπος Πνευματολογία το Γρηγορίου Παλαμ διδακτορικ διατριβ το Jacques Lison στ καθολικ πανεπιστήμιο τς Louvain Μυστηριακς συχασμός. Ο κκλησιολογικς προϋποθέσεις τς θεολογίας το γίου Γρηγορίου Παλαμ γιος Γρηγόριος Παλαμς κα νεώτερη δυτικ θεολογία. Μ φορμ τν εσήγηση το Norman Russell γι τν ποδοχ το Παλαμ στν Δύση σήμερα Εχαριστία, θεία Οκονομία κα κκλησία Θεολογικ σχόλιο στς ρμηνευτικς ρχς το Νικολάου Καβάσιλα στ θεία Λειτουργία χριστοκεντρικς μυστικισμς το ποστόλου Παύλου στ θεολογία το γίου Νικολάου Καβάσιλα Γρηγόριος Παλαμς κα Νικόλαος Καβάσιλας. σύνθεση μυστηριακς κα σκητικς ζως στν ρθόδοξη παράδοση παρουσία το γίου Νικοδήμου στ θεολογικ σκέψη το εκοστο αώνα Εχαριστιακ κκλησιολογία κα μοναστικ πνευματικότητα στ νεώτερη ρθόδοξη θεολογία Εχαριστία κα θέωση.

* Το νέο βιβλίο τοῦ Σταύρου Γιαγκάζογλου κυκλοφορεί ἀπὸ τίς ἐκδόσεις Δόμος, Ἀθήνα 2016, σσ. 452.