Η Εκκλησία στη δικτατορία 1967 - 1974. Πενήντα χρόνια πριν, όταν ξημέρωνε η 21η Απριλίου

Στιγμιότυπο από την εποχή της Επταετίας. Σε πρώτο
πλάνο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (Α΄),
στη άκρη δεξιά ο διάδοχός του Σεραφείμ

Την 21η Απριλίου 1967 δεν ξημέρωσε δύσκολη μέρα μόνο για τη Δημοκρατία, αλλά και για την Εκκλησία. Την ημέρα εκείνη, με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ξεκίνησε η μεγάλη περιπέτεια της Επταετίας  στη διάρκεια της οποίας αφ’ ενός μεν καταλύθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα της ελληνικής Πολιτείας, αφ’ ετέρου δε σαρώθηκε το συνοδικό – φύσει δημοκρατικό, από την εποχή των Αποστόλων – σύστημα διοικήσεως της Εκκλησίας.  Οι παρεμβάσεις της δικτατορίας αυτής –  της μακροβιότερης εν Ελλάδι στη διάρκεια του 20ού αιώνος – στις πλείστες των περιπτώσεων υπήρξαν κατάφωρα αντίθετες προς το Κανονικό Δίκαιο και την κανονική τάξη της Εκκλησίας. Αυτό, όμως, δεν ήταν τόσο περίεργο. Το πραγματικά περίεργο ήταν ότι οι αντικανονικές αυτές παρεμβάσεις έγιναν δεκτές ή προκλήθηκαν από την ίδια τη διοίκηση της Εκκλησίας, όπως αυτή προέκυψε μετά από μεθοδευμένες νομοθετικές παρεμβάσεις της δικτατορίας, από τις πρώτες ημέρες της επιβολής της, με σκοπό να υπηρετηθούν αφ’ ενός μεν ιδεολογικές σκοπιμότητες του δικτατορικού καθεστώτος, αφ’ ετέρου δε ιδιοτελή συμφέροντα νομής εξουσίας διαφόρων εκκλησιαστικών ομάδων....

..η συνέχεια του άρθρου στην "Eλευθερία" Λαρίσης  , στην  "Ιδιωτική Οδό" , στο e-homoreligiosus

Νέο Δ.Σ. στην Εταιρεία Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου. Επανεκλογή του καθηγητού Ι.Μ. Κονιδάρη στη θέση του Προέδρου

 

 

Σε σώμα συγκροτήθηκε το νεοεκλεγέν Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου που εδρεύει στην Αθήνα και στις τάξεις της καταλέγονται πανεπιστημιακοί, δικαστικοί, δικηγόροι και θεολόγοι αυξημένων ακαδημαϊκών προσόντων (M.Sc., Ph.D.). Μετά από  πρόσκληση του πλειονοψηφίσαντος στις αρχαιρεσίες που έλαβαν χώρα στην Αθήνα κατά τη Γενική Συνέλευση της 28ης.3.2017 Συμβούλου, Καθηγητή κ. Ιωάννη Μ. Κονιδάρη, συνήλθαν στις 6.4.2017 σε συνεδρία τα μέλη (τακτικά και αναπληρωματικά) που εξελέγησαν στο Δ.Σ. με θέμα τη συγκρότησή τους σε σώμα, το οποίο, μετά από συζήτηση, συγκροτήθηκε ως ακολούθως:

* Πρόεδρος Ιωάννης Μ. Κονιδάρης, Ομ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Αθηνών,

* Αντιπρόεδρος Αρχιμανδρίτης π. Γρηγόριος Δ.  Παπαθωμάς, Καθηγητής

Θεολογικής Σχολής Αθηνών,

* Γενικός Γραμματέας Γεώργιος Ι. Ανδρουτσόπουλος, Λέκτορας Εκκλησιαστικού

Δικαίου Νομικής Σχολής Αθηνών,

* Ταμίας Αθανάσιος Α. Κόντης, Δρ. Νομικής, δικηγόρος και

* Έφορος Δημοσίων Σχέσεων Ζωή Καραμήτρου – Σταθοπούλου, Δρ. Νομικής,

ειδική επιστήμων στον Συνήγορο του Πολίτη.

