Aπό το Ι.Ε.Π. εκδόθηκε Πρόσκληση Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος για αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε θέσεις επιστημονικού προσωπικού στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.), μεταξύ των οποίων προβλέπεται και η (δι΄ αποσπάσεως) κάλυψη θέσεως Συμβούλου Β’ Θεολόγων.
Οι ενδιαφερόμενοι/-ες καλούνται να υποβάλλουν αίτηση αποκλειστικά ηλεκτρονικά έως τις 19/08/2024 και ώρα 14:00.
* Για αναλυτικές πληροφορίες ανοίξτε την Πρόσκληση πατώντας: ΕΔΩ
Toυ Χάρη Ανδρεόπουλου*
Συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση, από την 24η Ιουλίου του 1974, όταν στα ξημερώματα της ημέρας αυτής, μετά την πτώση (ουσιαστικά: αυτοδιάλυση…) του δικτατορικού καθεστώτος της Επταετίας (1967-1974), με την ορκωμοσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ως Πρωθυπουργού, από τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ξημέρωνε Δημοκρατία! Ποιες ήταν απόψεις του Κων. Καραμανλή για τη στάση της δικτατορίας απέναντι στην Εκκλησία και πως η αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας στη χώρα συνδέθηκε με την διασφάλιση της σταθερότητας και ηρεμίας σε κρίσιμους θεσμούς, με επιρροή στη κοινωνία, όπως η Εκκλησία;
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Κων. Καραμανλής επανειλημμένως είχε “καυτηριάσει” την εργαλειοποίηση της θρησκείας από το καθεστώς. Στα τέλη του 1969, εποχή κατά την οποία εξελίσσεται εμφαντικώς η προπαγάνδα του δικτατορικού καθεστώτος των Συνταγματαρχών, ο αυτοεξόριστος τότε στο Παρίσι Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε συνέντευξή του στην ελβετική εφημερίδα “Journal de Geneve” (1η Οκτωβρίου 1969), διακωμωδώντας την «ελληνοχριστιανική» εκδοχή της πολιτικής της δικτατορίας θα δηλώσει: «Το καθεστώς των Αθηνών στερούμενον ιδιαιτέρου ιδεολογικού προσανατολισμού εις ουδεμίαν μορφήν πολιτεύματος – ούτε καν της κλασικής δικτατορίας – ανταποκρίνεται. Και το εν λόγω κενόν δεν δύναται να πληρωθεί ούτε με μεσαιωνικάς θεοκρατικάς εννοίας, ούτε με συνθήματα ως το “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”, ενώ αι μέθοδοι του καθεστώτος είναι ελάχιστα χριστιανικαί…».
Είναι σαφές ότι με τις δηλώσεις του αυτές ο Καραμανλής επιχειρεί να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο της δικτατορίας από τον χώρο της συντηρητικής δημοκρατικής παρατάξεως που θα μπορούσε θεωρητικώς να παράσχει στο στρατιωτικό καθεστώς μια υποτυπώδη αποδοχή. Από τις δηλώσεις του Καραμανλή δεν λείπει και η καυστική ειρωνεία για την πολιτική εκμετάλλευση της θρησκείας και μάλιστα, όπως σημειώνει, μια εκμετάλλευση «με μεθόδους ελάχιστα χριστιανικάς». Πρόκειται για αιχμηρή κριτική αναφορά στις καθεστωτικές πρακτικές στον χώρο της θρησκείας, τις οποίες ο Καραμανλής διακωμωδεί θεωρώντας τες ως μια παρωδία θρησκευτικότητας, με την οποία η αυθεντική θρησκεύουσα συντηρητική δημοκρατική παράταξη ουδεμία μπορεί να έχει σχέση.
Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση. Στο αναστοχαστικό πλαίσιο της επετείου εντάσσεται και το ομώνυμο συνέδριο που συνδιοργάνωσε η «Καθημερινή» τον περασμένο Μάρτιο, όπου επιχειρήθηκε με έναν διαλεκτικά πρωτότυπο τρόπο να προσεγγιστεί απολογιστικά η Μεταπολίτευση, με τις ποικίλες συνεπαγωγές και τα ιστορικά συμφραζόμενά της. Κατ’ αρχάς, αναγκαία προβάλλει η εννοιολογική διασάφηση του όρου, ο οποίος διακρίνεται για την αμφισημία του. Ετσι, Μεταπολίτευση νοείται τόσο η στιγμή της μετάβασης από τη δικτατορία στη δημοκρατία όσο και η περίοδος από την πτώση της δικτατορίας (1974) μέχρι σήμερα, η οποία πάντως και αυτή δεν είναι αδιαίρετη (Στ. Καλύβας, "Καθημερινή", 9.6.2024). Σε κάθε περίπτωση, τα αποτυπώματά της είναι ευδιάκριτα στην Πολιτεία, στη δημόσια διοίκηση και γενικώς στην ελληνική κοινωνία. Ωστόσο, στασιάζεται εάν η μεταβολή της 23ης Ιουλίου 1974 άσκησε οποιαδήποτε επίδραση και στον εκκλησιαστικό οργανισμό…
Στη συνάφεια αυτή έχει υποστηριχθεί, μάλλον αφοριστικά, ότι «η Εκκλησία είναι ο μόνος θεσμός στον οποίον δεν συνέβη Μεταπολίτευση [καθώς αυτή] δεν άγγιξε τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας» (Α. Λιάκος, «Το Βήμα», 20.3.2005) ή ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν γνώρισε τη Μεταπολίτευση με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ένταση που αυτή εκδηλώθηκε σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής (Ι. Μ. Κονιδάρης, «Το Βήμα», 21.4.1996). Βρίσκω τη δεύτερη, ευεξήγητη πάντως, προσέγγιση πιο ρεαλιστική.
Είναι γεγονός ότι η άφιξη του Κ. Καραμανλή από το Παρίσι τον Ιούλιο 1974 βρήκε την Εκκλησία της Ελλάδος να διάγει μία περίοδο οιονεί κανονικότητας, με την ανάρρηση στον αρχιεπισκοπικό θρόνο του από Ιωαννίνων Σεραφείμ [Τίκα], ο οποίος μάλιστα τον όρκισε πρωθυπουργό και να έχει ήδη αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι οποίες είχαν διασαλευθεί κατά τη δικτατορία επί αρχιεπισκοπίας του Ιερωνύμου [Κοτσώνη]. Η πραγματικότητα αυτή αποκτά ιδιαίτερη αξία, καθώς η αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας συνάπτεται άμεσα με τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ηρεμίας σε κρίσιμους θεσμούς, με επιρροή στην κοινωνία, όπως η Εκκλησία (Χ. Ανδρεόπουλος, 2017).
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα όσα ορίζει το υπουργείο Παιδείας, «μαθητές οι οποίοι δεν είναι xριστιανοί oρθόδοξοι (δηλαδή αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι, άθρησκοι, άθεοι, αγνωστικιστές), μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να απαλλαγούν από την υποχρέωση παρακολούθησης του μαθήματος των Θρησκευτικών, υποβάλλοντας σχετική αίτηση στον διευθυντή της σχολικής μονάδας στην οποία θα αναφέρεται το εξής: “Λόγοι θρησκευτικής συνείδησης δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή (μου ή του παιδιού μου) στο μάθημα των Θρησκευτικών”. Η αίτηση υπογράφεται από τον μαθητή, εάν είναι ενήλικος, ή και από τους δύο γονείς/κηδεμόνες του, εάν είναι ανήλικος». Με βάση απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, για όσους μαθητές παίρνουν απαλλαγή η πολιτεία οφείλει να εισαγάγει εναλλακτικό μάθημα για τους απαλλασσόμενους.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», τα σενάρια που εξετάστηκαν για τον τύπο του μαθήματος ήταν ένα ουδετερόθρησκο ή ένα απολύτως θρησκειολογικό μάθημα. Τελικά επελέγη οι μαθητές να διδάσκονται Ηθική.
