Η κρατική τηλεόραση που θέλουμε

                                     

Ωρα για τολμηρές μεταρρυθμίσεις που μπορούν
- και πρέπει!- να γίνουν, χωρίς "λουκέτο"... 

Του Χάρη Ανδρεόπουλου *

 Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπισθεί το καθεστώς της φαυλοκρατίας που επεκράτησε επί έτη συναπτά στη λειτουργία της δημόσιας επιχειρήσεως που λέγεται «ΕΡΤ Α.Ε», μιας φαυλοκρατίας - απότοκης της ημετεροκρατίας - που έχει τη σφραγίδα των κυβερνητικών παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ. Εκπρόσωποί τους – δοτοί - την διοίκησαν και ποιοί άλλοι πέρα απ΄  αυτούς είναι οι υπεύθυνοι για τα – όποια -  δεινά μέχρι σήμερα μαστίζουν τη κρατική τηλεόραση (ΝΕΤ, ΕΤ -1, ΕΤ – 3) και το κρατικό ραδιόφωνο (Ε.ΡΑ.); Θα προσέθετα ότι ευθύνες έχει και η Αριστερά, αλλά και οι Ενώσεις Συντακτών (ΕΣΗΕΑ, κ.α.) που ενώ έβλεπαν «σημεία και τέρατα» στη λειτουργία της ΕΡΤ Α.Ε., αντί να βροντοφωνάξουν για διαφάνεια και αξιοκρατία και να καταγγείλουν δημόσια συγκεκριμένες, πελατειακού τύπου, πρακτικές, αρκέσθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, να περιορίζουν τις κριτικές τους στη βάση ενός αορίστου  καταγγελτικού λόγου. Ενός ελεγκτικού υποτίθεται λόγου, ο οποίος, όμως, έμοιαζε τις περισσότερες φορές να γίνεται για «τα μάτια του κόσμου» και, επί της ουσίας, αντί να φωτίζει περιπτώσεις διαφθοράς μάλλον τις συσκότιζε. Ομολογώ ότι τα συναισθήματα που με κατακλύζουν για τη κυβερνητική απόφαση να μπεί λουκέτο στην ΕΡΤ, ως πολίτη και σαν παλαιό επαγγελματία δημοσιογράφο του ιδιωτικού τομέα, είναι διφορούμενα....

Από τη μια δεν μπορώ να παραβλέψω το πανθομολογούμενο, πλέον, καθεστώς της αδιαφάνειας και τις συνθήκες αναξιοκρατίας με τις οποίες η ΕΡΤ λειτούργησε επί δεκαετίες, ούτε τις τεράστιες σπατάλες που προκλήθηκαν από τη κακοδιαχείρισή της. Ομολογώ δε ότι με σοκάρει το γεγονός να βλέπω στις λίστες μισθοδοσίας δεκάδων δημοσιογραφικών και λοιπών – απασών των κομματικών αποχρώσεων – αστέρων της Αγ. Παρασκευής ποσά ετησίων απολαβών 100.000 ευρώ (δηλαδή κοντά στις 8.500 το μήνα! ), το δε γεγονός ότι υπάρχουν και οι θεωρούμενες ως …ευτελείς για τη περίπτωση της ΕΡΤ ετήσιες απολαβές των 15.000 – 20.000 ευρώ (1.250 – 1.750 το μήνα) μάλλον δε μετριάζει   την οργή μου. Είναι πολλές οι αμαρτίες  στην ΕΡΤ Α.Ε. και αυτές δεν βαρύνουν τον αφηρημένο θεσμό που λέγεται «Ραδιοτηλεόραση» αλλά εκείνους – τα φυσικά πρόσωπα - που είχαν τη πολιτική και υπηρεσιακή ευθύνη σ΄ όλα τα επίπεδα διοικήσεως της Εταιρείας, εναπόκειται δε στο Εισαγγελέα που ξεκίνησε την έρευνα να προχωρήσει σε καταλογισμούς ευθυνών για τις όποιες παρανομίες διαπιστωθούν. Θεωρώ, συνεπώς, ότι η ανάγκη για μεγάλες αλλαγές και τολμηρές τομές ήταν – και παραμένει - επείγουσα, κάτι έπρεπε – και πρέπει - να γίνει, προκειμένου το εθνικό κεφάλαιο που λέγεται «ΕΡΤ», αυτός ο «γίγαντας» της ενημερώσεως να πάψει να στηρίζεται σε γυάλινα πόδια. Στις ευνομούμενες πολιτείες οι διαδικασίες αυτές της εξυγιάνσεως φορέων δημοσίου συμφέροντος συντελούνται μέσω ριζοσπαστικών πολιτικών επιλογών, που μπορεί – και πρέπει - να είναι τολμηρές, χωρίς να χρειάζεται να είναι αυταρχικές.   

