Ο προγραμματισμός του Ι.Ε.Π. για την Επιμόρφωση στα νέα Π.Σ. στα Θρησκευτικά Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου - Ο οριστικός πίνακας των 70 επιμορφωτών ΠΕ01 και ΠΕ70

Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, η οποία θα διαρκέσει μέχρι 31-12-2018 προγραμματίζει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.), σύμφωνα με τη σχετική  πρόσκληση της Ειδικής Γραμματείας ΕΣΠΑ. Ανάμεσα στις δράσεις υπάρχουν και δύο που αφορούν στην Επιμόρφωση εκπαιδευτικών για τις ειδικότητες για τις οποίες έχουν ήδη εκδοθεί νέα Προγράμματα Σπουδών και συγκεκριμένα αυτές των μαθημάτων των Ξένων Γλωσσών και των Θρησκευτικών. Ειδικότερα προβλέπεται:

Επιμόρφωση εκπαιδευτικών στα Νέα Προγράμματα Σπουδών των Ξένων Γλωσσών 

- Πρόγραμμα Σπουδών των Ξένων Γλωσσών (ΕΠΣ-ΞΓ) και Πρόγραμμα Εκμάθησης Αγγλικής στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία (ΠΕΑΠ). Αντικείμενο της Δράσης αποτελεί η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ξένων γλωσσών κλάδων ΠΕ05 (Γαλλικής), ΠΕ06 (Αγγλικής), ΠΕ07 (Γερμανικής) και ΠΕ34 (Ιταλικής) στην αξιοποίηση και εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών των Ξένων Γλωσσών στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Ενιαίο Πρόγραμμα Σπουδών των Ξένων Γλωσσών - ΕΠΣ-ΞΓ και Πρόγραμμα Εκμάθησης Αγγλικής στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία - ΠΕΑΠ). Τη σχολική χρονιά 2016 - 2017 υιοθετείται το Ενιαίο Πρόγραμμα Σπουδών για τις Ξένες Γλώσσες (ΕΠΣ-ΞΓ), το οποίο είναι κοινό για όλες τις ξένες γλώσσες του σχολείου και ενιαίο για την Πρωτοβάθμια και την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ενδεικτικές δράσεις υλοποίησης: 1. Παραγωγή επιμορφωτικού – υποστηρικτικού υλικού, 2. Εσωτερική αξιολόγηση του επιμορφωτικού προγράμματος, 3. Επιμόρφωση σχολικών συμβούλων και εκπαιδευτικών ξένων γλωσσών (διά ζώσης, εξ ́ αποστάσεως) 4. Άλλες υποστηρικτικές δράσεις

Επιμόρφωση εκπαιδευτικών στα Νέα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Αντικείμενο της Δράσης αποτελεί η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κλάδου ΠΕ01 (Θεολόγων) και των σχολικών συμβούλων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (Δασκάλων / ΠΕ70) στην αξιοποίηση και εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Περιλαμβάνει την υλοποίηση ενός επιμορφωτικού προγράμματος σε 2 στάδια, κατά τα οποία πρόκειται να πραγματοποιηθούν: (α) επιμορφωτικό σεμινάριο - πρόγραμμα δια ζώσης εκπαίδευσης για την επιμόρφωση των επιμορφωτών εκπαιδευτικών και των σχολικών συμβούλων ΠΕ01 και (β) επιμορφωτικά προγράμματα δια ζώσης εκπαίδευσης και εξ αποστάσεως για την επιμόρφωση των σχολικών συμβούλων πρωτοβάθμιας (ΠΕ70) και εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ειδικότητας ΠΕ01, τα οποία θα πραγματοποιηθούν στις εκπαιδευτικές περιφέρειες που υπηρετούν οι εκπαιδευτικοί.

Για την υποστήριξη του συγκεκριμένου προγράμματος, προβλέπονται υποστηρικτικές δράσεις, όπως αξιοποίηση υφιστάμενης πλατφόρμας για την εξ αποστάσεως σύγχρονη και ασύγχρονη εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, παραγωγή και αξιοποίηση εκπαιδευτικού υλικού κλπ.

