ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ναί η όχι στην αξιολόγηση;

"...Μια από τις πλέον “πονεμένες ιστορίες” στο χώρο της Εκπαίδευσης είναι κι αυτή της αξιολόγησης.  Όχι των μαθητών - αυτοί αξιολογούνται κανονικώς και αδιαλείπτως - αλλά των εκπαιδευτικών (Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης) για τους οποίους το ρολόϊ είναι σταματημένο τριάντα οκτώ (38) ολόκληρα χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1982 όταν με το Ν. 1304/1982 (της Κυβερνήσεως της πασοκικής “Αλλαγής”) καταργήθηκε ο θεσμός του Επιθεωρητή στην ελληνική εκπαίδευση. Ωστόσο, τότε, δεν καταργήθηκε μόνο ο Επιθεωρητής, υπό την έννοια ενός θεσμικού ρόλου, αλλά σταμάτησε, συλλήβδην, και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. 

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που διορίσθηκαν μετά το 1982 - μια ολόκληρη γενιά δασκάλων και καθηγητών - αξιολόγησαν δεκάδες χιλιάδες μαθητές, αυτοί, όμως, μέχρι και τη συνταξιοδότησή τους (2015 και εντεύθεν - “χονδρικώς” με τη συμπλήρωση 30/35ετίας)  δεν αξιολογήθηκαν ποτέ και από κανέναν! Πολλοί εξ αυτών – αυτοί που δεν καμώνονται τους αλαθήτους, δίκην Πάπα Ρώμης -  τό΄ χουν παράπονο, γιατί, όπως και να το κάνεις, έστω και για λόγους ψυχολογικούς μια (αξιολογική) επιβεβαίωση ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου, ή μια (αξιολογική) παρατήρηση  ότι σε τούτο και σ΄ εκείνο το σημείο δεν την κάνεις και τόσο καλά και πρέπει να βελτιωθείς, αυτή την επιβράβευση ή και την παρατήρηση, όλοι την έχουμε ανάγκη. Αντιθέτως, άλλοι θεωρούν την ανυπαρξία αξιολόγησης και την πορεία με “αυτόματο πιλότο” ως “κατάχτηση” του κλάδου..."

* Oλόκληρο το άρθρο στην ''Ελευθερία¨ Λαρίσης

Οι ‘Ενοπλες Δυνάμεις μας υπό τη σκέπη της Παναγιάς

"...Η σκέψη μας σήμερα, με ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, στρέφεται στους υπερασπιστές των ιδανικών της Ελευθερίας και της Εθνικής ανεξαρτησίας που έπεσαν στα πεδία των μαχών και υψώνονται στο διάβα των αιώνων σε σύμβολα γνήσιου πατριωτισμού και αυτοθυσίας. Αποδίδουμε ύψιστο φόρο τιμής στους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες και αγωνιστές που κράτησαν ψηλά τα λάβαρα των ιδανικών της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Με σεβασμό κλίνουμε την κεφαλή και τιμούμε τους πολυάριθμους μαχητές των Ε.Δ., που θυσιάστηκαν στον αγώνα για την προστασία της ακεραιότητας της Ελλάδας. Η ιστορική μνήμη των αγώνων και της προσφοράς τους είναι πολύτιμο στήριγμα για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις..."

* Ολόκληρο το άρθρο στο ιστολόγιο Θεολόγοι Στερεάς Ελλάδος

Το βιβλίο «H Eκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση», σύγγραμμα στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών.

Για 3η συνεχή χρονιά στον κατάλογο των επιλεγμένων συγγραμμάτων, στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών (Τμήμα Ιερατικών Σπουδών, ΣΤ΄ εξάμηνο – εαρινό) για το μάθημα «Εκκλησιαστική Ιστορία της Ελλάδος», το βιβλίο  «Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση«, Εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη, 2017, σσ. 424. (https://service.eudoxus.gr/search/#a/id:68377860/0).

*  Εδώ περισσότερες πληροφορίες για το: ΒΙΒΛΙΟ / ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ

1ο Πανελλήνιο Συνέδριο: "Τοπική Ιστορία και Εκπαίδευση: αναπτύσσοντας μια οργανική και αποτελεσματική σχέση μεταξύ τους"

 

Η Περιφερειακή Διεύθυνση Α/θμιας & Β/θμιας Εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδας, το Περιφερειακό Κέντρο Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.) Στερεάς Ελλάδας, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Εργαστήριο Μουσειακής Έρευνας και Εκπαίδευσης), η Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Μ.Π.Σ. Δημόσια Ιστορία), το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (Εργαστήριο Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης) συνδιοργανώνουν το 1ο τριήμερο Πανελλήνιο Συνέδριο Τοπικής Ιστορίας και Εκπαίδευσης με θέμα: «Τοπική Ιστορία και Εκπαίδευση:αναπτύσσοντας μια οργανική και αποτελεσματική σχέση μεταξύ τους».