Θα διδάσκεται από τη Γ΄ Δημοτικού έως τη Γ΄ Λυκείου, αλλά για να συγκροτηθεί ένα τμήμα θα πρέπει να έχουν πάρει απαλλαγή από τα Θρησκευτικά τουλάχιστον 10 μαθητές σε μία τάξη.
Το μάθημα θα διδάσκεται στις χρονιές και τις ώρες που διδάσκονται και τα Θρησκευτικά, δηλαδή από την Γ΄ Δημοτικού έως την Γ΄ Λυκείου (τα Θρησκευτικά διδάσκονται εβδομαδιαίως στο Δημοτικό 2 ώρες σε Γ΄ και Δ΄ , από μία ώρα σε Ε΄ και ΣT΄, από 2 ώρες στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου, και 2-2-1 είναι οι ώρες σε Α΄-Β΄-Γ΄ Λυκείου αντίστοιχα). Βεβαίως, για να συγκροτηθεί ένα τμήμα Ηθικής θα πρέπει να έχουν πάρει απαλλαγή τουλάχιστον 10 μαθητές σε μία τάξη. Αρα, όπως προκύπτει, αυτό θα συμβεί στις μεγάλες περιφέρειες της χώρας και όπου υπάρχει συγκέντρωση αλλοθρήσκων. Στην περίπτωση που απαλλαγή από τα θρησκευτικά πάρουν λιγότεροι από δέκα μαθητές σε μία τάξη, τότε αυτοί την ώρα των Θρησκευτικών είτε θα παρακολουθούν άλλα μαθήματα σε κάποιο άλλο τμήμα της τάξης τους, είτε θα κάνουν κάποια ερευνητική εργασία (project).
Για την κατάρτιση των προγραμμάτων σπουδών έχει οριστεί από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) πενταμελής επιτροπή. Συντονιστής του έργου ορίστηκε ο κ. Στέλιος Βιρβιδάκης, ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής θα είναι η κ. Βάσω Κιντή, καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ, η κ. Αννα Ντιντή, εξειδικευμένη στο πεδίο της διδασκαλίας της Φιλοσοφίας και Ηθικής στα παιδιά, ο κ. Σταύρος Καραγεωργάκης, φιλόλογος σε σχολείο της Θεσσαλονίκης, και η κ. Χαρινέλα Τουρνά, σχολική σύμβουλος. Οπως ανέφερε χθες στην «Κ» ο κ. Βιρβιδάκης, το μάθημα θα αναφέρεται σε ηθικές αξίες, και για τη διαμόρφωση της ύλης του ανά τάξη θα μελετηθούν αντίστοιχες περιπτώσεις στο εξωτερικό. Ενδεικτικά, στη Γερμανία σε κάποια κρατίδια διδάσκεται ηθική φιλοσοφία σε όσους μαθητές απαλλάσσονται από τα Θρησκευτικά. Επίσης, στόχος είναι το πρόγραμμα σπουδών να διαμορφωθεί με βάση την ηλικία των μαθητών, ενώ κρίσιμο είναι ποια ειδικότητα θα επιλεγεί να το διδάξει. Οι πρώτες σκέψεις κάνουν λόγο για σύνταξη δύο βιβλίων του μαθήματος για το δημοτικό και από ένα σε γυμνάσιο και λύκειο. Προς το παρόν δεν έχει αποσαφηνιστεί, αλλά προτεραιότητα φαίνεται να έχουν οι φιλόλογοι και οι θεολόγοι. Δικαίωμα μπορούν να κατοχυρώσουν και οι απόφοιτοι τμημάτων κοινωνικής ανθρωπολογίας. Επίσης, πρέπει να βρεθούν επιπλέον αίθουσες για τη διδασκαλία του μαθήματος. Μετά την κατάρτιση του προγράμματος σπουδών, θα γίνει πιλοτική εφαρμογή του στα Πειραματικά Σχολεία και κατόπιν θα εισαχθεί στα σχολεία, «το νωρίτερο από το 2027», όπως δήλωσε στην «Κ» υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Παιδείας.
