Η φιλάνθρωπη Θεία Παιδαγωγία και τα Έσχατα, με αφορμή την πανδημία του 2020

Toυ Κώστα Νούση

Φιλολόγου-Θεολόγου, M.Th.

Ο Θεός είναι Αγάπη. Είναι και Δικαιοσύνη. Είναι και Πατέρας όλων μας χωρίς διακρίσεις καταγωγής και θρησκείας. Και όταν «τιμωρεί», δεν το κάνει εκδικητικά, αλλά είτε παιδαγωγικά είτε αναγκαστικά. Παιδαγωγικά σε αυτήν τη ζωή, αναμένοντας τη μετάνοιά μας. Αναγκαστικά στην άλλη ζωή, την αιώνια, εφόσον στην Κόλαση θα βρίσκονται με τη θέλησή τους μακριά Του.

Περνάμε και πάλι εξετάσεις στις μέρες μας. Πνευματικές εξετάσεις. Ο Θεός με αυτές δίδει στεφάνια, αλλά και αποκαλύπτει πόσο ζυγίζουμε ως χριστιανοί. Κληρικοί και λαϊκοί. Και αποκαλύπτονται εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί. Είναι γεγονός ότι οι εκκλησιαστικοί ταγοί – πλην ελαχίστων – απεδείχθησαν ολίγοι και κατώτεροι των περιστάσεων. Στην Ορθόδοξη Ρωσία και σε άλλες ομόδοξες χώρες προέβησαν σε ενέργειες που εμμέσως πλην σαφώς προσβάλλουν το ορθόδοξο δόγμα αναφορικά με τη θεία Κοινωνία. Σε άλλες, όπως εν Ελλάδι, σχεδόν αμαχητί παρέδωσαν τα όπλα σε άθεους ή ημιαθέους κυβερνώντες. Υπάρχουν και οι φαεινές εξαιρέσεις, όπως π.χ. η Εκκλησία της Σερβίας και της Γεωργίας. Για δε τους Ρωμαιοκαθολικούς φάνηκε η γύμνια και η πνευματική πτωχεία τους για μια ακόμη φορά.

Οι θεολόγοι και οι ιερωμένοι ημών είτε σιωπούν εγκληματικά είτε… κολοκυνθολογούν, με ασάφειες αναφορικά με την οντολογία της Θείας Ευχαριστίας. Νομίζουν, έτσι, ότι θα καταστούν αρεστοί στους πολλούς και πως θα αποφύγουν τον χλευασμό της κοινής γνώμης περί δήθεν ζηλωτισμού, μάλλον εξ ελλιπούς πίστεως και της συνακόλουθης ανθρωπαρεσκείας. Εν μέρει έχουν δίκιο, εν πολλοίς όχι, διότι στα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβασις. Και αν χωρεί κάπου, όπως λέει και ο εν πολλοίς σήμερα παρερμηνευόμενος όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, αυτό ας γίνει μέσα στα «κανονικά» πλαίσια, όπως υπογραμμίζει και εκείνος, και εξάπαντος με ξεκάθαρη τοποθέτηση απέναντι στην οντολογία των «Φρικτών Μυστηρίων»: ότι δηλαδή είναι αληθινότατα Σώμα και Αίμα Χριστού, ανεξάρτητα από τη φαινομενολογία των αισθήσεών μας.