* Πηγή: Esos.gr

Ο οριστικός πίνακας των Επιμορφωτών για τα νέα Π.Σ. στα Θρησκευτικά

Eν τω μεταξύ, από το Δ.Σ. του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) ανακοινώθηκε ο πίνακας των εβδομήντα (70) μελών (Θεολόγων καθηγητών ΠΕ01 και Δασκάλων ΠΕ70) του οριστικού πίνακα υποψηφίων Επιμορφωτών, ως Επιμορφωτών των Εκπαιδευτικών στα νέα Προγράμματα Σπουδών (2016 – 2017) για τα Θρησκευτικά Δημοτικου, Γυμνασίου και Λυκείου.

Η επιμόρφωση, εις αμφότερες τις φάσεις αυτής (Α΄ φάση: 3ημερη επιμόρφωση - στην Αθήνα - των εβδομήντα εκπαιδευτικών που επελέγησαν ως Επιμορφωτές και Β΄ φάση: 2ημερη [5+5 ώρες] επιμόρφωση - στις κατά τόπους περιφερειακές Δ/νσεις - των εκπαιδευτικών [Θεολόγων ΠΕ01 και Δασκάλων ΠΕ70]), θα εξελιχθεί από τις αρχές του νέου έτους, μετά την έγκριση των τεχνικών δελτίων μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ.  

* Για να δείτε τον oριστικό πίνακα Επιμορφωτών πατήστε εδώ: 

ΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΩΝ στα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

"Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;". Παρουσιάσθηκε στη Λάρισα το νέο βιβλίο του καθηγητή του ΑΠΘ Χρυσ. Σταμούλη

·       * Αφορμές για συζήτηση αναφορικά με τις σχέσεις της Εκκλησίας με το Κράτος και την πολιτική

«Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;», είναι το ερώτημα που διερευνά στο νέο του βιβλίο ο καθηγητής και τέως πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ κ. Χρυσόστομος Σταμούλης, το οποίο παρουσιάστηκε στη Λάρισα. Μέσα από μια σειρά παρεμβατικών κειμένων που απαρτίζουν το βιβλίο, τα οποία συνέγραψε ως επί το πλείστον κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ, ο κ. Σταμούλης ασχολείται με τον διάλογο της Ορθοδοξίας με την πόλη, την πολιτική και τον πολιτισμό.

Στην πατάρι του βιβλιοπωλείου «Κλού» (πρώην «Παιδεία») προχθές βράδυ άνθρωποι από τον εκπαιδευτικό, κυρίως, χώρο δεν παρακολούθησαν απλά μια βιβλιοπαρουσίαση αλλά μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση για τη θέση της Εκκλησίας στη δημόσια πλατεία, τις σχέσεις της με το Κράτος και την πολιτική καθώς και τον ρόλο Εκκλησίας και Θεολογίας απέναντι στα σύγχρονα προβλήματα. Για το βιβλίο μίλησαν οι εκπαιδευτικοί κ.κ. Νικ. Παύλου Δρ. Θεολογίας, Χάρης Ανδρεόπουλος, Δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας και Γιαν. Λίτσιος θεολόγος. Τη συζήτηση συντόνισε η Νέλλυ Πανάγου, Master Θεολογίας. 

Αφού ευχαρίστησε έναν έναν ξεχωριστά όλους όσους συμμετείχαν και διοργάνωσαν τη βιβλιοπαρουσίαση, ο κ. Σταμούλης μίλησε για τα κίνητρα συγγραφής του συγκεκριμένου βιβλίου, για το τι καταδυναστεύει τη θεολογία αλλά και το στοίχημα της Εκκλησίας σήμερα. Αναφορικά με τη σχέση της Εκκλησίας με την εξουσία, εξήγησε ότι «όταν η Εκκλησία συνδέεται με την εξουσία, αυτοκαταργείται. Από την άλλη, δεν μπορούμε να εξορίσουμε τη θρησκεία από τον δημόσιο διάλογο και τη δημόσια πλατεία γιατί εκεί γεννήθηκαν οι θρησκείες. Το ερώτημα και το μεγάλο στοίχημα είναι αν η Εκκλησία αντέχει να βρίσκεται στην πλατεία και αν η πλατεία αντέχει την Εκκλησία».  Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αρμός».