                Ο επανεκλεγείς Πρόεδρος, Καθηγητής κ. Ι. Μ. Κονιδάρης ευχαρίστησε τα μέλη τόσο του Δ.Σ. όσο και της Γ.Σ. για την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, ιδιαιτέρως δε ευχαρίστησε όλους εκείνους οι οποίοι προσήλθαν στη Γ.Σ. από περιοχές εκτός Αθηνών (από Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα και Κρήτη), ανακοίνωσε δε ότι αμέσως μετά το Πάσχα θα συγκληθεί το Δ.Σ. για να εξετάσει τα εκκρεμή θέματα και να σχεδιάσει την πορεία της Εταιρείας στη νέα τριετία. Οι εκ Λαρίσης προερχόμενοι και συμμετέχοντες στη Εταιρεία, ως τακτικά / εταιρικά μέλη, είναι η (εκλεγείσα στο νέο Δ.Σ.) κ. Ζωή Καραμήτρου - Σταθοπούλου, Δρ. Νομικής και ο κ. Χαράλαμπος (Χάρης) Ανδρεόπουλος, Δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας ΑΠΘ, θεολόγος καθηγητής Β/θμιας Εκπαίδευσης.

* Στους ειδικότερους σκοπούς της Εταιρείας (http://www.etekkad.gr) περιλαμβάνεται η εξέταση γενικών ή ειδικών θεμάτων που άπτονται του Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου, ιδίως δε των σχετικών με τη Θρησκευτική Ελευθερία θεμάτων, των σχέσεων Κράτους - Εκκλησίας, της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, καθώς και της νομικής, πολιτικής και πολιτιστικής θέσεως των θρησκευτικών συσσωματώσεων εντός και εκτός Ελλάδος, μέσω της διοργανώσεως συνεδρίων, σεμιναρίων ή επιστημονικών συμποσίων. Επιστημονικό όργανο της Εταιρείας είναι η εξαμηνιαία Επιθεώρηση Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου «Νομοκανονικά» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε.

Πηγή: Amen.gr    , "Ελευθερία" Λαρίσης , Larissanet , Onlarissa ,
Θεολογικά Δρώμενα


 

Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, «Μικρές Ερμηνευτικές Μελέτες σε αφηγηματικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης», εκδόσεις Ροπή, 2016

Το νέο βιβλίο του Kοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής και Καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ. κ. Μιλτιάδη Κωνσταντίνου. Πρόκειται για μιά σύγχρονη προσέγγιση του κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης, βασισμένη τόσο στην ερμηνευτική παράδοση της Εκκλησίας όσο και στα πορίσματα της νεότερης βιβλικής επιστήμης.

Στον τελευταίο από τους τρεις λόγους που σύμφωνα με την παράδοση του Δευτερονομίου εκφώνησε λίγο πριν από τον θάνατό του ο Μωυσής, προτρέπει τους Ισραηλίτες να παραμείνουν πιστοί στη Διαθήκη τους με τον Θεό, διαβεβαιώνοντάς τους: «Ὅτι ἡ ἐντολὴ αὕτη, ἣν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, οὐχ ὑπέρογκός ἐστιν οὐδὲ μακρὰν ἀπὸ σοῦ. οὐκ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω ἐστὶν λέγων·Τίς ἀναβήσεται ἡμῖν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ λήμψεται αὐτὴν ἡμῖν; καὶ ἀκούσαντες αὐτὴν ποιήσομεν.οὐδὲ πέραν τῆς θαλάσσης ἐστὶν λέγων· Τίς διαπεράσει ἡμῖν εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης καὶ λήμψεται ἡμῖν αὐτήν; καὶ ἀκουστὴν ἡμῖν ποιήσει αὐτήν, καὶ ποιήσομεν. ἔστιν σου ἐγγὺς τὸ ῥῆμα σφόδρα ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ταῖς χερσίν σου αὐτὸ ποιεῖν» (Δευ λ΄ 11-14). Όμως, παρά τη ρητή αυτή διαβεβαίωση, δεν είναι λίγοι σήμερα οι άνθρωποι εκείνοι που στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν τον λόγο του Θεού συναντούν δυσκολίες συχνά ανυπέρβλητες. Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να παρουσιάσει στον αρχάριο ερμηνευτή, προς τον οποίο κατά κύριο λόγο απευθύνεται, ορισμένα παραδείγματα σύγχρονης προσέγγισης του κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης, βασισμένης τόσο στην ερμηνευτική παράδοση της Εκκλησίας όσο και στα πορίσματα της νεότερης βιβλικής επιστήμης.

