(...) Πίσω από την πρόσφατη - παραμονές της εορτής των Θεοφανείων – αντιπαράθεση μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας, εξαιτίας της αυστηροποίησης των υγειονομικών μέτρων για τον περιορισμό της διασποράς του κορονοϊού, που προέβλεψαν την τέλεση λειτουργίας και ιερών ακολουθιών μόνο με τους ιερείς και τους ιεροψάλτες με τους ναούς κλειστούς για τους πιστούς, πολλοί είδαν να αναβιώνει μια νέα σύγκρουση ανάμεσα στις σχέσεις των δύο θεσμών (Πολιτείας και διοικούσας Εκκλησίας). Στην άρνηση της Ιεράς Συνόδου να συναινέσει στα νέα, αυστηρότερα μέτρα που έλαβε η Κυβέρνηση, αντιπαραβάλλοντας / αντιπροτείνοντας τη θέση για την τήρηση του προγενέστερου μέτρου της συμμετοχής ενός ελαχίστου αριθμού πιστών (50 στους μητροπολιτικούς και 25 στους ενοριακούς ναούς), υψώθηκαν φωνές ενός εχθροπαθούς ή υποκριτικού αντικληρικαλισμού. Ανεβίωσαν απόψεις, όπως να σταματήσει η μισθοδοσία του κλήρου από το Κράτος έως του σημείου ότι επέστη η ώρα η Πολιτεία και η Εκκλησία «να χωρίσουν τα τσανάκια τους» (απάντηση που είχε δώσει στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής στον τότε Αρχεπίσκοπο Σεραφείμ, όταν ο τελευταίος, σε επίσκεψή του στο Μαξίμου, ζήτησε επιτακτικά να αυξηθούν οι μισθοί των κληρικών – και εννοούσε ο Καραμανλής να προχωρήσει ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας). Ας επιχειρήσουμε μια νηφάλια προσέγγιση του ζητήματος, έχοντας υπόψη μας ότι συζητούμε για ένα θέμα που σχετίζεται με ζωή και με θάνατο. 'Εχουμε ακόμη μπροστά μας μια φοβερή πανδημία, συνεχίζουμε να βιώνουμε μια σκληρή δοκιμασία (...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου