"Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Εκκλησία της Ελλάδος". Εφημ. "Ελευθερία" Λαρίσης, 24.07.2020, σελ.6

46 χρόνια πριν.... 24η Ιουλίου 1974, ώρα 4η πρωϊνή. Ο Κων. Καραμανλής ορκίζεται από
τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ ως Πρωθυπουργός της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος,
υπό το βλέμμα του εκπροσώπου του ήδη καταρρεύσαντος δικτατορικού
καθεστώτος στρατηγού Γκιζίκη. Ξημερώνει Δημοκρατία!

"Τον Ιούλιο του 1974, όταν ο Κων. Καραμανλής μετά την πτώση της δικτατορίας έφθανε στην Αθήνα για ν’ αναλάβει τις τύχες της χώρας και γινόταν δεκτός περίπου ως «μεσσίας», στη διοίκηση της Εκκλησίας υπήρχε νέος Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος λίγες ώρες μετά την άφιξη του Καραμανλή, τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974 τον όρκισε Πρωθυπουργό. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος, ο από Ιωαννίνων Σεραφείμ (Τίκας), αν και είχε ανέλθει στο ύπατο εκκλησιαστικό αξίωμα στη διάρκεια της δεύτερης φάσεως του δικτατορικού καθεστώτος (στις 12.01.1974, επί Δημ. Ιωαννίδη), δεν είχε ταυτισθεί με τη δικτατορία, όπως ο προκάτοχός του Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (Κοτσώνης, 1967-1973). Τούτο εξηγείται λόγω τόσο του μικρού χρονικού διαστήματος που είχε μέχρι τότε (12.01.1974-23.07.1974) διανύσει ο Σεραφείμ, όσο και –κυρίως– επειδή συμβόλιζε την εκκλησιαστική παράταξη που ανέλαβε τα ηνία της Ιεραρχίας έχοντας έλθει σε «μετωπική» ρήξη με τον Ιερώνυμο και ευρύτερα τη μερίδα εκείνη της Ιεραρχίας που αντιπροσώπευε το σύστημα που είχε επιβάλει από τις πρώτες ημέρες της εγκαθιδρύσεώς του και για μια ολόκληρη εξαετία (1967-1973) το (επί Γ. Παπαδοπούλου, σ΄ αυτή τη πρώτη φάση του) δικτατορικό καθεστώς της ''21ης Απριλίου''. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ διεσφάλιζε στον Καραμανλή την κρίσιμη περίοδο 1974-1975 ησυχία και τάξη στο εσωτερικό της Εκκλησίας, γεγονός που επηρέασε θετικά και έδρασε αποτελεσματικά στην ανάπτυξη μιας αγαστής συνεργασίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών και κατά συνέπεια στις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας αφ’ ενός, αλλά και της αποκαταστάσεως των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αφ’ ετέρου".

* Ολόκληρο το άρθρο στην "Ελευθερία" Λαρίσης