Σήμερα οι μαθητές που παίρνουν απαλλαγή από τα Θρησκευτικά «εάν δεν παραμένουν στο προαύλιο την ώρα του μαθήματος, μπορεί να παρακολουθούν μάθημα σε κάποιο άλλο τμήμα», όπως ανέφερε στην «Κ» έμπειρος θεολόγος. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως δεν κάνουν τίποτε.
Πηγή: “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ“
Από τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων / Τμήμα Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης και Θρησκευτικής Αγωγής του Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων εξεδόθη η Εγκύκλιος – Προκήρυξη για την εισαγωγή ιεροσπουδαστών στις Σχολές Μαθητείας Υποψηφίων Κληρικών (Σ.Μ.Υ.Κ) της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής (Αθηνών), Βελλάς Ιωαννίνων και Ηρακλείου Κρήτης, για το σπουδαστικό έτος 2024-2025.
Οι ενδιαφερόμενοι να φοιτήσουν στις εν λόγω Σχολές μπορούν να υποβάλουν ηλεκτρονική αίτηση συμμετοχής στη διαδικασία επιλογής σύμφωνα με τις αναλυτικές οδηγίες που περιέχονται στη σχετική εγκύκλιο, την οποία μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω ψηφιακό σύνδεσμο (link).
Δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία επιλογής και την εισαγωγή στις Σ.Μ.Υ.Κ. έχουν:
α. άρρενες Έλληνες πολίτες ή ομογενείς που έχουν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας τους, κάτοχοι απολυτηρίου Γενικού Εκκλησιαστικού Λυκείου του ν.3432/2006 (Α’ 14), Πρότυπου Εκκλησιαστικού Λυκείου του ν.4823/2021 (Α΄136), Γενικού Λυκείου, κάτοχοι απολυτηρίου ή πτυχίου Επαγγελματικού Λυκείου ή ισότιμου τίτλου σπουδών σχολείου Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, που κατέχουν τα προσόντα για να χειροτονηθούν κληρικοί και έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις ή έχουν απαλλαγεί νόμιμα από αυτές.
β. αλλοδαποί πολίτες κρατών εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι έχουν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος (18ο) της ηλικίας τους και είναι κάτοχοι τίτλων ισότιμων προς εκείνους της παρ. 1. Σε αυτήν την περίπτωση απαιτείται γνώση ελληνικής γλώσσας κατ’ ελάχιστον επιπέδου Α2, όπως προβλέπεται στο άρθρο 76 του ν. 4763/2020 (Α΄ 254).
Οι
αιτήσεις και τα δικαιολογητικά υποβάλλονται εντός αποκλειστικής
προθεσμίας που άρχισε την 12 Ιουλίου 2024 και ώρα 08:30 και λήγει την
20η Αυγούστου 2024 και ώρα 23:59.
* Διαβάστε εδώ την Εγκύκλιο από τo σχετικό σύνδεσμο (link):
Νέος Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ εξελέγη χθές (05.07.2024) με τις ψήφους των μελών του Συμβουλίου Διοίκησης (του συγκροτουμένου εκ των μελών ΔΕΠ των δύο Τμημάτων της Σχολής, του Τμ. Θεολογίας και του Τμ. Κοινωνικής Θεολογίας) ο Καθηγητής Ποιμαντικής, αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος Αθανάσιος Γκίκας (φωτ.).
Ο νέος Κοσμήτορας που θα έχει τριετή θητεία (2024-2027), γεννήθηκε στη Λαμία N. Φθιώτιδος το 1959 και διαμένει στη Θεσσαλονίκη. Εκτός της ακαδημαϊκής του ιδιότητας και δραστηριότητας είναι έγγαμος κληρικός και ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως. Διακονεί ως Οικονόμος και Πνευματικός, το Ιερό Μετόχιο του Αγίου Χαραλάμπους, της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους στη Θεσσαλονίκη.
