Οἱ σχέσεις Ρώμης – Κωνσταντινουπόλεως: Τά παλαιά «τραύματα», οἱ νέες ἐλπίδες

* Τά μείζονα θεολογικά προβλήματα στό διάλογο καί οἱ ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις γιά τήν ὑπέρβασή τους

H ἐκλογή στό θρόνο τοῦ Προκαθημένου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἐπισκοπῆς τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης τοῦ κ. Φραγκίσκου  γέννησε στήν ὑπόθεση τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου νέες ἐλπίδες. Καλλιέργησε, σέ συμβολικό μέχρι στιγμῆς ἐπίπεδο, νέες προσδοκίες γιά μία νέα, θετικότερη προοπτική στίς σχέσεις τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί στόν μεταξύ τούς θεολογικό διάλογο, τόν διεξαγόμενο ἐδῶ καί δεκαετίες μέ σκοπό τήν διαμόρφωση τῶν συνθηκῶν πού θά ἐπιτρέψουν τήν ἄρση τοῦ σχίσματος τοῦ 1054 καί θά ἐπαναφέρουν την  Χριστιανική Ἐκκλησία στήν ἀρχαία, τήν ἀρχική της ἑνότητα... 

* Διαβάστε τή συνέχεια τοῦ ἄρθρου στην "Eλευθερία" στό  Αmen.gr, την "Ιδιωτική Οδό"  και στο Larissanet. 

* To άρθρο μας σχολιάσε ο ρωμαιοκαθολικός ιερέας π. Θεόδωρος Κοντίδης μέσω μηνύματος που μας διεβίβασε και το οποίο ευχαρίστως δημοσιεύουμε: 

“Εκτιμώ την γενικότερη προσέγγισή σας στο θέμα, γιατί μου φαίνεται θεμελιωμένη σε καλές βάσεις. Ωστόσο οφείλω να πω ότι με παραξενεύει η άποψη ότι το κεντρικό θέμα του ρωμαϊκού πρωτείου δεν έχει βιβλικές και θεολογικές βάσεις. Προ καιρού
σε μια συζήτηση στη θεολογική σχολή Αθηνών, κάποιος φοιτητής διατύπωσε το ερώτημα πώς δέχεται η Ρ/Κ Εκκλησία την επιστημονική άποψη ότι το πρωτείο δεν έχει βιβλική βάση. Μια τέτοια ερώτηση με παρεξένεψε τόσο που πήγα αμέσως στο Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας του KITTEL στο λήμμα "Πέτρος". Εκεί υπάρχει εκτενές άρθρο που φέρει την υπογραφή του Oskar Kulmann, ο οποίος δεν χρειάζεται βεβαίως καμιά σύσταση. Βρήκα αυτό που περίμενα να βρω. Όντως ο απόστολος Πέτρος έχει την ιδιαίτερη θέση μεταξύ των δώδεκα όπως το πρεσβεύουν και οι καθολικοί βιβλιστές. Αλλά ο Kulmann, ως διαμαρτυρόμενος, τονίζει ότι το πρωτείο του Πέτρου δεν έχει διαδοχή. Αρχίζει και τελειώνει με τον Πέτρο. Ο Χριστός δεν ιδρύει θεσμό όταν θέτει τον Πέτρο επι κεφαλής των δώδεκα. Γενικά, θεωρώ ότι η όλη συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό (το οποίο είναι και το αντικείμενο του θεολογικού διαλόγου της μικτής επιτροπής Καθολικής και Ορθοδόξου) θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη εμβέλεια αν αναφερθούμε στη διεθνή βιβλιογραφία και όχι μόνο στην ελληνική. Θεωρώ ότι το αληθινό ερώτημα σχετικά με τον επίσκοπο Ρώμης είναι αυτό των αρμοδιοτήτων του εντός της Εκκλησίας. Αυτές άλλαξαν πολλές φορές μέσα στην ιστορία. Σχετικά Βλ. Klaus Schatz Το πρωτείο του πάπα, Η ιστορία του από την αρχή μέχρι σήμερα, εκδ. Ροές”.

Π. Θεόδωρος Κοντίδης

Aγαπητέ π. Θεόδωρε, επιτρέψτε και σε μένα ένα μικρό σχολιασμό της τοποθετήσεώς σας, μια μικρή ανταπάντηση: 

Κατά την Καινή Διαθήκη όλοι οι Απόστολοι είχαν τα ίδια προνόμια απ’ το Χριστό, ο οποίος απέκρουσε κάθε φιλόδοξη επιθυμία για υπεροχή ορισμένων μόνο Αποστόλων (των παιδιών του Ζεβεδαίου Ιακώβου και Ιωάννη. Βλ. σχετ. Ματθ. 20, 25 – 26 και 23, 8 – 11, Μαρκ. 10, 35 – 45).

Στέλνοντας ο Χριστός τους μαθητές για κήρυγμα δεν όρισε κανένα για αρχηγό τους και μετά την Aνάσταση έδωσε σε όλους ίδια δικαιώματα. Οπως μαρτυρούν οι Πράξεις των Αποστόλων και οι άλλες Επιστολές, ο Πέτρος δεν είχε λάβει από τον Κύριο καμμιά υπεροχή έναντι των άλλων Αποστόλων. Αλλά και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ουδέποτε το προνόμιο αυτό θα μεταβιβαζόταν στον Eπίσκοπo Ρώμης, ως διάδοχου του Πέτρου, απλούστατα γιατί ο Πέτρος μαρτύρησε μεν στη Ρώμη, ποτέ όμως δεν χρημάτισε πρώτος Eπίσκοπός της, καθώς οι Απόστολοι ήταν καθολικοί επίσκοποι της Εκκλησίας και όχι μιας επιμέρους τοπικής Εκκλησίας.

Σας ευχαριστώ για το κόπο σας να σχολιάσετε το άρθρο μου στο "Amen" και στην "Ιδιωτική Οδό". Να είσθε καλά!

Χάρης Ανδρεόπουλος