Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα! Με υγεία και χαρές το Νέο Έτος που ζυγώνει!

Στις ημέρες της διάχυτης ανασφάλειας που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και η οποία απλώνεται στη σύγχρονη κοινωνία προκαλώντας μια ανησυχητική δύσπνοια στις ζωές αλλά και στις ψυχές μας έρχεται μια μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης για να μας ανορθώσει το ηθικό και να μας δώσει ελπίδα. Πρόκειται για την «μητρόπολη των εορτών», όπως την κατονομάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, για τα Χριστούγεννα που έρχονται για να δυναμώσουν μέσα μας την ελπίδα και τη χαρά της ζωής με τον ερχομό του Θεανθρώπου. Η εορτή των Χριστουγέννων με τα μύρια πνευματικά της νοήματα έρχεται, ειδικά εφέτος, να μας προσφέρει το θεραπευτικό αντίδοτο στον θανατηφόρο κορωνοϊό, ζωντανεύοντας στο νου και τη συνείδησή μας μια αλήθεια συχνά λησμονημένη: ότι «ο Θεός μεθ’ ημών». Αυτό ακριβώς που σημαίνει το όνομα του ερχομένου Λυτρωτή: «Εμμανουήλ», δηλ. ο Θεός είναι μαζί μας. Ο Θεός ο οποίος «σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν», σύμφωνα με τον ευαγγελικό λόγο. Ας μη χάνουμε την ελπίδα. Οι χριστιανοί εκ φύσεως είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι. Ο εχθρός που λέγεται κορωνοϊός μας έχει πονέσει, μας έχει πληγώσει, αλλά δεν είναι άτρωτος. Ας θυμηθούμε ετούτες τις στιγμές τα λόγια που είπε πρόσφατα κι ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας, ο πηδαλιούχος της Εκκλησίας μας κ. Ιερώνυμος, που νόσησε από τον κορωνοϊό, αλλά με την προσευχή τον πολέμησε και με τη βοήθεια της επιστήμης τον κατενίκησε. «Είναι» είπε για τον κορωνοϊό, «ένας εχθρός τον οποίο θα υπερνικήσουμε με τη βοήθεια του Θεού και της Επιστήμης».

Από τα βάθη της καρδιάς μου σας εύχομαι Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα! Kαι το Νεο Έτος που ζυγώνει, να μας φέρει, με τη βοήθεια του Θεού, τα πιό πλούσια κι ευλογημένα δώρα: χαρά και προκοπή στις οικογένειες όλων μας, και, κυρίως, υγεία.

Χρόνια Πολλά!

"Aπόφοιτοι Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ": Δημιουργία διαδικτυακού τόπο στο LinkedIn

 

Με ανακοίνωση του εκδόθηκε από το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ καλούνται οι απόφοιτοι του Τμήματος να εγγραφούν στον διαδικτυακό τόπο «Απόφοιτοι του Τµήµατος Θεολογίας ΑΠΘ (ex alumni)», ο οποίος δηµιουργήθηκε στο LinkedIn τον ∆εκέµβριο του 2020 ύστερα από διαβούλευση οµάδας αποφοίτων και του Προέδρου του Τµήµατος Θεολογίας του ΑΠΘ, Αν. καθηγητή, κ. Νικόλαου Μαγγιώρου. 

Βασικοί στόχοι της πρωτοβουλίας είναι η ενηµέρωση των αποφοίτων για τις ακαδηµαϊκές δραστηριότητες του Τµήµατος και του ΑΠΘ καθώς και η ενίσχυση των δεσµών και της επικοινωνίας των αποφοίτων µεταξύ τους και µε το Τµήµα. Ο διαδικτυακός τόπος αποδέχεται ως µέλη αποκλειστικά αποφοίτους των δυο προπτυχιακών προγραµµάτων (ΠΠΣ και ΕΚΜΣ) και του µεταπτυχιακού προγράµµατος σπουδών (ΜΠΣ) του Τµήµατος Θεολογίας του ΑΠΘ, ανεξάρτητα από το έτος απόκτησης του τίτλου σπουδών τους.

 Όσοι επιθυµούν να γίνουν µέλη θα πρέπει να συµπληρώσουν την ηλεκτρονική αίτηση εγγραφής στο link: 

https://docs.google.com/forms/d/1xM-2f1HX_lHEAjLOd7j5mc-APqhJt2eBsKUr7mvzbQI/viewform?edit_requested=true

και στη συνέχεια να στείλουν αίτηµα στον διαδικτυακό τόπο «Απόφοιτοι του Τµήµατος Θεολογίας ΑΠΘ (ex alumni)» της πλατφόρµας LinkedIn.

* Υπεύθυνοι για τη λειτουργία του διαδικτυακού τόπου είναι: Θεοδώρα Τζαβέλλα, Απόστολος Πέτρου, Ελεονώρα Γιατσίδου. Για απορίες και πληροφορίες µπορείτε να επικοινωνείτε στο mail: apofoitoitheologias@gmail.com  «Απόφοιτοι του Τµήµατος Θεολογίας ΑΠΘ (ex alumni)».

Ανακοίνωση του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ

Εορταστική e-εκδήλωση Θεολόγων Θεσσαλίας-Δυτικής Μακεδονίας και Στερεάς Ελλάδος, Δευτέρα, 21.12.2020

 

Oι Συντονιστές Εκπ/κού Έργου κλ. ΠΕ01 των ΠΕΚΕΣ Θεσσαλίας & Δυτικής Μακεδονίας Νικόλαος Παύλου και ΠΕΚΕΣ Στερεάς Ελλάδoς Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος οργανώνουν εορταστική e-εκδήλωση για τους θεολόγους που υπηρετούν σε σχολικές μονάδες της επιστημονικής και παιδαγωγικής τους ευθύνης, σήμερα, Δευτέρα, 21/12/2020, 17.30-18.45 με

θέμα « Η γιορτή των Χριστουγέννων. Οι Βιβλικές προσεγγίσεις της ως παιδαγωγικά εργαλεία».

Tο σεμινάριο θα διεξαχθεί διαδικτυακά, μέσω της πλατφόρμας Cisco Webex, στη

ηλεκτρονική διεύθυνση (link) https://minedu-secondary2.webex.com/meet/npavlou

Κεντρικός ομιλητής ο π. Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ομότιμις Καθηγητής κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου. Στους συμμετέχοντες θα δοθεί (μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας) Βεβαίωση παρακολούθησης και θα προσφερθεί βιβλίο (e-book) με Πατερικά Κείμενα για σχολική χρήση.

Κώστα Νούση: "Πραγματεία περί της μεταβολής των Ευχαριστιακών Δώρων (και κριτική της καινοφανούς τροποϋπαρξιακής ερμηνείας από πλευράς Ορθοδόξων)"

Toυ Κώστα Νούση, Φιλολόγου- Θεολόγου ΑΠΘ, M. Th. 

(Aναδημοσίευση άρθρου του συγγραφέα από το νέο, 4ο τχ. του περιοδικού της Ι.Μ. Λαρίσης "ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ")

"Ο covid – 19 αφύπνισε κοιμώμενα ζητήματα εκκρεμή σε πολλαπλά επίπεδα, πολιτικά, οικονομικά, φιλοσοφικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και θεολογικά. Οι αρκούδες, ωστόσο, δεν μένουν για πάντα σε χειμερία νάρκη και αλίμονό μας, όταν κατέβουν στο χωριό και μας πιάσουν απροετοίμαστους! Με το κλείσιμο των ναών ο καισαροπαπισμός έδειξε τα δόντια του. Με την έμμεση απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας τα έτριξε κιόλας. Η άθεη και άθρησκη μετανεωτερική παγκοσμιοποίηση έκανε αισθητή την παρουσία της, αυτήν που οι ζηλωτές αποκαλούν σκοτεινές δυνάμεις και ο απόστολος Παύλος «μυστήριον της ανομίας» (Β’ Θεσ. 2:7).

 Ένας γέροντας προφήτεψε στον γράφοντα προ ετών και σε ανύποπτο χρόνο τα σήμερον τεκταινόμενα. Προείπε δε και το φάρμακο: η Θεία Ευχαριστία, το Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Αυτό προσπαθεί ο διάβολος να στερήσει προπαντός από τους χριστιανούς και τον ανθρώπινο γένος στο σύνολό του. Ο Χριστός και όλη η θεία Οικονομία της Σάρκωσής του φαίνεται πως απώτερο και κύριο στόχο είχε αυτό ακριβώς: τη θεοβρωσία. Πολλοί μιλάνε για την απροϋπόθετη Σάρκωση του Λόγου, δηλαδή για το ότι ο Χριστός θα γινόταν άνθρωπος ανεξάρτητα από την πτώση του Αδάμ. Φαίνεται να συνηγορεί σε αυτό και το γεγονός της πρώτης θείας Ευχαριστίας, η οποία τελέστηκε πριν από το Πάθος. Αυτά, βέβαια, ανήκουν κυρίως στον χώρο των θεολογουμένων, ωστόσο δείχνουν προς την κατεύθυνση του πλέον σημαντικού: της επιθυμίας του Κυρίου να ενωθεί οντολογικά μαζί μας και της ημετέρας ανάγκης να κοινωνήσουμε τον Θεό, προκειμένου να ζήσουμε αιώνια και να θεωθούμε".

* Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο ακόλουθο αρχείο pdf: 

Νούση-Κων-νου-Πραγματεία-περί-της-μεταβολής-των-Ευχαριστιακών-Δώρων.pdf

Προτάσεις αξιολόγησης των μαθητών στην εξ αποστάσεως διδασκαλία των Θρησκευτικών. Παρουσιάσθηκαν σε webinar ΠΕ01 των Θεολόγων Στερεάς Ελλάδος και Θεσσαλίας - Δυτικής Μακεδονίας

 

Στην ανάλυση των βασικών αρχών της διδακτικής μεθοδολογίας για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και στην παρουσίαση καλών πρακτικών αξιοποίησης των ψηφιακών μέσων σύγχρονης και ασύγχρονης διδασκαλίας για την αξιολόγηση των μαθητών της Β/θμιας εκπαίδευσης στο μάθημα των Θρησκευτικών, για το Α΄ τετράμηνο της τρέχουσας σχολικής χρονιάς, επικεντρώθηκε η θεματολογία του ιστοσεμιναρίου θεολόγων (Webinar ΠΕ01) που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης (17.12.2020).

Το e-σεμινάριο, το οποίο διοργάνωσαν οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου κλ. ΠΕ01 των Περιφερειακών Kέντρων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕΚΕΣ) Θεσσαλίας & Μακεδονίας Δρ. Νικόλαος Παύλου και ΠΕΚΕΣ Στερεάς Ελλάδος Δρ. Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος, σημείωσε μεγάλη επιτυχία καθώς το παρακαλούθησαν με αδιάπτωτο ενδιαφέρον επί διόμισι ώρες, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας Cisco Webex, πάνω από 300 θεολόγοι που υπηρετούν σε σχολικές μονάδες της επιστημονικής και παιδαγωγικής τους ευθύνης.

Οι κ.κ. Παύλου και Ανδρεόπουλος που ήταν και οι εισηγητές στο εν λόγω Webinar ΠΕ01 αφού ανέλυσαν λεπτομερώς τη σχετική - από 9ης/12/2020 - εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΑΙΘ) για την εξ αποστάσεως υλοποίηση της (ισχύουσας) αξιολόγησης των μαθητών Β/θμιας για το τρέχον σχολικό έτος παρουσίασαν σειρά καλών πρακτικών παραδειγμάτων και προτάσεων αξιολόγησης των μαθητών του Γυμνασίου και του Λυκείου μέσω της χρήσης των εργαλείων τόσο της ασύγχρονης διδασκαλίας (πλατφόρμες ηλεκτρονικής τάξης [η-Τάξη], «eclass» και «e-me»), όσο και της σύγχρονης (πλατφόρμα «Webex») διδασκαλίας, τόσο για διεξαγωγή ολιγόλεπτων και ωριαίων γραπτών δοκιμασιών / διαγωνισμάτων, μέσω συνδυαστικών εφαρμογών των ψηφιακών εργαλείων. Επισημάνθηκε ότι, όπως ορίζει η σχετική εγκύκλιος του ΥΠΑΙΘ, εναλλακτικά ή συμπληρωματικά δύναται να αξιοποιείται κάθε πρόσφορος, κατά την κρίση του εκπαιδευτικού, τρόπος διεξαγωγής των προβλεπομένων γραπτών εξετάσεων.

Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε διάλογος μέσω του οποίου εκφράσθηκαν εκ μέρους των εκπαιδευτικών προβληματισμοί και απορίες και διατυπώθηκαν ερωτήματα στα οποία δόθηκαν, εκ μέρους των Συντονιστών Θεολόγων, παιδαγωγικής και επιστημονικής φύσης απαντήσεις, μαζί με μεθοδολογικές συστάσεις και διδακτικές συμβουλές ούτως ώστε η αξιολογική διαδικασία, παρά τις δύσκολες περιστάσεις, να διεκπεραιωθεί κατά τον καλύτερο - όσο τούτο είναι εφικτό - μεθοδολογικά και παιδαγωγικά τρόπο. Στους συμμετέχοντες δόθηκαν (μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας) Βεβαιώσεις παρακολούθησης.

Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ, sch.gr)

Η δοκιμασία της πίστης και ο σκανδαλισμός των πιστών

 

Toυ Κώστα Νούση, 

Φιλολόγου-Θεολόγου, Μ.Th.

Δεν πρέπει να κλονίζεται η πίστη μας από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Η προβολή της μαζικής προσβολής ορθοδόξων χριστιανών και δη Ιεραρχών τις τελευταίες ημέρες – σκόπιμη εν μέρει – ενδέχεται να δοκιμάσει την πίστη μας στη δύναμη της Εκκλησίας και της Θείας Κοινωνίας. Πώς είναι δυνατό να προσβάλλονται από τον ιό άνθρωποι τόσο στενά δεμένοι με τον Κύριο; Βιάστηκαν, μάλιστα, κάποιοι να επικρίνουν όσους μιλούσαν κατά της προπαγάνδας του ιού και υπέρ της αφοβίας των χριστιανών απέναντί του. Κατηγόρησαν έτσι για φονταμενταλισμό και ζηλωτισμό τους πολέμιους της φοβικότητας και έσπευσαν να δικαιωθούν χάρη στη ραγδαία εξάπλωση της πανδημίας.

Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Ο Ορθόδοξος δεν είναι ούτε φανατικός ζηλωτής ούτε χλιαρός νεωτεριστής και εκσυγχρονιστής με την κακή έννοια του όρου. Βρίσκεται κάπου στη μέση, με τη ρομφαία της χαρισματικής διάκρισης. Με αγάπη και συμπάθεια κατανοεί την αδυναμία και αμαρτωλότητα – πρώτιστα τη δική του και έπειτα των αδελφών του – και οικονομεί με επιείκεια εαυτόν και αλλήλους. Ειδικότερα αυτό ανήκει στο διακόνημα της πνευματικής πατρότητας, αλλά και όλοι μας οφείλουμε τινί τρόπω να κινούμαστε σε αυτό το πνεύμα.

Ας γίνουμε σαφέστεροι. Θα φορέσω μάσκα, όχι διότι φοβάμαι μήπως κολλήσω μέσα στον Ναό, αλλά χάριν του σκανδαλιζόμενου αδερφού. Η περίπτωση των ειδωλοθύτων των πρώτων χριστιανών και οι παραινέσεις του αποστόλου Παύλου ταιριάζουν γάντι στην περίπτωσή μας. Δεν θα πάψω, επομένως, να ασπάζομαι τις εικόνες και το χέρι των κληρικών, πολλώ δε μάλλον δεν θα φοβηθώ να προσέλθω στο Μυστήριο της Ευχαριστίας. Δεν θα ανεχτώ, όμως, να με πουν αδιάκριτο και ανεύθυνο, όπως ούτε και εγώ θα το παίξω ομολογητής της πίστης και super ορθόδοξος.

Το χαντάκωμα της δημοκρατίας που ζούμε αυτόν τον καιρό συνεπιφέρει αναπόφευκτα και έναν πρωτόγνωρο διωγμό της πίστης, της θρησκευτικής μας ελευθερίας. Πώς θα το ανεχτούμε αυτό; Πόσο θα κωφεύουμε στο χρύσωμα του προκείμενου χαπιού και στην ηχηρή απουσία της έκφρασης και αντίδρασής μας μέσω των εκκλησιαστικών μας ηγετών; Θεωρώ ότι η προσευχή και το κλάμα ενώπιον του Θεού είναι το βασικό εναπομείναν όπλο μας μπροστά στις ακραίες αυτές καταστάσεις που βιώνουμε και οι οποίες θα εντείνονται στο εξής παρά θα θεραπεύονται.

Ήταν να μην αρχίσει το κακό. Οι ναοί κλείνουν για έναν ιό που θα φαντάζει απλή ίωση μπροστά στις πιθανότατα ερχόμενες – κατασκευασμένες και μη – ασθένειες. Αποδείξαμε ότι κλήρος και λαός δεν έχουμε τα κότσια και τις δυνάμεις να υπερασπιστούμε την Εκκλησία. Είμαστε λίγοι από κάθε άποψη. Η Εκκλησία θα πρέπει να αρχίσει να οικονομεί λατρευτικές και ποιμαντικές μεθόδους κατακόμβης, ώστε να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις των καιρών.

Οι χαρισματικές προσωπικότητες εκλείπουν. Ζούμε μια ορφάνια πνευματικής πατρότητας. Οι ζώντες άγιοι είναι, χρόνια τώρα, είδος προς εξαφάνιση. Ποιος θα στηρίξει τον λαό του Θεού; Η υπακοή στην επίσημη Εκκλησία παραμένει βέβαια πάντοτε ένας ασφαλής δρόμος για τη σωτηρία. Ωστόσο, οι ηγέτες μας πρέπει να ανθίστανται περισσότερο στο κακό, διότι θα δώσουν λόγο στον Θεό. Και εμείς καλό είναι να είμαστε περισσότερο μετριοπαθείς στις κρίσεις μας για αυτούς και να μην προτεσταντίζουμε, σηκώνοντας ο καθένας το δικό του μπαϊράκι είτε σε γνώμες είτε σε πράξεις. Πρέπει επίσης να αποφεύγουμε την αγανάκτηση και τον γογγυσμό. Το κατά δύναμιν…

Η απαισιοδοξία είναι κάτι άγνωστο για τον χριστιανό. Με όπλο την πίστη και τη συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας, δεν έχει να φοβάται τίποτε. Ο άγιος Πορφύριος έλεγε ότι στην Εκκλησία μας δεν υπάρχουν αδιέξοδα, διότι υπάρχει ο Χριστός, υπάρχει ο πνευματικός. Οι λογισμοί απόγνωσης είναι δαιμονικοί. Πρέπει να αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε σε μεγαλύτερο βαθμό υπεύθυνοι για όσα παραχώρησε ο Κύριος λόγω της ατελούς βίωσης εκ μέρους μας της εν Χριστώ πίστης. Οι θάνατοι δεν οφείλονται ούτε στους ασπασμούς των εικόνων ούτε στον «συνωστισμό» στους ναούς κατά τις ιερές Ακολουθίες ούτε – φευ! – στη συμμετοχή στα Μυστήρια. Είναι παραχώρηση Θεού για τις αμαρτίες μας. Πολλές φορές δε μάλιστα μέσα στο γενικό κακό την «πληρώνουν» και αγιασμένες και παντελώς ανεύθυνες ψυχούλες, κατά τα ανεξερεύνητα κρίματα του Κυρίου. Ας μη σκανδαλιζόμαστε με τίποτε επομένως. Έχει ο Θεός…

Θὰ πρέπει νὰ λειτουργοῦμε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν;

 

Τοῦ π.  Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου

Προϊσταμένου ἱ. ναοῦ ἁγ. Γεωργίου Καρδίτσης

 

Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ τελέσαμε τὴν ἀναίμαικτον θυσίαν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν. Δυστυχῶς! Τὸ γευτήκαμε κι αὐτό!

Ἡ λειτουργία κεκλεισμένων τῶν θυρῶν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι εἰκόνα τῆς κολάσεως καὶ ὄχι εἰκόνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἡ θεία λειτουργία. Δὲν εἶναι ὅμως. Ἐν προκειμένῳ, ὑπὸ τὰς παρούσας δηλαδὴ περιστάσεις, δὲν εἶναι. Γιατί;

Ἐν τῇ Δευτέρᾳ τοῦ Χριστοῦ Παρουσίᾳ θὰ συναχθῇ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὁ διεσκορπισμένος κόσμος, ἡ κτίσις ὁλάκερη. Κέντρον θὰ εἶναι ὁ Χριστὸς. Πέριξ αὐτοῦ θὰ συναχθῇ ὁ κόσμος.

Τοῦτο ἐξεικονίζει ὀντολογικῶς ἡ θεία λειτουργία. Ἐπάνω εἰς τὸ ἅγιον δισκάριον τίθεται ὁ Χριστὸς (ἀμνός), ἡ Παναγία μητέρα του, οἱ ἄγγελοι, οἱ ἅγιοι, ὁ ἐπίσκοπος, οἱ πρεσβύτεροι, οἱ διάκονοι, οἱ ζῶντες καὶ οἱ κεκοιμημένοι χριστιανοὶ — ἡ ἄλογος κτίσις ἀντιπροσωπεύεται, οὕτως εἰπεῖν, διὰ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου. Ἐπὶ τοῦ ἁγίου δισκαρίου δηλαδὴ ὁρᾶται ὁ ἄκτιστος Θεὸς καὶ ὁ κτιστὸς κόσμος, σύμπας. Ἔχουμε πλήρη εἰκόνα τῆς οὐρανίου βασιλείας, τῆς συναγωγῆς εἰς ἓν (μία ποίμνη, εἷς ποιμήν).