Υπό την έννοια αυτή, από την άλλη, δυσκολεύομαι  να αποδεχθώ την ακραία συμπεριφορά της κυβερνήσεως, όπως εκδηλώθηκε με το κατέβασμα των διακοπτών λειτουργίας των πομπών της ΕΡΤ. Δεν θέτεις – επειδή απέτυχες να (επι-) βάλεις τάξη - εκτός λειτουργίας το κρατικό κανάλι. Δεν αφήνεις – γιατί υπάρχουν και λόγοι εθνικοί - τους Ελληνες χωρίς υπεύθυνη ενημέρωση / πληροφόρηση, έρμαια σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς διαύλους ανυπόληπτης και ανεύθυνης ειδησεογραφίας. Για τους λόγους αυτούς λέω ναι, στη εξυγίανση, ναι στη κάθαρση, ναι αναδιάρθρωση, αλλά με την ΕΡΤ ανοικτή. Υπερασπίζομαι μετά πάθους την ανάγκη να υπάρχει και να λειτουργεί μια υγιής επιχειρηματικά κρατική τηλεόραση, την οποία φαντάζομαι όχι μόνο ως φορέα ειδησεογραφίας και ψυχαγωγίας, αλλά και ως φορέα Πολιτισμού και Παιδείας. Θεωρώ δε ότι τα τελευταία χρόνια στο επίπεδο αυτό - της ποιοτικής αναβαθμίσεως του προγράμματος λειτουργίας της ΕΡΤ - έγιναν σημαντικά βήματα.

Χαίρομαι π.χ. να βλέπω τις «Ανιχνεύσεις» του Παντελή Σαββίδη (ΕΤ – 3) και να τον ακούω να διαλέγεται μ΄ ένα Χρήστο Γιανναρά, έναν Γιώργο Γραμματικάκη και το καθηγητικό δυναμικό του ΑΠΘ. Χαίρομαι να παρακολουθώ τα «Ακρα» της Βίκυς Φλέσσα (ΝΕΤ) και να την ακούω να διαλέγεται μ΄ ένα Στέλιο Ράμφο, ένα Θεοδόση Τάσιο, μ΄ έναν Γιώργο Μπαμπινιώτη. Χαίρομαι να βλέπω τις μοναδικές στο είδος τους εκπομπές, όπως  τα «Αληθινά Σενάρια» του Νίκου Ασλανίδη (ΕΤ – 3) , «Ο τόπος και το τραγούδι του» του Γιώργου Μελίκη (ΕΤ-3) και την «Κυριακή στο χωριό» της Μάρνης Χατζηεμμανούηλ (ΕΤ-3) γιατί παρακολουθώντας τες βιώνω το ελληνικό ήθος αλλοτινών καιρών (που τόσο το΄ χουμε ανάγκη στις μέρες μας), την μαγευτική ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό. Χαίρομαι να βλέπω τα «Ταξίδια» της Μάγιας Τσόκλη γιατί με ταξιδεύει στο πλανήτη γη, σε άγνωστους πολιτισμούς, πολλοί απ΄ τους οποίους έχουν χρώμα ελληνικό. Χαίρομαι να βλέπω το κυριακάτικο «Αρχονταρίκι» (ΕΤ -1) του Δημητριάδος Ιγνατίου γιατί το άκουσμα του σύγχρονου, όχι μόνο θεολογικού, αλλά και κοινωνικού λόγου της Εκκλησίας με γαληνεύει. Χαίρομαι διπλά όταν παρακολουθώ (μέσω των αναμεταδόσεων της ΕΤ – 3) τις Θείες Λειτουργίες στον Αϊ – Γιώργη, στο Φανάρι και στη Παναγία Σουμελά, γιατί ακούγοντας τη φωνή του Πατριάρχη θυμάμαι ότι υπάρχει για τον Ελληνισμό ένα μεγαλύτερο της σημερινής κρατικής μας οντότητας μέγεθος που λέγεται Γένος, Ρωμιοσύνη. Κάπως έτσι θαρρώ πως νιώθουν – και εντονότερα – οι συμπατριώτες μας της διασποράς, οι Ελληνες όπου γης, βλέποντας μέσω δορυφόρου, στους δέκτες τους τα κανάλια της ΕΡΤ, βάζοντας στο σπίτι τους καθημερινώς, εκεί εις την ξένην όπου διαβιούν, εικόνα και  χρώμα Ελλάδας, γλώσσα ελληνική, άρωμα ορθόδοξο. Συντηρώντας μ΄ όλα αυτά στη ψυχή τους μνήμη πατρίδας.

- Η κρατική τηλεόραση πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει γιατί το ποιοτικό της πρόγραμμα (το οποίο αποτελεί όαση απέναντι στη πολιτιστική «σαχάρα» των ιδιωτικών - όχι όλων, αλλά των περισσοτέρων - καναλιών) το΄ χουμε ανάγκη σαν κοινωνία. Να εξυγιανθεί, να αναδιαρθρωθεί, να νοικοκυρευθεί, καμμιά αντίρρηση. Αλλά χωρίς λουκέτο – γιατί στη προκειμένη περίπτωση το λουκέτο δεν αποτελεί λύση, αλλά κόλαφο, όχι μόνο για το ανίκανο πολιτικό μας σύστημα, αλλά – της (τηλε-) αποβλακώσεως καραδοκούσης - για την ίδια τη ελληνική κοινωνία. Η κοινωνία των πολιτών  δικαιούται να απολαμβάνει υψηλής ποιότητος τηλεοπτικές υπηρεσίες από ένα κράτος που υποχρεούται να τις προσφέρει. Φθάνει, βεβαίως, να υπάρχει κράτος και να λειτουργεί υπηρετώντας, όχι συμφέροντα «πελατών» της ημετεροκρατίας, αλλά τις ανάγκες των πολιτών και της κοινωνίας.      

* Αρθρο στην εφημ "Ελευθερία" της Λαρίσης (Κυριακή, 23.06.2013, σελ. 11)