Ενα δίλημμα εν όψει της κάλπης...

Σε ποιόν 
θα εμπιστευόσασταν 

τα κλειδιά 
του σπιτιού σας;.. 

Εχουμε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς ψηφίζουμε την Κυριακή, τι πρέπει να μετρήσει στη κρίση μας για το ψηφοδέλτιο που θα πρέπει να επιλέξουμε και να ρίξουμε στη κάλπη; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ψηφίζουμε για νέα κυβέρνηση. Δεν επιλέγουμε παρατάξεις και ανθρώπους που θα δώσουν λύσεις στην Υγεία ή στο Ασφαλιστικό πρόβλημα, ούτε ανθρώπους που είναι αρμόδιοι για να δρομολογήσουν λύσεις που αφορούν στο Αγροτικό ζήτημα ή στην ανεργία. Γι΄ αυτά τα θέματα της εθνικής ατζέντας υπεύθυνοι και αρμόδιοι σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο είναι άλλοι. Την Κυριακή καλούμαστε να εκλέξουμε τοπικούς άρχοντες – Δημάρχους και Περιφερειάρχες - που θα κληθούν να δώσουν λύσεις, κυρίως, στα προβλήματα της καθημερινότητάς μας, να διευκολύνουν τη βιοτή μας, να ομορφύνουν τη ζωή μας στα χωριά και στις πόλεις. Να δημιουργήσουν συνθήκες βιώσιμης ανάπτυξης στο περιφερειακό μας – το Θεσσαλικό – διαμέρισμα.  Θα ρθεί καιρός που θα ψηφίσουμε και για κυβέρνηση – όλα στην ώρα τους.

Στην επόμενη 5ετία στο χώρο της Αυτοδιοίκησης θα πρέπει να γίνουν πολλές τομές και παρεμβάσεις για ν΄ ανακτήσουμε την απόσταση που μας χωρίζει απ΄ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ανάπτυξης. Και επειδή η ανάπτυξη δεν είναι αφηρημένη έννοια αλλά απτό, διανυσματικό μέγεθος που έχει διεύθυνση και φορά, γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο  στο «τιμόνι» και στα επιτελεία των Δήμων και των Περιφερειών χρειάζεται να στείλουμε όχι τους αρεστούς, αλλά τους αρίστους,  αυτούς που έχουν τα εχέγγυα, αυτούς που πράγματι μπορούν να δώσουν στην ανάπτυξη θετικό πρόσημο επειδή έχουν και τη γνώση και την επιτυχημένη εμπειρία. Εχουμε τη τύχη να’  χουμε στη Λάρισα, στο Νομό και στη Περιφέρειά μας πολλούς συνδυασμούς και εντός αυτών εκατοντάδες υποψηφίους συμβούλους. Ασφαλώς η επιλογή είναι ατομικό δικαίωμα ελευθερίας, ωστόσο η κρισιμότητα των περιστάσεων επιβάλλει, κατά τη γνώμη μου, ορισμένα αντικειμενικού τύπου και διαπαραταξιακής προσέγγισης αξιολογικά κριτήρια. Όπως είχα γράψει και κατά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, αναφορικώς με το «Who is who» των επικεφαλής των συνδυασμών και των υποψηφίων συμβούλων(«Ελευθερία», 21/01/2014, σελ. 8), αυτό που προσωπικά με ενδιαφέρει και εν πολλοίς θα καθορίσει σ’  αυτή τη συγκυρία την επιλογή μου ενώπιον της κάλπης είναι να  γνωρίζω όχι μόνο τι σπούδασε (αν σπούδασε) ο δείνα υποψήφιος ο Δήμαρχος ή Περιφερειάρχης αλλά και τι έκανε μέχρι τώρα στην επαγγελματική ζωή του, δηλαδή, μια καταγραφή των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών του δραστηριοτήτων, όπως π.χ. ποιανού πανεπιστημίου είναι (αν είναι) απόφοιτος (βασικού πτυχίου, ή μεταπτυχιακού / διδακτορικού, κλπ), που δούλεψε (αν δούλεψε) και τι προσέφερε στον τομέα του, ενδεικτικές δημοσιεύσεις σε περιοδικά ή / και εφημερίδες, κ.τ.λ., πόσα χρόνια πραγματικής απασχόλησης έχει στον επαγγελματικό του (δημόσιο ή ιδιωτικό) τομέα, δηλαδή, πόσα πραγματικά ένσημα έχει κολλήσει, αν υπάρχουν διακρίσεις που τεκμηριώνουν τις δεξιότητες και τις επαγγελματικές ικανότητές του, κ.τ.λ. Με τα ίδια πάνω – κάτω αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης θαρρώ πως πρέπει να γίνει και η «σταυροδότηση» των υποψηφίων (δημοτικών και περιφερειακών) συμβούλων του συνδυασμού που θα επιλέξουμε.

«Μωρέ καλά μας τα λές…» θα πουν κάποιοι απ΄ τους αναγνώστες αυτού του άρθρου, «αλλά καλοί συνδυασμοί και αξιόλογοι υποψήφιοι σύμβουλοι υπάρχουν παντού. Ποιόν να διαλέξουμε, ποιόν να ψηφίσουμε;..». Νομίζω ότι την πιο ειλικρινή, απλή και σταράτη απάντηση σ΄ αυτό το κρίσιμο ερώτημα έδωσε ο πρόεδρος της «Δράσης» Θοδωρής Σκυλακάκης: «Αυτόν στον οποίο θα εμπιστευόσασταν τα κλειδιά του σπιτιού σας!».  

Θαρρώ ότι ειδικά σ΄ αυτές τις εκλογές, ασφαλέστερο και ουσιαστικότερο κριτήριο ποιοτικής επιλογής - απ΄ αυτό της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο και τα εχέγγυα (ακαδημαϊκά και επαγγελματικά) που το συνοδεύουν - δεν υπάρχει. Οι εκλογές είναι ούτως ή άλλως «πανηγύρι δημοκρατίας», ας τις κάνουμε και πανηγύρι αξιοκρατίας – στο χέρι μας είναι.

                                                                                            XA.AN.