* Εφημ. "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" Λαρίσης

Ένα μοναδικό εύρημα (H τράπεζα των πέντε μαρτύρων)

Του Σταύρου Γουλούλη
Διδάκτορος βυζαντινής τέχνης 

Tύχη αγαθή. Είχα σκοπό να παρουσιάσω περίληψη υπό έκδοση μελέτης μου για τους πέντε αγίους Μάρτυρες Ιωάννη, Λουκά, Ανδρέα, Λεωνίδη, και έναν ανώνυμο που καταγράφονται στην τράπεζα προσφορών του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών, αλλά έδωσε περαιτέρω ώθηση το πολύ ωραίο άρθρο άρθρο στην [Ε] της 4 Δεκ. 2016 του κ. Κων. Νούλα από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας, προϊστορικού-κλασικού αρχαιολόγου, όπως έμαθα. Τέτοια μνημεία είναι πραγματική εύνοια της αρχαιολογικής σκαπάνης και ευτυχείς οι πόλεις που τα κατέχουν. Ζωντανεύει με απόλυτα τεκμηριωμένες, αδιαμφισβήτητες πληροφορίες, ένα χαμένο κομμάτι της ιστορία τους. Καταθέτω μερικές ακόμη πληροφορίες ή διευκρινήσεις λόγω ειδικότητας. Ουσιαστικά θα εξηγήσω γιατί η τράπεζα των πέντε μαρτύρων είναι μοναδικό εύρημα. Κατ’ αρχήν αντίγραφο της τράπεζας βλέπει ο επισκέπτης του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας, τόσο τέλειο που δεν διακρίνει κανείς αν είναι αντίγραφο, μια και έτυχε να δω το πρωτότυπο. Προς στιγμήν μάλιστα νόμισα ότι μεταφέρθηκε εδώ το ίδιο το έκθεμα από το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών... 

Ολοκληρωμένη απόδοση της επιγραφής της τράπεζας παρέχει η δημοσίευση των Άννας Αβραμέα και Denis Feissel, Inventaires en vue d’ un recueil des inscriptions historiques de Byzance. IV. Inscriptions de Thessalie (a l’ exception de Météores), Travaux et Memoires 10, Paris 1987, 357- 398, 366-367 (no. 4), όπου βιβλιογραφία. Χρονολογείται τον 4ο-5ο αιώνα: «Μαρτύρ[ων] / [Ι]ωάννου, Λουκά, Ανδρέου, Λεωνίδο[υ] […..]. / [Ετελειώ]θη τ[ὸ] Mαρτύριον [τ]η πρό ιε΄ καλ(ανδων) Ιαν[ουαρίων]. [εποί]ησεν η δούλη αυτών Σωτ[ηρία]». [Αποδίδεται σε μονοτονικό] Είναι δηλαδή μεταγενέστερη από το μαρτύριο (εκτέλεση) των πέντε αγίων, αφού κατατέθηκε σε ναό-Μαρτύριο που έκτισε η «δούλη» τους Σωτηρία (ίσως όχι Σωτηρίς για μετρικούς λόγους). Τα Μαρτύρια, κατά κανόνα περίκεντρα κτήρια, κτίζονταν ως επί το πλείστον μετά την απελευθέρωση της Εκκλησίας το 313 (Διάταγμα Μεδιολάνων), και εγκαινιάζονταν συνήθως σε μία μεγάλη επέτειο του μαρτυρίου των αγίων, ακόμη και έναν-δύο αιώνες μετά. Είναι φανερό ότι υπήρχε διατηρημένη η εορτή της μνήμης των πέντε Μαρτύρων στις 18 Δεκεμβρίου, όταν πιθανώτατα εγκαινιάσθηκε και ο νέος ναός-μαρτύριο της Σωτηρίας. Η γιορτή αυτή εξέλιπε στους επόμενους αιώνες, όταν δεν κατέστη δυνατόν να καταγραφεί στα μεγάλα αγιολόγια της Εκκλησίας που οργανώθηκαν τον 10ο αιώνα. 

