Ο
επίτιμος Πρόεδρος της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» Μανώλης Μηλιαράκης (φωτ.) για τις
σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας κατά την περίοδο της Επταετίας, μ΄ αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία
1967-1974», του θεολόγου καθηγητή Χάρη Ανδρεόπουλου, από τις εκδόσεις «Επίκεντρο». Αρθρο στην εφημερίδα "Χριστιανική" (25.01.2018, φυλ. 1002, σελ. 10)
Του Μανώλη Μηλιαράκη
"...Είναι θλιβερό
και ταυτόχρονα έντονα ανησυχητικό, για το επίπεδο της πνευματικής ζωής του
τόπου μας, το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια από την
επιβολή, στη χώρα μας , της ξενοκίνητης και ξενόδουλης δικτατορίας του
1967-1974 και η Διοίκηση της Εκκλησίας μας, η Ιεραρχία της, καθώς και οι
Θεολογικές Σχολές και οι Χριστιανικές Αδελφότητες, δεν έχουν αισθανθεί την
ανάγκη να πουν στο Θεό και το λαό του Θεού, δυο λόγια για τη στάση τους, εκείνη
την περίοδο. Να κάνουν ένα απολογισμό. Να κοιτάξουν στα μάτια τις στρατιές που
εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, χωρίς να αισθάνονται στο πλευρό τους,
τον εξ ορισμού φυσικό προστάτη τους, τη Μητέρα Εκκλησία και τους φορείς, που
υποτίθεται ότι εκφράζουν και υπηρετούν το Πνεύμα και το Φρόνημά της. Αντίθετα
έβλεπαν και άκουαν ιεράρχες και καθηγητάδες, να υμνούν κατά τρόπο εμετικό τους
τυράννους, τους καταλυτές του Συντάγματος, τους δολοφόνους των θυμάτων του
Πολυτεχνείου και της παράδοσης της Βορείου Κύπρου στον Αττίλα. Το Κίνημα της «Χριστιανικής
Δημοκρατίας» επανειλημμένα, προφορικώς και γραπτώς, έχει απευθυνθεί στα αρμόδια
όργανα της Εκκλησίας και έχει θέσει, ως θέμα ορθοδόξου ήθους και σεβασμού στο
μέγα Μυστήριο της Εξομολογήσεως, να μιλήσει η Ιεραρχία ανοικτά στο λαό, για τα
όσα έπραξε που δεν έπρεπε να πράξει και για τα όσα παρέλειψε να πράξει και δεν
τα έπραξε, στη διάρκεια της επτάχρονης Δικτατορίας. Αλλά, δυστυχώς, φωνή
βοώντoς εν τη ερήμω…(...)
(...) Με τα δεδομένα
αυτά το βιβλίο του Χαράλαμπου Ανδρεόπουλου, «Εκκλησία και Δικτατορία. Ιστορική
και νομοκανονική προσέγγιση», όπως και το προηγούμενο του Ανδρέα Αργυρόπουλου
«Χριστιανοί και πολιτική δράση κατά την περίοδο της δικτατορίας», αποτελούν,
πέραν από την ιστορική τους αξία, μια θαρραλέα φωνή, δύο μάχιμων θεολόγων, για
ένα θέμα που για τους εκκλησιαστικούς παράγοντες, ανώτατους κληρικούς,
Θεολογικές Σχολές, Χριστιανικές Αδελφότητες, χριστιανούς διανοουμένους και
τιμητές των πάντων, είναι ταμπού. Αποφεύγουν να το θίξουν, σαν να είναι εντελώς
αδιάφορο ή ξένο προς αυτούς, ενώ η ευθύνη τους για την καλλιέργεια, ανάπτυξη
και διάδοση μιας ιδεολογίας, που ο Νίκος Ψαρουδάκης ονόμασε «αόμματο αντικομμουνισμό»,
και η οποία υπήρξε το θεμέλιο της προπαγάνδας της Χούντας των συνταγματαρχών,
είναι φανερή και τεράστια. Ποιός, της γενιάς μου, δεν θυμάται τα προδικτατορικά
κηρύγματα και μηνύματα της κατεστημένης Θεολογίας, του άμβωνα, του
πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου, του Τύπου και του εν γένει λόγου των Αδελφοτήτων ,
που ως επίλογο και συμπέρασμά τους είχαν ότι «ο Κομμουνισμός με τους
κρυπτοκομμουνιστές και τους συνοδοιπόρους του απεργάζονται την υποδούλωση της χώρας
και οι χριστιανοί έπρεπε να προσεύχονται να μας λυπηθεί ο μεγαλοδύναμος για να
σωθούμε από τον άθεο Κομμουνισμό, στέλνοντάς μας έστω και ένα λοχία!» Και ο
Θεός…άκουσε τις προσευχές των «ευσεβών και πιστών» χριστιανών και στις 21
Απριλίου του 1967 μάς έστειλε ένα συνταγματάρχη με την παρέα του. Έτσι είδε η
κατεστημένη προδικτατορική θεολογία τον ερχομό «της εθνοσωτηρίου εθνικής
επαναστάσεως» της Χούντας και σήμερα τηρεί σιγή ιχθύος για την τότε, ασύμβατη
με το ορθόδοξο δημοκρατικό χριστιανικό ήθος, στάση της! Γι΄αυτό - επαναλαμβάνω -
το βιβλίο του Χαράλαμπου Ανδρεόπουλου έχει μια ιδιαίτερη αξία και αξίζουν
συγχαρητήρια και στον ίδιο και στις εκδόσεις «Επίκεντρο»...."
* Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στις ιστοσελίδες
"Ιδιωτική Οδός" , "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ" και στην εφημερίδα
"ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ"