Εἰκὼν τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ (συνάξει) ταύτῃ εἶναι ὁ ἐπίσκοπος, ὡς εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ ἱστάμενος, μετὰ τῶν πρεσβυτέρων, ποὺ εἰκονίζουν τοὺς ἀποστόλους, καὶ τῶν διακόνων, ποὺ εἰκονίζουν τοὺς ἀγγέλους· τοῦ λαοῦ εἰκονίζοντος τοὺς ἁγίους, τοῦ δὲ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου ὑπομιμνήσκοντος τὴν καὶ κτιστὴ διάσταση τῆς Βασιλείας.

Τοῦ ἐπισκόπου ὅμως μὴ πανταχοῦ παρόντος, στὶς περισσότερες εὐχαριστιακὲς συνάξεις προΐσταται ὁ πρεσβύτερος.

Ἔτσι ἡ ἐνορία (ἢ τὸ μοναστήρι) γίνεται εἰκὼν τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῆς οἰκουμένης, ἐκ τῶν περάτων τῆς ὁποίας ὁ διεσκορπισμένος λαὸς τοῦ Θεοῦ συνάγεται ἐπὶ τὸ αὐτό, εἰς ἕνα τόπον, ἐν τῷ ναῷ, πέριξ τοῦ πρεσβυτέρου (ὁ ὁποῖος βεβαίως λειτουργεῖ ἐν ὀνόματι τοῦ ἐπισκόπου).

Στὴν εὐχαριστιακὴ σύναξη κεκλημένοι εἶναι πάντες οἱ βεβαπτισμένοι (καὶ οἱ κατηχούμενοι). Ἄλλο κριτήριο μετοχῆς δὲν ὑπάρχει.

Ἂν πρὸς στιγμὴν θέλαμε νὰ τελέσουμε μία λειτουργία ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον γιὰ μία ὁμάδα πιστῶν, ἀποκλείοντας τοὺς ἄλλους (π.χ. μόνον γιὰ τοὺς λευκούς, μὲ ἀποκλεισμὸ τῶν μαύρων)· ἂν δηλαδὴ τὰ κριτήριά μας ἦταν φυλετικά, ρατσιστικὰ κ.λπ., τότε θὰ καταρτίζαμε ὄχι τὴν εἰκόνα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἀλλὰ μίαν εἰκόνα τῆς κολάσεως, ἤτοι ὄχι εἰκόνα συνάξεως, ἀλλὰ εἰκόνα διασκορπισμοῦ, διαιρέσεως, ἀποκλεισμοῦ, μονώσεως. Ἂν κλείναμε τὶς θύρες τοῦ ναοῦ, ἀποκλείοντας κάποιους ἐκ τῶν πιστῶν, ἡ λειτουργία μας θὰ ἱστοροῦσε εἰκόνα τῆς κολάσεως.

Τώρα ὅμως δὲν κάνουμε κάτι τέτοιο. Οἱ θύρες κλείνουν ὄχι γιατὶ τὸ θέλουμε, ὄχι γιατὶ τὸ ἐπιλέγουμε, ὄχι μὲ κριτήρια ἀποκλεισμοῦ, ἀλλὰ διότι τὸ ἐπιβάλλει μία ἀνάγκη.

Ἀπουσιάζουμε ἐπίσης ἀπὸ τὸν ναὸ ὄχι οἰκείᾳ βουλήσει. Πάντα κάποιοι ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὶς ἀκολουθίες, γιὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους. Ἄλλοτε αἰνοῦμε τὸν Κύριον «ἐν ἐκκλησίᾳ πολλῇ, ἐν λαῷ βαρεῖ» (ψαλμ. λδ΄ 18) καὶ ἄλλοτε συνερχόμεθα ὡς «τὸ μικρὸν ποίμνιον». Ποτὲ δὲν εἴμαστε ὅλοι. Καὶ στὰ μοναστήρια ἀκόμη κάποιοι βρίσκονται σὲ ἀναγκαῖα διακονήματα κατὰ τὴν ὥραν μιᾶς ἀκολουθίας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται «ὑπὲρ τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων».

Σήμερα δυστυχῶς εἰς τοὺς δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντας ἀνήκουμε ὅλοι. Δὲν ἀνήκουν μόνον οἱ ἀσθενεῖς, οἱ ἐργαζόμενοι στὰ νοσοκομεῖα, οἱ ἀστυνομικοὶ κ.λπ. Σήμερα τὸ ἐκκλησίασμα συρρικνώθηκε δραματικά.

Στοιχειωδῶς ὅμως καὶ πάλι, μὲ τὸν παπᾶ ἔστω, τὸν ψάλτη, τὸν νεωκόρο, τὸν ἐπίτροπο, καταρτίζουμε τὴν εἰκόνα τῆς Βασιλείας. Καὶ αὐτὸ εἶναι σημαντικό. Εἶναι θεμελιῶδες. Ἡ εἰκόνα τῆς Βασιλείας καταρτίζεται καὶ μὲ τοὺς πολλοὺς καὶ μὲ τοὺς λίγους. Ἢ μήπως σὲ ἕνα μοναστήρι, ὅπου ἐγκαταβιοῦν ἐλάχιστοι μοναχοί, ὅταν τελεῖται ἡ θεία εὐχαριστία, δὲν εἰκονίζεται ἡ Βασιλεία; Ἀκόμη καὶ μὲ ἕνα πιστὸ ὁ ἱερεὺς μπορεῖ νὰ τελέσει τὴν λειτουργία. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ καὶ διὰ τοῦ πρεσβυτέρου καταρτίζεται ἡ εἰκόνα τῆς Βασιλείας, ἡ θεία λειτουργία τελεῖται καὶ μὲ στοιχειῶδες ἐκκλησίασμα.

Γι’ αὐτὸ λοιπὸν κατὰ τὶς δύσκολες αὐτὲς ἡμέρες, τὶς ὁποῖες εὐχόμαστε νὰ κολοβώσει ὁ καλὸς Θεός, θὰ πρέπει νὰ τελοῦμε τὴν θεία εὐχαριστία. 

  Εἶναι ἄχαρο θέαμα οἱ ἄδειες καρέκλες. Σίγουρα. Ἂς σκεφτοῦμε ὅμως ὅτι ἴσως νὰ μὴν εἶναι καὶ τόσο ἄδειες ὅσο νομίζουμε. Ἴσως κάποιοι ἐκ τῶν πιστῶν νὰ παρίστανται πνευματικῶς. Κάποτε στὸ ἅγιον Ὄρος ἕνας μοναχὸς εἶδε ἐν ὁράματι τὴν Παναγία νὰ θυμιάζει κατὰ τὴν ὥρα τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας. Θυμίαζε κάποια ἄδεια στασίδια, ἐνῷ προσπερνοῦσε χωρὶς νὰ θυμιάσει παρόντες μοναχούς. Προφανῶς πολλοὶ ἐκ τῶν εὑρισκομένων εἰς τὰ διακονήματά των ἦσαν ἐν πνεύματι παρόντες, ἐνῷ ἐκ τῶν σωματικῶς παρόντων πολλοὶ ἦσαν πνευματικῶς ἀπόντες.

Μὴ ξεχνοῦμε ὅτι προηγοῦνται οἱ ψυχὲς μέσα στὴν θεία λειτουργία. Αὐτὲς κοινωνοῦν πρῶτες, αὐτὲς δηλαδὴ πρῶτες γεύονται τοῦ ἀχράντου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καὶ μετὰ τὰ σώματά μας.

Μὴ ξεχνοῦμε ἐπίσης, καὶ αὐτὸ εἶναι ἐκτάκτως σημαντικό, ὅτι πρῶτοι κοινωνοῦν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ οἱ νεκροί, κατὰ τὸν ἱερὸν Καβάσιλα, καὶ μετὰ ἐμεῖς οἱ ζῶντες. Τοῦτο εἶναι συναφὲς πρὸς τὸ ἀνωτέρω: πρῶτα κοινωνοῦν οἱ ψυχές.

Μήπως λοιπὸν σήμερα ποὺ λειτουργήσαμε, καὶ μέσα στὴν ἐκκλησία εἴμασταν μετρημένοι στὰ δάχτυλα, κοινώνησαν κάποιοι ἐκ τῶν ἐν πνεύματι παρόντων ἀδελφῶν, τρόπῳ μυστικῷ καὶ ἀρρήτῳ, ὃν Κύριος οἶδε;

Πάντως ἐκ τῶν κεκοιμημένων ἀμέτρητοι κοινώνησαν καὶ σὲ αὐτὴν τὴν θεία λειτουργία… κι ἂς εἴμασταν ἐμεῖς ἐκεῖ μέσα μετρημένοι στὰ δάχτυλα!

Ἔχουμε λοιπὸν δικαίωμα νὰ στεροῦμε ἀπὸ αὐτοὺς τὴν θεία μετάληψη; Ἀσφαλῶς ὄχι!

Γι’ αὐτὸ ταπεινῶς φρονῶ ὅτι ἡ θεία λειτουργία θὰ πρέπει νὰ τελεῖται καὶ κεκλεισμένων ἔστω τῶν θυρῶν. Μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει τὴν ἴδια χάρη χωρὶς τοὺς πιστούς. Ὅπως καὶ στὴν τέχνη καὶ στὸν ἀθλητισμό· δὲν ἔχει τὴν ἴδια χάρη χωρὶς τὸ κοινό. Ὅμως ἐδῶ προεχόντως τὸ θέμα δὲν εἶναι αἰσθητικὸ ἢ ψυχολογικό, εἶναι ὀντολογικό, πνευματικό, θεολογικό, ἐκκλησιολογικό.

«ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ»: Νέο βιβλίο του πανεπιστημιακού καθηγητή Ι. Μ. ΚΟΝΙΔΑΡΗ από τις Εκδόσεις Σάκκουλα

 

 (…) Έχοντας επί πολλά συναπτά έτη, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, διδάξει στα αμφιθέατρα το μάθημα του εν λόγω κλάδου Δικαίου, ο ομ. καθηγητής της Νομικής Αθηνών και πρόεδρος της Εταιρείας Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου κ. Κονιδάρης μας παραδίδει (με τη συνεργασία του παλαιού μαθητού και διδάκτορός του κ. Γεωργίου Ι. Ανδρουτσοπούλου, ήδη επικούρου καθηγητού Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Αθηνών) ένα νέο έργο – ένα νέο βιβλίο, άρτι εκδοθέν από τις ευφήμως γνωστές Εκδόσεις Σάκκουλα (https://www.sakkoulas.gr) υπό τον τίτλο «Μαθήματα Εκκλησιαστικού Δικαίου», το οποίο, αποτελώντας καταστάλαγμα αυτής της μακράς ερευνητικής και διδακτικής του διαδρομής, αποσκοπεί στη συστηματική διδασκαλία του «Εκκλησιαστικού Δικαίου». Το εγχείρημα αναπτύσσεται σε δύο στάδια. Στο πρώτο εκτίθεται, κατά τρόπο εύληπτο και συνεκτικό, η ύλη του γνωστικού αντικειμένου, στην οποία εντός παρενθέσεων παρατίθενται τόσο οι νομοθετικές πηγές, πολιτειακής ή/και εκκλησιαστικής προελεύσεως, όσο και παραπομπές σε δικαστικές αποφάσεις (τις πιο πρόσφατες ή τις πλέον σημαντικές). Στο δεύτερο -το Παράρτημα- παρουσιάζονται επικαιροποιημένα και ανακαθαρμένα τα βασικά νομοθετικά κείμενα, στα οποία στηρίζεται η έκθεση που περιέχεται στο κυρίως μέρος, με στόχο την ενίσχυση της μαθησιακής διαδικασίας με τη συστηματική μελέτη των πηγών, τη διασταύρωση και τον έλεγχο των εκτειθεμένων απόψεων (…).

* Ολόκληρη η παρουσίαση στην εφημερίδα της Λαρίσης "Ελευθερία"

 

Κωνσταντίνου Χρ. Νούση, "Γέρων Σεραφείμ Δημόπουλος (1937 - 2008). Το συναξάρι του κρυφού αγίου της Λάρισας", εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα, 2020.

 

 

Από τις εκδόσεις Γρηγόρη κυκλοφορήθηκε το νέο βιβλίο του εκλεκτού συνεργάτη του ιστολογίου μας, αγαπητού φίλου Κώστα Νούση, Φιλολόγου - Θεολόγου Μ.Sc. καθηγητή, το οποίο τιτλοφορείται "Γέρων Σεραφείμ Δημόπουλος (1937 - 2008). Το συναξάρι του κρυφού αγίου της Λάρισας".  Πρόκειται για μια κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας του συγγραφέα για το πρόσωπο του μακαριστού αρχιμανδρίτου κυρού Σεραφείμ Δημοπούλου, ο οποίος στο πέρασμά του από την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης άφησε πλούσιο πνευματικό έργο, αλλά και πολλά έργα αγάπης προς τον πλησίον. Από το βιβλίο - το οποίο προλογίζει ο πρεσβύτερος π. Παύλος Καστανάρας - παραθέτουμε το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα εκφράζοντας τις εγκάρδιες ευχές μας νά'  ναι το πόνημά του καλοτάξιδο!

 

"Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (†1994) έλεγε ότι έχουμε χρέος στις γενιές που έρχονται να καταγράψουμε και να παραδώσουμε όσα ζήσαμε και ακούσαμε κοντά σε αγιασμένους γεροντάδες. Ο ίδιος το έπραξε γράφοντας τον βίο του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου και το “Αγιορείτες Πατέρες και Αγιορείτικα”. Και τούτο κυρίως διότι τα χρόνια που έρχονται, θα είναι όλο και πιότερο ξερά και άγονα εξ επόψεως αγιοπνευματικής. Ο κόσμος απομακρύνεται με ραγδαίους ρυθμούς από την Εκκλησία και αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο εντείνεται όσο βλέπουμε την παραδοσιακή ελληνική κοινωνία μας να προσπαθεί να μιμηθεί τις δυτικές χριστιανικές κοινωνίες, οι οποίες σταδιακά πέρασαν από τον Kαθολικισμό και τον Προτεσταντισμό στον αγνωστικισμό και στην αθεΐα. Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί που ακολουθούν με άκριτο μιμητισμό τα πρότυπα αυτά και ξεμακραίνουν μέρα με τη μέρα.  

Oδηγός για τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό μαθημάτων εξ αποστάσεως (ΕξΑΕ)

 

Από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) εκδόθηκε Οδηγός για τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό μαθημάτων εξ αποστάσεως, λίαν χρήσιμος για τους εκπαιδευτικούς Α/θμιας και Β/Θμιας Εκπαίδευσης.

* Για να τον αναγνώσετε πατήστε εδώ: Oδηγός για τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό μαθημάτων εξ αποστάσεως

Δυνατότητα και προϋποθέσεις απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών. Διευκρινιστικό Έγγραφο του Συντονιστή Θεολόγων Στ. Ελλάδος προς τους/τις Διευθυντές/-τριες των σχολικών μονάδων Β/θμιας Εκπ/σης

 

Από το Συντονιστή Θεολόγων Στερεάς Ελλάδος εστάλη προς τους/τις Διευθυντές/-τριες των σχολείων Β/θμιας Εκπαίδευσης Έγγραφο (με Α.Π. 842/01-09-2020/ΣΕΕ ΠΕ01/ΠΕΚΕΣ Στ. Ελλάδος) με διευκρινίσεις για το θέμα της παροχής απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών σε αλλοθρήσκους, ετεροδόξους και αθρήσκους μαθητές, επί τη βάσει των προϋποθέσεων της σχετικής, νέας Εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.

 * Πατήστε εδώ για το ΕΓΓΡΑΦΟ με τις διευκρινίσεις

Aξιοκρατία, επειγόντως!

 Άρθρο-παρέμβαση στην Ἑλευθερία" Λαρίσης (24.08.2020) για τις  (τύπου «fast track») επιλογές "προσωρινών" Διευθυντών A/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης και τον (δι-) ορισμό αποστράτου  υπαξιωματικού -εθελοντή ΟΠΥ-ΕΜΘ του Στρατού Ξηράς σε θέση Αντιπροέδρου του Δ.Σ. στο Γενικό Νοσοκομείο Λαρίσης (ΓΝΛ).

* Ολόκληρο το άρθρο στην ''Ελευθερία" Λαρίσης

H (νέα) εγκύκλιος για την απαλλαγή απ΄ τα Θρησκευτικά (για το σχολικό έτος 2020-2021)

 

 

Aπό την Υφυπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Σοφία Ζαχαράκη εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. υπ. αρ. πρωτ. Φ1/104795/ΓΔ4/10-08-2020 Εγκύκλιος για το θέμα των απαλλαγών στα Θρησκευτικά η οποία ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις απαλλαγής, αλλά και το πως θα απασχολούνται εκείνη την ώρα στο σχολείο οι μαθητές/-τριες που θα παίρνουν απαλλαγή απ΄ το μάθημα των Θρησκευτικών. 

*  Oλόκληρη η Εγκύκλιος στο ιστολόγιο του Συντονιστή Θεολόγων Στερεάς Ελλάδος

Ο πρώτος εορτασμός του νέου Αγίου Καλλινίκου Εδέσσης μετά την αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                       

(...) Έξι εβδομάδες μετά την αγιοκατάταξη (23.06.2020) από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας (1967-1984) κυρού Καλλινίκου (Πούλου), η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα για πρώτη φορά τη μνήμη του, η οποία ορίσθηκε να τιμάται την 8η Αυγούστου εκάστου έτους.

Πληροφορίες για το πρόσωπο του νέου αγίου της Εκκλησίας μας έχουμε καταγράψει στο βιβλίο μας «Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση» (εκδ. Επίκεντρο, 2017, σσ. 121-122), δεδομένου ότι η εκλογή του στον επισκοπικό θρόνο της Εδέσσης συνέπεσε τα δύσκολα (και για την διοικούσα Εκκλησία) χρόνια της επτάχρονης δικτατορίας (1967-1974): Γράφαμε λοιπόν, το 2017, για τον μακαριστό Καλλίνικο: (...).

* Ολόκληρο το άρθρο στην εφημερίδα "Ελευθερία" Λαρίσης και στο Φως Φαναρίου

Tα νέα, μεταβατικά βιβλία Θρησκευτικών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου σε ψηφιακή μορφή

Στην ιστοσελίδα του "Ψηφιακού Σχολείου" αναρτήθηκαν σε ψηφιακή μορφή (pdf) τα νέα, "μεταβατικά βιβλία" Θρησκευτικών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου που θα χρησιμοποιούνται από το νέο διδακτικό έτος 2020-2021 (και μέχρι την έκδοση των βιβλίων που θα περιλαμβάνουν τα [εκδοθησόμενα / οριστικά] νέα Προγράμματα Σπουδών).

Μπορείτε να τα αναγνώσετε ή "κατεβάσετε" (download) πατώντας στο link : "Σχολικά Διαδραστικά Βιβλία".

* Επίσης, από την ιστοσελίδα του Ι.Ε.Π.

"Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Εκκλησία της Ελλάδος". Εφημ. "Ελευθερία" Λαρίσης, 24.07.2020, σελ.6

46 χρόνια πριν.... 24η Ιουλίου 1974, ώρα 4η πρωϊνή. Ο Κων. Καραμανλής ορκίζεται από
τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ ως Πρωθυπουργός της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος,
υπό το βλέμμα του εκπροσώπου του ήδη καταρρεύσαντος δικτατορικού
καθεστώτος στρατηγού Γκιζίκη. Ξημερώνει Δημοκρατία!

"Τον Ιούλιο του 1974, όταν ο Κων. Καραμανλής μετά την πτώση της δικτατορίας έφθανε στην Αθήνα για ν’ αναλάβει τις τύχες της χώρας και γινόταν δεκτός περίπου ως «μεσσίας», στη διοίκηση της Εκκλησίας υπήρχε νέος Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος λίγες ώρες μετά την άφιξη του Καραμανλή, τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974 τον όρκισε Πρωθυπουργό. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος, ο από Ιωαννίνων Σεραφείμ (Τίκας), αν και είχε ανέλθει στο ύπατο εκκλησιαστικό αξίωμα στη διάρκεια της δεύτερης φάσεως του δικτατορικού καθεστώτος (στις 12.01.1974, επί Δημ. Ιωαννίδη), δεν είχε ταυτισθεί με τη δικτατορία, όπως ο προκάτοχός του Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (Κοτσώνης, 1967-1973). Τούτο εξηγείται λόγω τόσο του μικρού χρονικού διαστήματος που είχε μέχρι τότε (12.01.1974-23.07.1974) διανύσει ο Σεραφείμ, όσο και –κυρίως– επειδή συμβόλιζε την εκκλησιαστική παράταξη που ανέλαβε τα ηνία της Ιεραρχίας έχοντας έλθει σε «μετωπική» ρήξη με τον Ιερώνυμο και ευρύτερα τη μερίδα εκείνη της Ιεραρχίας που αντιπροσώπευε το σύστημα που είχε επιβάλει από τις πρώτες ημέρες της εγκαθιδρύσεώς του και για μια ολόκληρη εξαετία (1967-1973) το (επί Γ. Παπαδοπούλου, σ΄ αυτή τη πρώτη φάση του) δικτατορικό καθεστώς της ''21ης Απριλίου''. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ διεσφάλιζε στον Καραμανλή την κρίσιμη περίοδο 1974-1975 ησυχία και τάξη στο εσωτερικό της Εκκλησίας, γεγονός που επηρέασε θετικά και έδρασε αποτελεσματικά στην ανάπτυξη μιας αγαστής συνεργασίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών και κατά συνέπεια στις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας αφ’ ενός, αλλά και της αποκαταστάσεως των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφ’ ετέρου".

* Ολόκληρο το άρθρο στην "Ελευθερία" Λαρίσης

"Nομοκανονικά" 1/2020 με αφιέρωμα στο θέμα "Θρησκεία και Εκπαίδευση".

Του Χάρη Ανδρεόπουλου *

Aφιερωμένο στο θέμα «Θρησκεία και Εκπαίδευση» είναι το νέο τεύχος της Επιθεωρήσεως Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου (τα) «Νομοκανονικά» (τχ. 1/2020) το οποίο κυκλοφορήθηκε προσφάτως φιλοξενώντας μελέτες διακεκριμένων επιστημόνων από τους χώρους της νομικής, πολιτικής και θεολογικής επιστήμης, έτσι ώστε να εκδιπλώνεται, τελικώς, ολοκληρωμένος ένας γόνιμος διάλογος μεταξύ θεωρίας και νομολογίας.

Τα «Νομοκανονικά» είναι η εξαμηνιαία Επιθεώρηση που επιδιώκει να καλύψει δύο σύνθετους και δυσχερείς επιστημονικούς κλάδους, το Εκκλησιαστικό και το Κανονικό Δίκαιο, τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και δικαστηριακής πράξεως. Αποτελούν το επιστημονικό όργανο της Εταιρείας Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου, διευθύνονται υπό του ομ. καθηγητού Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Αθηνών κ. Ιωαν. Μ. Κονιδάρη, εκδίδονται ανελλιπώς από το 2002 και κυκλοφορούν το Μάϊο και Νοέμβριο κάθε έτους από τις ευφήμως γνωστές εκδόσεις Σάκκουλα  (https://www.sakkoulas.gr). Απευθύνονται σε δικηγόρους, δικαστές, θεολόγους και σε ερευνητές επιστήμονες από τον χώρο των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών (ιστορικούς, κοινωνιολόγους, κ.λ.π.) οι οποίοι είτε εντρυφούν στο πεδίο των σχέσεων Πολιτείας – Εκκλησίας / θρησκευτικών κοινοτήτων, είτε ασχολούνται με θέματα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και δη της νεότερης.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ναί η όχι στην αξιολόγηση;

"...Μια από τις πλέον “πονεμένες ιστορίες” στο χώρο της Εκπαίδευσης είναι κι αυτή της αξιολόγησης.  Όχι των μαθητών - αυτοί αξιολογούνται κανονικώς και αδιαλείπτως - αλλά των εκπαιδευτικών (Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης) για τους οποίους το ρολόϊ είναι σταματημένο τριάντα οκτώ (38) ολόκληρα χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1982 όταν με το Ν. 1304/1982 (της Κυβερνήσεως της πασοκικής “Αλλαγής”) καταργήθηκε ο θεσμός του Επιθεωρητή στην ελληνική εκπαίδευση. Ωστόσο, τότε, δεν καταργήθηκε μόνο ο Επιθεωρητής, υπό την έννοια ενός θεσμικού ρόλου, αλλά σταμάτησε, συλλήβδην, και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. 

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που διορίσθηκαν μετά το 1982 - μια ολόκληρη γενιά δασκάλων και καθηγητών - αξιολόγησαν δεκάδες χιλιάδες μαθητές, αυτοί, όμως, μέχρι και τη συνταξιοδότησή τους (2015 και εντεύθεν - “χονδρικώς” με τη συμπλήρωση 30/35ετίας)  δεν αξιολογήθηκαν ποτέ και από κανέναν! Πολλοί εξ αυτών – αυτοί που δεν καμώνονται τους αλαθήτους, δίκην Πάπα Ρώμης -  τό΄ χουν παράπονο, γιατί, όπως και να το κάνεις, έστω και για λόγους ψυχολογικούς μια (αξιολογική) επιβεβαίωση ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου, ή μια (αξιολογική) παρατήρηση  ότι σε τούτο και σ΄ εκείνο το σημείο δεν την κάνεις και τόσο καλά και πρέπει να βελτιωθείς, αυτή την επιβράβευση ή και την παρατήρηση, όλοι την έχουμε ανάγκη. Αντιθέτως, άλλοι θεωρούν την ανυπαρξία αξιολόγησης και την πορεία με “αυτόματο πιλότο” ως “κατάχτηση” του κλάδου..."

* Oλόκληρο το άρθρο στην ''Ελευθερία¨ Λαρίσης

Θρησκευτικά: Tα νέα βιβλία και τα νέα, μεταβατικά Προγράμματα Σπουδών - Επιμορφωτική τηλεημερίδα Θεολόγων Ν. Ευβοίας

Τηλεημερίδα με θέμα “Διδακτικές προσεγγίσεις και παιδαγωγικοί προσανατολισμοί του μαθήματος των Θρησκευτικών στο σύγχρονο σχολείο. Ενημέρωση για τα νέα, μεταβατικά προγράμματα σπουδών 2020-2021» πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 25-06-2020, μέσω της πλατφόρμας Cisco Webex, από το Συντονιστή Θεολόγων του Περιφερειακού Κέντρου Εκπ/κού Σχεδιασμού (ΠΕΚΕΣ) Στερεάς Ελλάδος Χάρη Ανδρεόπουλο για τους θεολόγους εκπ/κούς που υπηρετούν σε σχολικές μονάδες του Ν. Ευβοίας.

O Συντονιστής Θεολόγων παρουσίασε στους θεολόγους εκπαιδευτικούς τα νέα βιβλία μαθητή που θα χρησιμοποιηθούν από την νέα σχολική χρονιά (2020-2021) στο Γυμνάσιο και το Λύκειο αναλύοντάς το - κατά θεματικές ενότητες - περιεχόμενό τους, όπως το προσάρμασε στο πλαίσιο του μεταβατικού Προγράμματος Σπουδών η Επταμελής Επιστημονική Επιτροπή του ΙΕΠ . Τα βιβλία αυτά θα χρησιμοποιηθούν μέχρι την έκδοση εκείνων που θα προκύψουν μετά την εκπόνηση των νέων και οριστικών Προγραμμάτων Σπουδών που θ΄ αντικαταστήσουν τα ακυρωθέντα από το Συμβούλιο της Επικρατείας παλαιά Π.Σ. (τα ισχύσαντα την περίοδο 2016-2020).

Μετά την παρουσίαση των διδακτικών προσεγγίσεων και των παιδαγωγικών προσανατολισμών και στόχων που θέτουν τα νέα, μεταβατικά Π.Σ., ο κ. Ανδρεόπουλος ανέπτυξε το θέμα της δημιουργικής χρήσεως των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) στη δια ζώσης και στην εξ αποστάσεως μαθησιακή διαδικασία. Επακολούθησε συζήτηση στη διάρκεια της οποίας ο Συντονιστής Θεολόγων απάντησε σε απορίες, έδωσε διευκρινίσεις επί προβληματισμών, ευχαριστώντας τους θεολόγους εκπ/κούς για το δημιουργικό τους ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε με τη μαζική συμμετοχή τους στη τηλεημερίδα, όπως και σ΄ όλες τις προηγηθείσες επιμορφωτικές δράσεις και e-σεμινάρια που πραγματοποιήθηκαν είτε δια ζώσης, είτε εξ αποστάσεως κατά τη διάρκεια της απερχομένης σχολικής χρονιάς. Τέλος, εν όψει της λήξεως της χρονικής χρονιάς, αντηλλάγησαν ευχές για καλές διακοπές και καλή αντάμωση τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Στους/-τις θεολόγους που συμμετείχαν στη (υπό την αιγίδα του ΠΕΚΕΣ Στερεάς Ελλάδος πραγματοποιηθείσα) επιμορφωτική τηλεημερίδα χορηγήθηκε Βεβαίωσης Παρακολούθησης.