Η τοπική Εκκλησία, η Μητρόπολη Λαρίσης, ίσως δεν την τιμούσε πλέον, οπότε δεν εξέπεμπε στοιχεία για αυτούς. Κι ο λόγος δεν μπορεί να είναι άλλος από το γεγονός ότι είχε καταστραφεί το Μαρτύριο, ο ναός των αγίων. Που όμως βρισκόταν αυτό; Στο Συκούριο βρέθηκε η μαρμάρινη πλάκα, όχι όμως in situ, όπως λέμε, στη θέση του, στον Μαρτύριο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρηθεί ότι προέρχεται από ένα χωριό της εποχής εκείνης στην αγροτική περιοχή στους πρόποδες του Κισσάβου κι όχι στη Λάρισα, τη μεγάλη πόλη της Θεσσαλίας, παλιά έδρα του ρωμαϊκού Κοινού των Θεσσαλών και πρωτεύουσα της τοπικής διοικήσεως μετά το 297. Είναι εις γνώσιν των αρχαιολόγων, κοινό μυστικό τους θα έλεγα, ότι τα μάρμαρα της Λάρισας, αυτά που συσσωρεύονταν στους αιώνες ζωής ενός μεγάλου αστικού κέντρου, μεταφέρονταν προς νέα χρήση στα πέριξ, σαν σε πραγματικό εμπόριο. Κι αυτό μέχρι και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο! Η αόριστη ένδειξη της ανευρέσεως της τράπεζας στο Συκούριο, εκατόν είκοσι χρόνια πριν, δεν λέει τίποτα για έναν σημερινό αρχαιολόγο ή ιστορικό. Το πιο πιθανό ήταν μάλλον μία πληροφορία ότι εντοπίσθηκε στα όρια του πάλαι ποτέ Δήμου Συκουρίου που περιελάμβανε μέχρι και τη Νέχαλη (Ομορφοχώρι). Άλλωστε δεν είναι η μόνη ενεπίγραφη πλάκα από τη Λάρισα που βρέθηκε χιλιόμετρα μακράν της. Εδώ μια επιγραφή από τα μεσαιωνικά Τρίκαλα βρέθηκε στην Κων/πολη…! 

Πέραν αυτού για τους έχοντες γνώση της διαδικασίας εκτελέσεως των τότε πολιτικών-θρησκευτικών αντιφρονούντων Χριστιανών, αυτών που δεν θυσίαζαν στην Τύχη του καίσαρα, είναι δεδομένο ότι άσχετα από πού κατάγονταν, μεταφέρονταν για μεγάλο διάστημα στην πρωτεύουσα μιας επαρχίας, έως ότου εξαναγκαστούν να θυσιάσουν έστω και με σπονδές υγρών. Αρμόδιος για την καταδίκη τους ήταν ο στρατηγός της Λάρισας ή praeses - άρχων (μετά το 297). Επομένως οι πέντε άγιοι είναι Μάρτυρες της Λάρισας. Ομοίως Λαρισαία θα ήταν η εύπορη αστή Σωτηρία που έκτισε το Μαρτύριό τους κι όχι κάποια αγρότισσα. Αυτά είναι κάτι παραπάνω από σίγουρα. Αστικά είναι και τα εβραϊκής προελεύσεως και δη λόγια ονόματα των Μαρτύρων, και ξέρουμε ότι υπήρχε εβραϊκή κοινότητα στη Λάρισα, μάλλον στελέχη της τοπικής Εκκλησίας (π.χ. υποδιάκονοι, αναγνώστες, φύλακες, ψάλτες, κοκ). Αν ήταν όμως κάποιος επίσκοπος Λαρίσης, δηλαδή ο πρώτος Ιωάννης, αυτό θα δηλωνόταν. Έτσι γινόταν τότε. Τώρα, που βρισκόταν το Μαρτύριο των πέντε Μαρτύρων; Συνήθως όπως συνέβαινε στη Ρώμη (όπου υπαγόταν τότε η Λάρισα εκκλησιαστικώς) ή στην Κων/πολη (όπου υπαγόταν διοικητικώς), τα Μαρτύρια ήταν κτισμένα στις παρυφές των πόλεων, δίπλα στους δρόμους εξόδου, τονίζοντας την αποτροπαϊκή προστασία από το Κακό, όπως λέγεται, σταύρωμα του οικισμού. Επομένως το κτήριο, μικρό ως συνήθως, θα βρισκόταν εκτός της πόλεως, ατείχιστης έως την εποχή του Ιουστινιανού, και ακόμη πιο μακριά μετά τα οικοδομημένα τείχη της συρρικνωμένης πλέον πόλεως-κάστρου. Αυτό το γεγονός, με δεδομένο ότι ακολούθησαν επιδρομές αλλοφύλων θα σήμαινε και την καταστροφή όλου του κτηρίου. Ανάλογες πληροφορίες υπάρχουν για μαρτύρια και ναούς εκτός Θεσσαλονίκης από επιδρομές Βορείων… Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι κατά πάσα πιθανότητα πέθαναν και οι πέντε όλοι μαζί, όπως αναφέρονται τέτοιες πεντάδες Μαρτύρων (πχ. στο μαρτύριο της αγίας Περπέτουας, το 203 στην Καρχηδόνα) ειδικά στον τελευταίο μεγάλο διωγμό του Διοκλητιανού (303 κ.ε.). Κανένα άλλο μέρος δεν θα ήταν υποψήφιος τόπος μαρτυρίου πέρα από το αρχαίο θέατρο της Λάρισας, τη στιγμή που από τον 2ο αιώνα είχε μετατραπεί σε αρένα για μονομαχίες και συναφή ‘ευγενή’ αθλήματα, όπως εκτελέσεις κακούργων, ποινικών αλλά και πολιτικών όπως ήταν οι Μάρτυρες. 