• Πηγή: Εκδόσεις Ροπή

Ημέρες Παιδείας: Το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα

To "Μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα" ήταν το θέμα της εκδήλωσης που συνδιοργάνωσαν πρόσφατα (20.03.2017) το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με τα Εκπαιδευτήρια "Νέα Γενιά Ζηρίδη", στο πλαίσιο συναντήσεων για την ακαδημαϊκή αριστεία. Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε αίθουσα Δρακόπουλου του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, μίλησαν οι: 

* Πάνος Νικολόπουλος, λέκτορας Νομικής ΕΚΠΑ Το μάθημα των Θρησκευτικών: η νομική πλευρά 

* Δημήτριος Ν. Μόσχος, επίκουρος καθηγητής Θεολογικής Σχολής Η θρησκευτική αγωγή μεταξύ ανοικτής και κλειστής θεολογίας 

* Σταύρος Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος A, Υπουργείο Παιδείας/Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, διδάσκων στο ΕΑΠ Γιατί νέα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά σε μια δύσκολη καμπή της εκπαίδευσης και της κοινωνίας 

* Εύη Βουλγαράκη, Δρ Θεολογίας, Μέλος της επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του ΠΣ, εκπαιδευτικός Προϋποθέσεις για τη συγγραφή νέων βιβλίων με βάση τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά 

Συντόνισε ο Δημήτρης Αγγελής, διευθυντής Γυμνασίου Νέα Γενιά Ζηρίδη. διευθυντής περιοδικού Φρέαρ.  

* Δείτε στην αρχή το video της εκδήλωσης.

Η απόφαση του ΣτΕ για το νόμο Κουράκη

Ο «ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ» ΓΙΑ ΤΟ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ,  ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ

ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ

Η απόφαση του ΣτΕ για το νόμο Κουράκη

*  Οι εναλλακτικές προσωρινές λύσεις και η ευθύνη του Υπουργείου 

για τη θεσμοθέτηση ενός συστήματος διαφάνειας και αξιοκρατίας

Πολλά λέγονται και γράφονται αυτές τις ημέρες για το τι μέλλει γενέσθαι μετά την ακύρωση από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) του νόμου Κουράκη (ν. 4327/2015) για τις επιλογές / εκλογές των Διευθυντών των Σχολικών Μονάδων. Ορισμένοι μάλιστα συνδικαλιστές εκτιμούν ότι, για να μην διαταραχθεί η λειτουργία των σχολείων, κλπ., κλπ., θα πρέπει να δοθεί παράταση στους νυν Διευθυντές και εν ευθέτω χρόνω το Υπ. Παιδείας να δρομολογήσει τις διαδικασίες επιλογής νέων Διευθυντών, βάσει νέων κριτηρίων, κλπ., κλπ. Οι προτείνοντες αυτή (η κάποια άλλη εμβαλωματικού χαρακτήρος) λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος λησμονούν (ή κάνουν ότι λησμονούν) ότι:

1ον)  αφ΄ ης στιγμής η απόφαση του ΣτΕ έχει αναδρομικό χαρακτήρα (ex tunc), όλες οι επιλογές θεωρούνται ως μη γενόμενες. Είναι δηλ. όχι (απλά) ακυρωτέες, αλλά (ήδη) ακυρωθείσες, συνεπώς αδύναμες να παράγουν έννομα αποτελέσματα, και