Ιστολόγιο Συντονιστή Θεολόγων Στερεάς Ελλάδος

Στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας ο μακαριστός Μητροπολίτης Εδέσσης Καλλίνικος (Πούλος)

Από τη τελετή της ενθρονίσεώς του, στο
 καθεδρικό ναό της Εδέσσης (Ιουν. 1967)

"Φωτεινή μορφή κληρικού" και "άγιο ιεράρχη" είχε αποκαλέσει το 2010 τον μακαριστό Μητρ. Εδέσσης και νέο Άγιο της Εκκλησίας μας ο καθ. κ. Ιωαν. Κονιδάρης,  ενώ "οσία μορφή" τον είχε χαρακτηρίζει το 2015 ο Οικ. Πατριάρχης κ.. Βαρθολομαίος, υπό την προεδρια του οποίου η Ι. Σύνοδος του Πατραρχείου ανεκήρυξε χθές τον μακαριστό Εδέσσης Καλλίνικο άγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας (βλ. εις βιβλίο "Η Εκκλησία κατά  τη δικτατορία 1967-1974, εκδ. Επίκεντρο, Θεσ/νίκη, 2017, σελ. 122, υποσημ 199)

Στη χορεία των αγίων της  Εκκλησίας μας συγκαταλέγεται από χθες 23-06-2020 ο μακαριστός Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, κυρός Καλλίνικος (Πούλος). Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά τη χθεσινή της συνεδρίαση στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ, υπό την προεδρία της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, απεφάσισε την αγιοκατάταξη του μακαριστού Καλλινίκου, η μνήμη του οποίου θα εορτάζεται στις 8 Αυγούστου.

Πληροφορίες για  το πρόσωπο του νέου αγίου της Εκκλησίας μας έχουμε καταγράψει στο βιβλίο μας «Η Εκκλησία κατά  τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση» (εκδ. Επίκεντρο,  2017, Θεσσαλονίκη, σσ. 424), δεδομένου ότι η εκλογή του  στον επισκοπικό θρόνο της Εδέσσης συνέπεσε τα δύσκολα (και για την διοικούσα Εκκλησία) χρόνια της επτάχρονης δικτατορίας (1967-1974).  Σελ. 121 - 122:

<< 12) Εδέσσης Καλλίνικος (Πούλος). Εκλογή 20.06.1967 εις διαδοχήν του «αυτοδικαίως» απομακρυνθέντος τον Ιανουάριο του 1967, λόγω ορίου ηλικίας, μητροπολίτου Εδέσσης Διονυσίου (Παπανικολοπούλου). Από τα φοιτητικά του χρόνια στην Αθήνα συνδέθηκε με την αδελφότητα θεολόγων «Ζωή» για «να βοηθήσει και να βοηθηθεί στον πνευματικό του καταρτισμό», όπως γράφει το πνευματικό του παιδί, νυν μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος (Βλάχος) στο σχετικό, αφιερωματικό για τον Γέροντά του, βιβλίο «Κόσμημα», με τη διευκρίνιση ότι ο Καλλίνικος Πούλος καίτοι «εκτιμούσε το ιεραποστολικό έργο των οργανώσεων», εν τούτοις δεν υπήρξε μέλος τους καθώς «ήταν κριτικός απέναντι στα “συστήματα”»[1]. 

Υπηρέτησε, ως λαϊκός, την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού με την ιδιότητα του καταδρομέα και συμμετείχε στις μάχες εναντίον των κομμουνιστών στην πρώτη γραμμή του πυρός, στον Γράμμο[2]. Ήταν αδελφός του οργανωσιακού μητροπολίτου Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνου (Πούλου), μέλους της «Αριστίδην» εκ της οποίας ο ίδιος εξελέγη Επίσκοπος. Παρά την εξ επόψεως κανονικότητος προβληματική, όπως όλων των «ιερωνυμικών» lλεγομένων αρχιερέων, εκλογή του, κατέλιπε μνήμη αγαθού ποιμενάρχου όχι μόνο στον εκκλησιαστικό, αλλά και τον ακαδημαϊκό χώρο[3]. 

Χειροτονήθηκε στις 25.06.1967 στον καθεδρικό ναό Αθηνών προεξάρχοντος του συνοδικού μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου (Χαραλάμπους), συμπαραστατουμένου υπό των Μητροπολιτών Διδυμοτείχου Κωνσταντίνου (Πούλου, αδελφού του χειροτονουμένου), Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεοκλήτου (Αρβαντινή), Κυθήρων Μελετίου (Γαλανοπούλου) Κασσανδρείας Συνεσίου (Βισβίνη)[4]. Αναγνωρίσθηκε και τοποθετήθηκε ως Εδέσσης με την υπ’αριθμ. 1463/2213/27.06.1967 εγκύκλιο της «Αριστίνδην» Συνόδου.

Μετά την παραίτηση (15-12-1973) του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α΄ (Κοτσώνη) και την εκλογή (12-01-1974) στην Αρχιεπισκοπή  του (από Ιωαννίνων) Σεραφείμ (Τίκα) η «Πρεσβυτέρα» Ιεραρχία στην ΙΖ΄συνεδρίαση της, της 28ης Μαρτίου 1974,  «λαβούσα υπ’ όψιν την ανάγκην ειρηνεύσεως της Εκκλησίας και διατελουμένη εν πνεύματι άκρας εκκλησιαστικής οικονομίας και επιεικείας» απεδέχθη την εισήγηση του Προέδρου αυτής, Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ (Τίκα) και απεφάσισε, όπως θεωρήσει, κατ΄ οικονομίαν, ως κανονική την εκλογή για είκοσι (20) επαρχιούχους ιεράρχες (επί της "ιερωνυμικής" περιόδου εκλεγέντες), μεταξύ των οποίων και ο Εδέσσης Καλλίνικος[5], ο οποίος συνέχισε έτσι κανονικά την ποιμαντορία του. Εκοιμήθη   ως Εδέσσης στις 7 Αυγούστου του 1984.

---

[1] Β λ ά χ ο υ, Ιεροθέου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου, «Το κόσμημα της Εκκλησίας, Βίος και πολιτεία του ταπεινού και πράου Επισκόπου κοσμήσαντος την Εκκλησίαν του Χριστού, αειμνήστου Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου», εκδ. Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Πελαγίας, Θήβα, 1998.

[2] Αυτόθι.

[3] Ως «φωτεινή» μορφή κληρικού θεωρεί τον αναδειχθέντα κατά την «ιερωνυμική» περίοδο, ως Εδέσσης, Καλλίνικο Πούλο, αποκαλώντας τον «άγιο ιεράρχη», ο καθηγητής Ιωαν. Κ ο ν ι δ ά ρ η ς σε άρθρο του («Δάσκαλε που δίδασκες») στο Βήμα (28.03.2010, http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=322815). Ως «οσία μορφή» έχει χαρακτηρισθεί ο μακαριστός Εδέσσης κυρός Καλλίνικος (Πούλος) από τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο (Αρχοντώνη), βλ. «Εκδήλωσις μνήμης δια τον μακαριστόν Μητροπολίτην Εδέσσης Καλλίνικον», Δελτίον Τύπου της Ι. Μ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, Ορθόδοξος Τύπος, 03.07.2015 (αρ. φύλ. 2.076), σ. 5 και Εκκλησιαστική Παρέμβαση, Ι. Μ. Ναυπάκτου, 14.06.2015).

[4] Εκκλησία, 01.07.1967, τχ. 13, σ. 352.

[5] Ανδρεοπούλου, Χαραλάμπους, «Η Εκκκλησία  κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νονοκανονική προσέγγιση», εκδ. Επίκεντρο, 2017, Θεσσαλονίκη, σ. 309.