Ο Α. Αρβανιτόπουλος, παλαιός αρχαιολόγος, αναφέρει ότι εντόπισε ίχνη χριστιανικού ναού στη σκηνή του θεάτρου, όπου θα τιμώνταν οι θανόντες στον τόπο Χριστιανοί. Ανάλογος ναός βρέθηκε στο θέατρο του Διονύσου στην Ακρόπολη των Αθηνών. Πλην όμως δεν έγινε τίποτα επίσημα γνωστό κατά την αποκάλυψη του αρχαίου θεάτρου, ανεπίσημα εκφράσθηκαν διάφορα που δεν θέλω να μεταφέρω εδώ, ούτε η Εφορεία Αρχαιοτήτων κατέχει κάποιο ημερολόγιο ή φωτογραφία. Ίσως μπορούμε να ελπίζουμε σε κάποια δήλωση, αν ποτέ δημοσιευτεί η ανασκαφή… 

Συνελόντι ειπείν. Προτείνω την καθιέρωση από την Μητρόπολη Λαρίσης της εορτής των πέντε Μαρτύρων στις 18 Δεκεμβρίου, ημέρα της εορτής των, αλλά και τη διακριτική τοποθέτηση αναμνηστικού σταυρού στο αρχαίο θέατρο. 

(Πρώτη δημοσίευση εφημ. "Ελευθερία" Λαρίσης, Παρασκευή 09-12-2016, σελ. 6) 

"Μάθημα των θρησκευτικών και θρησκειολογία: Σχέση αντιπαράθεσης ή συνύπαρξη παιδαγωγικής αναγκαιότητας;". Εκδήλωση / συζήτηση στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ

Το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ και το Εργαστήριο Παιδαγωγικής του ιδίου Τμήματος διοργανώνουν την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016 συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με θέμα: “Μάθημα των θρησκευτικών και θρησκειολογία: Σχέση αντιπαράθεσης ή συνύπαρξη παιδαγωγικής αναγκαιότητας;”. Προσκεκλημένος ομιλητής θα είναι ο Univ.– Prof. DDr. Martin Rothgangel, Καθηγητής Θρησκευτικής Παιδαγωγικής και Κοσμήτορας της Προτεσταντικής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Στη συζήτηση συμμετέχουν οι:

Α. Ζιάκα (Αναπλ. Καθηγήτρια Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ),

Β. Μητροπούλου (Αναπλ. Καθηγήτρια Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ),

Π. Παναγιωτόπουλος (Φυσικός – Δρ. Θεολογίας),

Μ. Ράντζου (Επικ. Καθηγήτρια Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ),

Αθ. Στογιαννίδης (Επικ. Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ).

Τη συζήτηση συντονίζει ο Επικ. Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ Αθ. Στογιαννίδης.  Ώρα έναρξης: 17:30 στο Β΄ αμφιθέατρο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.

"Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;". Παρουσίαση - συζήτηση για το νέο βιβλίο του καθηγητή Χρυσόστομου Σταμούλη, στη Λάρισα