2ον) Από τη στιγμή που η απόφαση του ΣτΕ καθαρογραφεί και κοινοποιηθεί επισήμως στην αρμόδια υπηρεσία του Υπ. Παιδείας ουδείς εκ των επιλεγέντων του 2015 θα θεωρείται πια Διευθυντής και ο μόνος που θα δύναται να εκπροσωπήσει νόμιμα την οιανδήποτε Σχολική Μονάδα θα είναι είτε ο αναπληρωτής διευθυντής ή υποδιευθυντής (σ΄ όποιες σχολικές μονάδες υπάρχει – κι αυτό συμβαίνει, κυρίως, τις μεγάλες), είτε ο (εκ των εχόντων οργανική θέση σ΄ αυτή) αρχαιότερος (ο έχων τα «πρεσβεία», που λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα) εκπαιδευτικός...

* Oλόκληρο το άρθρο στην "Ελευθερία" της Λαρίσης  

Η πρώην πόρνη που αγίασε

Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:  

TΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ 

ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία είναι ένα φωτεινό παράδειγμα μετανοίας και μάλιστα μετανοίας «από ψυχής» (Αγ. Συμεών ο νέος Θεολόγος, Λόγος Ε΄). Ως τέτοιο παράδειγμα παρίσταται μπροστά στα μάτια όλων των πιστών στα τέλη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ειδικότερα κατά την Ε’ Εβδομάδα των Νηστειών. Αν και έζησε «μόνη μόνω Θεώ προσευχομένη», όπως αναφέρεται το συναξάρι, εν τούτοις, η Οσία Μαρία έδρασε και δρα άκρως ιεραποστολικά. Είναι παράδειγμα φωτεινό, ως πρώην πόρνη,  σε όλους μας, και όχι μόνο στους χαρακτηρισμένους πόρνους και πόρνες, γιατί, σε τελική ανάλυση, μοιχός είναι ο καθένας που εγκαταλείπει την αγάπη του Θεού για χάρη κάποιας άλλης αγάπης και χαρίζει τη καρδιά του σε άλλον θησαυρό, και όχι σ’ Εκείνον που απέδειξε την αγάπη του για τους ανθρώπους σφραγίζοντάς την ακόμη και με αίμα.     

            Η Οσία είχε ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα το οποίο στη πρώτη φάση της ζωής της μπορεί να λειτούργησε καταστρεπτικά για την ίδια, ήταν, όμως, σωτήριο για τη δεύτερη περίοδο της επίγειας βιοτής της. Το γνώρισμά της αυτό ήταν η επιμονή. Αυτή της η επιμονή τη διέκρινε ό,τι κι’ αν έκανε. Επέμενε τουλάχιστον για 17 χρόνια στην άσωτη ζωή που πέρασε στην Αλεξάνδρεια, όπως επέμενε με ακόμη μεγαλύτερο πάθος και θείο πόθο στην ασκητική ζωή που πέρασε για 47 χρόνια στην έρημο του Ιορδάνη. Ηταν ένας επίμονος, αποφασιστικός άνθρωπος που δεν εξάλειψε αυτό της το γνώρισμα όταν ασκήτευε στην έρημο, αλλά άλλαξε τη χρήση του. Ενώ στην αρχή το χρησιμοποιούσε για την αμαρτία, μετά το αξιοποίησε για την αρετή. Η απομόνωσή της στην έρημο ήταν πράξη ελευθερίας και δεν σήμαινε αδυναμία αντιμετώπισης της ζωής.  Αντίθετα ήταν εκδήλωση αποφασιστικότητας και δύναμης της δικής της επιλογής για τη δική της ζωή. Για να τα καταφέρει ολομόναχη μέσα στην έρημο αγωνίσθηκε σκληρά. Κατ’ αρχήν έπρεπε να πολεμήσει εναντίον των σαρκικών παθών, έχοντας ως κύριο όπλο την εγκράτεια. Θυμόταν τη προηγούμενή της ζωή και η φαντασία της εύκολα της εμφάνιζε  παραστάσεις του παρελθόντος.  Αυτό το γεγονός, το ότι δηλαδή μπορούσε να αμαρτήσει με τη διάνοιά της και όχι προβαίνοντας σε κάποια πράξη απ’ τη στιγμή που ήταν μόνη στην έρημο, έκανε την άσκησή της πιο δύσκολη, πιο επίπονη. Καθώς, όπως λέει ο Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής, όσο πιο εύκολο είναι ν’ αμαρτάνουμε με τη διάνοια απ’ όσο με την πράξη, τόσο σκληρότερος είναι ο πόλεμος που γίνεται με τα νοήματα απ’ αυτόν που γίνεται με τα πράγματα. Οπλο της Οσίας Μαρίας ήταν η θερμή προσευχή προς τη Παναγία. Με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσε για ανακούφιση από τους πειρασμούς.                                              