Τελικά, ποιος έκλεισε τις πόρτες των Εκκλησιών; Ο Χριστός σε μας ή εμείς στον Χριστό; Μάλλον και τα δύο ισχύουν. Ο Θεός μάς προετοιμάζει ψυχολογικά και πνευματικά για τα επερχόμενα ‘Εσχατα. Επίσης, μας παιδαγωγεί, διότι Τον ξεχάσαμε και Τον εγκαταλείψαμε. Και τοιουτοτρόπως μας καλεί σε μετάνοια. Όπως το κάνει με τις κυκλικώς επανερχόμενες στην ανθρώπινη ιστορία συμφορές που επιτρέπει να συμβαίνουν: λιμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, πόλεμοι κλπ. (Ματθ. 24,6-8). Και αυτό για την αιώνια σωτηρία μας. Και πόσο γλυκός, ειδικά σε μας τους Ορθοδόξους και τους Έλληνες, είναι στην τιμωρία Του… Επέτρεψε να κλείσουν οι Ναοί σε περίοδο Σαρακοστής, που ούτως ή άλλως οι Λειτουργίες είναι λιγότερες! Βλέπουμε την Ελλάδα μας να χαίρει μιας «ιδιαίτερης εύνοιας», ίσως λόγω των πολλών Αγίων μας που μεσιτεύουν αδιαλείπτως, όπως ο σύγχρονος όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός. Περνάμε την καραντίνα μας μπροστά στις οθόνες της ΤV και των Η/Υ, με όλα τα υλικά αγαθά διαθέσιμα και τις ανέσεις του δυτικού πολιτισμού. Ας μην τα θεωρούμε όλα τούτα δεδομένα και αυτονόητα – ίδωμεν το προσφυγικό χάλι - και ας δοξολογούμε τον Κύριο εν παντί, κατά την προτροπή του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Πρωτίστως, όμως και κυρίως, εμείς κλείσαμε τους ναούς στον Κύριο. Μια απλή στατιστική χαρτογράφηση της χλιαρής έως ανύπαρκτης πίστης του σύγχρονου ανθρώπου-και του Ορθόδοξου Έλληνα φυσικά! – είναι υπεραρκετή προς απόδειξιν της εξορίας του Θεού από τη ζωή μας - και αυτό είναι το ισχυρότερο εσχατολογικό σημείο (Λουκ. 18,8). Αντ’ Αυτού εισάγαμε την ευμάρεια, τον καταναλωτισμό, τη θεοποίηση της επιστήμης κτλ. Δεν αναφέρομαι στα επιμέρους ανθρώπινα αμαρτήματα, ων ουκ έστιν αριθμός. Οπότε τι να λέμε, κατά τα άλλα μάς φταίει ο Θεός…

Ο γράφων έκανε και κάποιες πιο εξειδικευμένες εσχατολογικές σκέψεις. Και με αυτές θα ήθελα να κλείσω το παρόν. Δεν θα πρέπει το κείμενο που ακολουθεί να θεωρηθεί ως ζηλωτική τρομολαγνεία. Είναι απλώς σκέψεις επί των Εσχάτων με βάση και αφορμή την επικαιρότητα και τοιουτοτρόπως θα παρακαλούσα να αναγνωσθεί:

1.     Corona = στέμμα. Virus = μίασμα, δηλητήριο. Τουτέστιν το μιασμένο βασιλικό διάδημα. Ο ψευτοθεός και ψευτοβασιλιάς τελευταίος Αντίχριστος. Λέτε να γεννήθηκε και έτσι να επέτρεψε ο Θεός  να δημιουργηθεί αυτό το παγκόσμιο χάος ωσεί προμήνυμα; Μια σκέψη κάνω, ας μην την πάρουμε τοις μετρητοίς…

2.     Εάν δεν ισχύει κατά γράμμα η παραπάνω ερμηνεία, εξάπαντος πρόκειται για εσχατολογικό μήνυμα, ανεξαρτήτως του χρόνου εκπλήρωσής του.

3.     Η επικράτηση του αντιχρίστου θα έχει παγκόσμιο χαρακτήρα. Για πρώτη φορά μια πανδημία βιώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο.

4.     Επετεύχθη, επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία, να κλείσουν οι Ναοί και να σταματήσει η αναίμακτη Θυσία (= Ευχαριστία) σχεδόν σε όλη την υφήλιο. Όταν θα έρθει ο αντίχριστος, θα παύσει ολοκληρωτικά τη χριστιανική λατρεία.

5.     Και μάλιστα ο Ναός της Ανάστασης στους Αγίους Τόπους. Αν δεν βγει φέτος το Άγιο Φως, τότε αυτό θα είναι όντως ένα ηχηρό «σημείον».

6.     Η παγκόσμια εξάπλωση του ιού συνοδεύεται από οικουμενικό οικονομικό κραχ και κατ’ επέκταση με σκέψεις δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και ενός αντίστοιχου, ολοκληρωτικού χαρακτήρος, ελέγχου της οικονομίας. Αυτό δεν είναι εξάλλου και το προφητευμένο στην Αποκάλυψη χάραγμα ή 666;

7.     Εντάξει, δεκτόν, να μη συνωμοσιολογούμε. Πώς, όμως, να μην αρχίζεις να γίνεσαι καχύποπτος με όσα ακούς και βλέπεις γύρω σου; Για παράδειγμα: πέρυσι ο ίδιος ο Τσιόδρας παραδέχτηκε πως κάθε χρόνο ζούμε μια πανδημία από τους θανάτους εκ γρίπης. Γιατί, λοιπόν, φέτος έγινε όλος αυτός ο χαμός;

8.     Μήπως ο Θεός μάς προετοιμάζει ψυχολογικά και πνευματικά για τη σταδιακή έλευση του τέλους της ιστορίας; Φιλάνθρωπος γαρ.

9.     Ο Χριστός είναι ο ρυθμιστής και κυρίαρχος της ιστορίας. Φαινομενικός κοσμοκράτωρ μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία είναι ο πεπτωκώς εωσφόρος, ο «πνευματικός πατέρας» του αντιχρίστου. Ο κορωνοϊός είναι, έστω και κατόπιν εργαστηριακής κατασκευής, ένα φυσικό φαινόμενο – φυσικό με τη μεταπτωτική έννοια πάντοτε. Ο Θεός, επομένως, επέτρεψε και πάλι, όπως είδαμε και παραπάνω, μέσω μιας φυσικής πανδημίας να μας παιδαγωγήσει – έτσι δεν ενεργεί, άλλωστε, συνήθως, όπως μέσω θεομηνιών, του αρχαίου Κατακλυσμού, λιμών, λοιμών, σεισμών, καταποντισμών κλπ.; - και να μας υπενθυμίσει τα Έσχατα και τη Δεύτερη Έλευσή Του. Ότι δεν είμαστε εδώ μόνιμοι, αλλά τη μέλλουσα Βασιλεία Του πρέπει να προσδοκούμε.

10. Ο χριστιανός θα είναι εν Χριστώ ο τελικός νικητής της ιστορίας. Οπότε δεν δικαιολογείται άγχος. Μονάχα πίστη, ελπίδα και χαρά.

11. Ποιος θα το περίμενε τα ζηλωτικά σενάρια των προηγούμενων ετών να φαντάζουν τόσο κοντινά και τόσο αληθινά…

12. Ο όσιος Πορφύριος έχει πει ότι οι προφητείες εγράφησαν για να μην εκπληρωθούν. Δηλαδή για να μετανοήσουμε και να αποφύγουμε την οργή του Κυρίου, όπως οι Νινευίτες με τον προφήτη Ιωνά. Εμείς, ωστόσο, οι χριστιανοί αποδειχθήκαμε τόσο ελάχιστοι, ακόμη και σε αυτά τα προεσχατολογικά γεγονότα, τα μηδαμινά συγκριτικά με τα Έσχατα. Πώς, λοιπόν, και γιατί δικαίως να μην επιτρέψει ο Θεός την έλευση του αντιχρίστου, τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι στην ουσία τον καλούμε να μας κυβερνήσει με τον τρόπο που ζούμε και σκεπτόμαστε;

13. Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς μιλώντας τους γιά τόν Ἀντίχριστο (Β΄Θεσ. 2.7) : «τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας· μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται». Αυτό μαρτυρεί ότι τα εσχατολογικά σημεία δεν είναι τόσο φανταστικά και γραφικά όσο θα θέλανε κάποιοι νεωτεριστές θεολογούντες και εκκοσμικευμένα προσλαμβάνοντες τον χριστιανισμό άνθρωποι των ημερών μας. Όταν «ο κατέχων», δηλαδή η Χάρη του Θεού, μας εγκαταλείψει οριστικά – άγνωστο πότε – τότε θα έρθουν και τα γραφόμενα.