Η ποιμαντική του δραστηριότητα στον χώρο αυτό περιλαμβάνει καθημερινό λατρευτικό πρόγραμμα, το μυστήριο της εξομολογήσεως, κατήχηση και συμβουλευτική προς νέους και εφήβους, συμβουλευτική οικογένειας και αντιμετώπιση προβληματικών κοινωνικών καταστάσεων.
Αυτή η δραστηριότητα είναι ενταγμένη στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και αποτελεί, εκτός της πνευματικής της αξίας, περιεχόμενο επιστημονικής εμπειρίας και κατάρτισης στο πρακτικό πλαίσιο της Ποιμαντικής ως επιστήμης. Τροφοδοτεί τη διατύπωση της θεωρίας των μαθημάτων της Ποιμαντικής, της Ποιμαντικής Ψυχολογίας και της Συμβουλευτικής ως πρακτικών μαθημάτων της σπουδής της θεολογίας, προς την κατάρτιση των φοιτητών ως εκπαιδευτικών και κυρίως των υποψηφίων κληρικών.
Κατά την διετή εκπαιδευτική του άδεια στην Μεγάλη Βρετανία (1986-1988) διακόνησε την ομογένεια ως εφημέριος της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας της Γλασκώβης στη Σκωτία, όπου ανέπτυξε ποιμαντική δράση για την πρόοδο της Κοινότητας στους εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς και πνευματικούς στόχους της.
* Δείτε εδώ: Το πλήρες Βιογραφικό
Στον αιδεσιμολογιώτατο π. Αθανάσιο Γκίκα, επί τη εκλογή του στη θέση του Κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ευχόμαστε καλή δύναμη με κάθε παρά Θεού ευλογία στο έργο του
 |
| Eφημ. "Ελευθερία" Λαρίσης, Δευτέρα, 01.07.2024, σελ. 4η |
Με αφιέρωμα στην Ημερίδα που συνδιοργάνωσαν η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και η Εταιρεία Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου με θέμα «Η Εκκλησιαστική περιουσία στις Εκκλησίες Κύπρου και Ελλάδος: Συγκριτική θεώρηση» κυκλοφορήθηκε το νέο τεύχος (1/2024) της εξαμηνιαίας Επιθεωρήσεως Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου (τα) «Νομοκανονικά».
Η Ημερίδα που ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κύπρου κυρού Χρυστοστόμου Β΄ πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο στη Κυπριακή πρωτεύουσα με κεντρικό θεματικό άξονα τη συγκριτική θεώρηση ενός μείζονος ζητήματος, εκείνου της εκκλησιαστικής περιουσίας στο σύνολό της, μεταξύ δύο ομοδόξων και ομογλώσσων Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίες, όμως, διαφέρουν ριζικά στο εσωτερικό τους δίκαιο, όπως και στο θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, καθώς ενεργούν εντός διαφορετικών συστημάτων σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας
Το τεύχος προλογίζει ο ιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού, ομ. καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών κ. Ιωάννης Κονιδάρης, του οποίου η δημοσιευομένη εναρκτήρια ομιλία, με θέμα «Η εκκλησιαστική περιουσία στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Απόπειρα περιθριγκώσεως μιας αχανούς θεματικής», αποτελεί το προοίμιο των επιστημονικών παρεμβάσεων της ημερίδας στη διάρκεια της οποίας ειδικοί επιστήμονες του Εκκλησιαστικού Δικαίου, νομικοί, θεολόγοι και αξιωματούχοι της Εκκλησίας της Κύπρου εξέτασαν συγκριτικά σειρά επιμέρους θεματικών.
* Ολόκληρη η βιβλιοπαρουσίαση στην ιστοσελίδα Orthodoxia.info και στην εφημερίδα “Ελευθερία” Λαρίσης
Επίσης, δημοσιεύσεις εις ιστοσελίδες:
