Από τον Χάρη Ανδρεόπουλο*
Πολλοί φίλοι και συνάδελφοι θεολόγοι και φιλόλογοι διαβάζοντας το προηγούμενο άρθρο μου στην «Ελευθερία» ("Πρώτα Ελληνικά και μετά όλα τ΄ άλλα", 27.05.2024) μου έστειλαν τα δικά τους σχόλια για χονδροειδή λάθη στη χρήση της Ελληνικής Γλώσσας, κι όχι από μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων (προς τους οποίους εστίασα εγώ στο δικό μου άρθρο), αλλ’ από ψηλότερα... Από ανθρώπους που πρέπει να είναι τα καλά παραδείγματα - η «αριστεία», που λέμε, σύμφωνα τις επιταγές της σύγχρονης επικοινωνιακής μόδας - για την απόκτηση της (σωστής) γνώσης των μαθητών μας. Αλλά...
Μου γράφει, λοιπόν, φίλος μου φιλόλογος ότι υπέστη ένα είδος «σοκ» (shock / ελληνιστί: ψυχολογική διαταραχή) διαβάζοντας ανακοίνωση πανεπιστημιακού τμήματος (και δη ουχί πολυτεχνικής/τεχνολογικής, αλλά θεωρητικής/ανθρωπιστικής κατευθύνσεως σπουδών) στον κατάλογο διδασκόντων του οποίου εμφανιζόταν ο τάδε ως (καταχώριση σε κλίση ονομαστική)... «Εντεταλμένος διδάσκοντας» (παρότι είναι -ως υποτίθεται- τοις πάσι γνωστό ότι, εξ επόψεως γραμματικής, η μετοχή του ρήματος «διδάσκω» είναι ο διδάσκων (αρσενικό) / η διδάσκουσα (θηλυκό) (κι όχι, φυσικά, ο διδάσκοντας/η διδασκόντισσα...).
Ο άλλος, εκπαιδευτικός πολιτικός μηχανικός αυτός, μου γράφει