Παρ’ όλες τις δυσκολίες η Οσία επέμενε να περνά απ΄ τη «στενή πύλη και τεθλιμένη οδό» (Ματθ. 7, 14) που την οδηγούσε από την περίοδο των δυνατών πειρασμών σε φάσεις νηνεμίας. Στη κατάσταση της ηρεμίας την περιέλουζε άπλετο φως που δυνάμωνε την ελπίδα της και αναθέρμαινε τη πίστη της, αφού «οι σπείροντες εν δάκρυσιν, εν αγαλλιάσει θεριούσιν» (Ψλμ. 125, 5)   Όλα τα χρόνια της ασκήσεώς της χαρακτηρίζονται από όμοια παλαίσματα. Εζησε μια ζωή εγκρατείας και νηστείας που λειτουργούσαν γι’ αυτήν «τόσο ως ανασταλτικός, όσο και ως καθαρτικός παράγων» (Αγ. Μάξιμος). Η νηστεία αφ’ ενός μεν μάραινε την εφάμαρτο επιθυμία, ενώ, εφ’ ετέρου, καθάριζε το νού της. Η υπερβολική νηστεία, «ότι επελάθετο του φαγείν άρτον» (Ψλμ. 101, 5), φιλοτέχνησε την ασκητική εικόνα της, όπως την εμφανίζει η εικονογραφία: λεπτή, με τόσο αδύναμα μέλη, ώστε να διακρίνονται ευκρινώς τα οστά της. Οσο καθάριζε και η ψυχή της από από τα στίγματα του παρελθόντος, τα «πικρά, πένθιμα δάκρυα» της μετανοίας έδιδαν τη θέση τους στα «γλυκά δάκρυα» της θείας κατανύξεως, τα οποίας μαλακώνουν να αγάλλουν την ψυχή, όταν αυτή αυγάζεται το θείο φως. Η Οσία Μαρία για να καταφέρει να ξεπεράσει πρώτα τον εαυτό της και μετά τους πειρασμούς που έζησε δεν είχε μόνο μια τάση αυτομεμψίας. Για τον αγιασμό δεν απαιτείται μόνο ψυχική συστολή, αλλά και θεϊκός πόθος. Αυτός ο πόθος που διακατείχε την Οσία μπορεί να ονομασθεί ως «θείος έρωτας», ένας έρωτας που την ανέδειξε νύμφη του Χριστού. «Η πορνείαις πρότερον μεμεστωμένη παντοίαις, Χριστού Νύμφη, σήμερον τη μετανοία εδείχθης», διαβάζουμε στο κοντάκιό της.                                                    

Ο βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας – τη μνήμη της οποίας τιμά σήμερα, Ε’  Κυριακή των Νηστειών, η Εκκλησία μας - είναι η πρακτική έκφραση της παραβολής του ασώτου υιού. Η Οσία Μαρία είναι το παιδί του Θεού, που έφυγε, έζησε εν ασωτεία, μετά, όμως, επέστρεψε και αγίασε ζώντας «κατ’ εικόνα» και φθάνοντας έτσι στο «καθ’ ομοίωσιν». «Διό και μετά Αγγέλων αγάλλεται Μαρία το πνεύμα σου» (απολυτίκιο Οσίας). 

* Aρθρο στην "Ελευθερία" Λαρίσης (02.04.2017, σελ. 6)