Ένας Άγιος στα όρια του Σύμπαντος…

 Του Κώστα Νούση,

Θεολόγου - Φιλολόγου

Η ανάγνωση του τίτλου προκαλεί μια άμεση απορία: πρόκειται για κυριολεξία ή μεταφορά; Σχήμα λόγου ή γεγονός; Η απάντηση είναι τόσο απλή, όσο και εντυπωσιακή: πρόκειται για την αλήθεια των πραγμάτων, όπως αυτά βιώνονται (μετα)φυσικώ τω τρόπω μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία αυτή είναι η μοναδική και αυθεντική οντολογία του παρόντος και του μέλλοντος αιώνος, εν τη οποία και δια της οποίας θα επιβιώσει το σύμπαν από μια πολύ πιθανή και αναπόδραστα αναμενόμενη «φυσική» αυτοκατάρρευσή του. Όπως (το σύμπαν) ανεδύθη «εκ του μηδενός», τοιουτοτρόπως πορεύεται στην αυτοκαταστροφή και στον μηδενισμό του. Ποιος μπορεί να αναστείλει αυτό το αναπόφευκτο δεδομένο; Μονάχα Εκείνος που το έφερε στο είναι μέσα από το προκτισιακό «τίποτε». Η θεολογία δεν είναι αερολογία. Στην ουσία πρόκειται για φυσική, μια άλλου είδους φυσική, στην οποία δεν έχουν πρόσβαση τα επιστημονικά όργανα, αλλά μονάχα πρόσωπα στα οποία ευδοκεί ο Θεός να «ανοίγει τους οφθαλμούς» σε αυτό το έτερο επίπεδο της πραγματικότητας, το κατ’ ουσίαν μόνο αληθινό και υπαρκτό (...)

...η συνέχεια στην "Πεμπτουσία"