Aργυρόπουλου, Ανδρέα, "Ο Θεός, οι Νέοι και άλλες Rock ‘n Roll ιστορίες", εκδ. Αρμός, Αθήνα, 2019

Aπόσπασμα από το νέο βιβλίο του αγαπητού φίλου και εκλεκτού συναδέλφου Θεολόγου M.Th, γυμνασιάρχη Ανδρέα Αργυρόπουλου το οποίο κυκλοφορήθηκε από τις Εκδόσεις "Αρμός" :

(...) Για να κουβεντιάσει κανείς με τους νέους ανθρώπους για το Θεό απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις. Η βασική είναι να θέλει να διαλεχτεί, να ακούσει τους νέους. Όχι να τους επιβάλλει απόψεις, θέσεις, αντιλήψεις ,ιδεολογήματα. Να προσπαθήσει να εισπράξει αυτό που του λένε. Να μην έχει έτοιμες απαντήσεις και τσιτάτα προκειμένου να τους «αποστομώσει» ή να τους μεταπείσει αλλά να προσπαθήσει να κατανοήσει τις αναζητήσεις, τις αγωνίες, τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις τους ακόμα και την πλήρη άρνησή τους για αυτά που εκπροσωπεί. Να έχει πρώτα από όλα, ανοικτό πνεύμα. Να είναι έτοιμος για κάθε ανατροπή ακόμη και αυτών που τα θεωρεί ως δεδομένα. Ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος του εκρηκτικού μείγματος ημιμάθειας, πνευματικής αυτάρκειας και έλλειψης αληθούς πίστεως.

Εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες στα Σχολεία για την Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων του Ολοκαυτώματος

Στο πλαίσιο της Ημέρας Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων του Ολοκαυτώματος (που ως τέτοια καθιερώθηκε από την Βουλή των Ελλήνων η 27η Ιανουαρίου) καλούνται οι σχολικές μονάδες την Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2019 να αφιερώσουν δύο (2) διδακτικές ώρες σε εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την προαναφερόμενη Ημέρα Μνήμης.

Η ελληνική Latinitas: παρελθόν και μέλλον

                                                                                    

                                                                          Toυ Σταύρου Γουλούλη,

Δρoς Βυζαντινής Τέχνης *

Η αδιανόητη πρόταση του τεχνοκράτη υπουργού Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου, άσχετα αν υπαναχώρησε, να εξοβελίσει τα λατινικά από το Λύκειο, αποδεικνύει τον βαθμό αλλοτρίωσης, λόγω άγνοιας, ενός Ρωμηού (!) από την παράδοση της Ρωμηοσύνης. Ίσως και όλων μας. Υπάρχει Ρωμηοσύνη χωρίς Ρώμη, Λατίνους, λατινικά;

   H σχέση της Ελλάδας με τη Ρωμαϊκή παράδοση είναι πολύ πιο βαθειά από αυτή που θέλει η νεοελληνική εθνική αυτογνωσία, τις λατινικές λέξεις της νεοελληνικής. Έχει λεχθεί πλειστάκις (π.χ. Ε.Αρβελέρ): Το λεγόμενο Βυζάντιο (Ρωμανία, Ρωμηοσύνη) είναι πιο κοντά σε μας από την Αρχαία Ελλάδα.

   Υπάρχουν δύο θεωρήσεις της μετακλασικής Ελλάδας: 1. Υποτάσσεται στους Ρωμαίους (146 π.Χ) και απελευθερώνεται το 1821-1830. 2. Συνεχίζεται σε όλη την ενδιάμεση περίοδο, έχοντας ελληνικό όνομα (ταυτότητα), αλλά ρωμαϊκό επίθετο. Η Ελλάδα κατά Οράτιο με τον πολιτισμό της επιβλήθηκε στο Λάτιο, οπότε υπάρχει εμφανώς η πνευματική της συνέχεια στον νέο κόσμο που γίνεται ελληνορωμαϊκός. Ομοίως υπάρχουν δύο ζωτικοί χώροι: 1. Η Ελλάδα ως χερσόνησος, περίπου το σημερινό κράτος, και 2. Η Ελλάδα της Ανατολής που δημιουργήθηκε από τον Αλέξανδρο και τους διαδόχους του. Το νέο ρωμαϊκό κράτος του Κωνσταντίνου ιδρύθηκε ακριβώς με το στέμμα του Αλεξάνδρου που το παρέλαβε σύμφωνα με τις πηγές στις 11 Μαΐου 330, στα εγκαίνια της Κων/πόλεως. Η Ελλάδα και ο ελληνόφωνος πληθυσμός συνυπήρξαν σε διάστημα 2400 χρόνων με τη ρωμαϊκή και οθωμανική πολιτική εξουσία. Δέχθηκε δύο φορές ιστορικό συμβιβασμό.

   Μετά το 146 π.Χ. οι Ελλαδίτες διετέλεσαν υπό την κηδεμονία της ρωμαϊκής Συγκλήτου. Πλήρη πολιτική ελευθερία απέκτησαν το 67 μ.Χ. από τον ανεδαφικό Νέρωνα. Αλλά το ανώτερο έκανε ο Αδριανός. Ίδρυσε το 131 το Πανελλήνιον, μία ένωση όλων των ελληνικής καταγωγής σε Ελλάδα και Ανατολή, ταυτόχρονα με την ίδρυση του αθηναϊκού ναού του Ολυμπίου Διός, κέντρο της Ένωσης.

   Οι Έλληνες είχαν διασπαρεί στη Μεσόγειο με χίλιες περίπου πόλεις σε τρία κύματα: 1. Στον 8^ο-6^ο αι., στον πρώτο αποικισμό. 2. Με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, 3. Μετά την υποταγή στους Ρωμαίους. Ο Πλούταρχος (2^ος αι. μ.Χ) θρηνεί την απώλεια του πληθυσμού και την ερήμωση των ιερών. Όμως από τότε η Ελλάδα δέχονταν Λατίνους εποίκους εμπόρους και βετεράνους του στρατού. Η ρωμαϊκή διοίκηση προωθούσε τη λατινική γλώσσα. Πάτρα, Κόρινθος, Δίον, Φίλιπποι κτλ., έγιναν ρωμαϊκές αποικίες. Τον 3^ο αι. μ.Χ. ένα μέρος του πληθυσμού, ιδίως σε Θεσσαλία και Μακεδονία, μιλούσαν λατινικά. Πάντως στα Βαλκάνια η γραμμή συνόρων ελληνικής και λατινικής γλώσσας ήταν μεταξύ Δυρραχίου και Βάρνας. Αυτή μετατοπίσθηκε λόγω της καθόδου των Σλάβων. Η λατινική γλώσσα θα υποχωρήσει στη διοίκηση μόνον τον 6^ο-7^ο αι., σε Ανατολή και Κων/πολη.

   Το ελληνορωμαϊκό κράτος ήταν δίγλωσσο. Νομικά δικαιώματα, παλαιός ρωμαϊκός νομικός κώδικας, πολιτικά κείμενα, ήταν στη λατινική. Επιστήμες και γράμματα στην ελληνική. Οι νεώτεροι διανοητές βάσει των κειμένων, ελληνικών και λατινικών που είναι επηρεασμένα από τα ελληνικά, θεωρούν τον πολιτισμό Ελλήνων και Λατίνων ενιαίο, ελληνορωμαϊκό, τη γραμματεία ελληνική και λατινική, ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και το πολυεθνικό κράτος ομοίως υπήρξε ελληνορωμαϊκό, κυρίως το λεγόμενο βυζαντινό, το οποίο σταδιακά με την αποκοπή άλλων εθνικών ομάδων έγινε ελληνικό (1204 κ.ε.). Οι Ρωμαίοι ως πολίτες αισθάνονται πλέον ότι είχαν Έλληνες προγόνους.

   Στα μέσα 10^ου αιώνα ο Πορφυρογέννητος (Περί Θεμάτων Ι, 13), o ελληνομαθέστατος αυτοκράτορας, θεωρεί «πάτριο» γλώσσα τη λατινική. Δικαιολογημένα, ένα σημαντικό μέρος των πληθυσμών των Βαλκανίων ήταν λατινόφωνοι, γνωστοί από τα τέλη του ίδιου αιώνα ως Βλάχοι. Βέβαια δεν είχαν αναπτυγμένο γλωσσικό αισθητήριο, δεν γνώριζαν γραφή. Σε λίγο η Δύση θα θέλει τους οικειοποιηθεί και να κατακτήσει το Βυζάντιο. Ομοίως και οι Σλάβοι (Βούλγαροι, Σέρβοι, Παραδουνάβιοι), θα θέλουν να δημιουργήσουν ένα σλαβο-βλαχικό κράτος. [Οι Βλάχοι δεν έχουν κοινή καταγωγή με τους Ρουμάνους, είναι εντόπιοι εκλατινισμένοι από Ελλάδα έως Δαλματικές ακτές.] Η δυναστεία του Πορφυρογέννητου, η οικογένεια των ‘Μακεδόνων’ είχε μία συμβιβαστική πολιτική με τη λατινόφωνη Δύση, αλλά τώρα απαντά σε διαφαινόμενες απειλές που ήθελαν να προσεταιρισθούν τους λατινόφωνους Ρωμηούς: τα λατινικά είναι μέρος της ταυτότητας των Ελληνόφωνων!

   Τα παραπάνω δείχνουν τον δρόμο στην Ελλάδα: 1. Να αξιοποιήσει τη διπλωματική διάσταση του θέματος. Λατινόφωνοι στα Νότια Βαλκάνια (Βλάχοι) υπάρχουν και έχουν πλείστοι ελληνορωμαϊκή εθνική συνείδηση, αυτή της Ρωμηοσύνης. Δεν θέλουμε με αυτούς κάποια σχέση; 2. Αν θέλουν οι υπεύθυνοι συνέπεια με τον πολιτισμό μας θα πρέπει να αξιοποιηθούν τα λατινικά, στα οποία μετακενώθηκε η ελληνική εν γένει φιλοσοφική-μορφωτική σκέψη. Εξάλλου βοηθούν στην καλύτερη αφομοίωση των ευρωπαϊκών γλωσσών. Με τους Ρωμαίους, το κράτος των οποίων κληρονομήσαμε, μαζί φτιάξαμε τον σύγχρονο κόσμο. Είναι η μεγαλύτερη διεθνική συνεργασία στην Ιστορία. Μία συστηματική μετάφραση στα ελληνικά (όλων ή επιλεγμένων) ρωμαϊκών ιστορικών, νομικών-πολιτικών ή άλλων κειμένων, πιθανόν ισορροπήσει την κουλτούρα μας με τον πολιτικό πραγματισμό που διέπει τη ρωμαϊκή γραπτή παράδοση. Θα πάρουμε πίσω κάτι από αυτό που δώσαμε.

   

Το θέμα είναι να εκσυγχρονίζονται κ. Γαβρόγλου τα παλαιά, όχι να κόβονται οι ρίζες. Όποιος το κάνει αυτό είναι ήδη παρελθόν, δεν έχει μέλλον. 

* Αρθρο του κ. Στ. Γουλούλη, στην εφημ. "ΚΙΒΩΤΟΣ της Ορθοδοξίας", αρ. φυλ. 113, 11.10.2018, σελ. 15

Mακεδονία: Ιστορία και πολιτική

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ 1992 ΠΟΥ

 ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΑΝΕΚΔΟΘΕΙ ΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ

Για την έγκυρη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας

"...Το ευτύχημα και το πλεονέκτημα μαζί της Ελλάδος σε τέτοια θέματα είναι ότι δε χρειάζεται εκ των πραγμάτων κανενός είδους «προπαγάνδα». Ο, τι λείπει είναι η σωστή και έγκυρη ενημέρωση. Και είναι χρέος μας εθνικό να εκθέσουμε εντός και εκτός Ελλάδος τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν και να αποκαταστήσουμε την αλήθεια την οποία σκοπιμότητες, βλέψεις και συμφέροντα συνεχίζουν να παραποιούν και να διαστρέφουν, όπως ακριβώς συμβαίνει στη περίπτωση της πανάρχαιας Ελληνικής Μακεδονίας. Το ενημερωτικό βιβλίο (μόλις 55 σελίδων, αλλά με περιεκτική σύνοψη όλης της ιστορικής αλήθειας για το θέμα) που είχε εκδώσει για σχολική χρήση το υπουργείο Παιδείας το 1992, με μια μικρή επεξεργασία συμπερίληψης στην ύλη δεδομένων των πρόσφατων εξελίξεων, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει και σήμερα ένα άριστο διδακτικό εγχειρίδιο τόσο για το Γυμνάσιο όσο και για το Λύκειο...."

* Αρθρο στην "Ελευθερία" Λαρίσης