Η παρεξήγηση ενός δημοσιογραφικού τίτλου («κατά Ποιμαντικού») και η ουσία μιας αντιπαραθέσεως (για τα Θρησκευτικά)

Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας, στο οποίο καταχωρίσθηκε η «Ανοικτή Διαμαρτυρία» της Επιτροπής εμπειρογνωμόνων για τα Θρησκευτικά, εξ αφορμής Συνεδρίου που διοργάνωσε το Εργαστήριο Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, η συμπεριληφθείσα στον τίτλο του δημοσιεύματος αναφορά «…κατά του Ποιμαντικού», δημιούργησε παρεξηγήσεις. Εκληφθείσα, υπό τινών, ως στρεφομένη κατά του συνόλου Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας. Ασφαλώς πρόκειται περί παρεξηγήσεως, καθώς, η διαμαρτυρία της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, ως καταφαίνεται στο πλήρες περιεχόμενο της δημοσιευθείσης παρ΄ ημίν «Ανοικτής Διαμαρτυρίας», εστρέφετο κατά του εν λόγω «Εργαστηρίου Παιδαγωγικής» που διοργάνωσε το Συνέδριο  (ασκώντας κριτική κατά του Νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά), και όχι του (συνόλου) Τμήματος Ποιμαντικής, πολλά μέλη (ΔΕΠ) του οποίου,  μεμονωμένως, συνηγορούν με το περιεχόμενο του Νέου Προγράμματος που κατήρτισε η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων.

Ταύτα προς άρσιν ατυχών παρεξηγήσεων ενός (δημοσιογραφικού) τίτλου, με την διευκρίνιση ότι ο εν τω τίτλω λεκτικός περιορισμός της αναφοράς μας «κατά του Ποιμαντικού» και όχι «κατά του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Ποιμαντικού» (σ.σ.: νυν Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας), εγένετο για (πρακτικούς) λόγους (δημοσιογραφικής) οικονομίας (λέξεων) και μόνο – θεωρήσαντες ότι οι απόψεις του εν λόγω Εργαστηρίου απηχούν τις απόψεις του Τμήματος στο οποίο οργανικώς ανήκει, καθώς το τελευταίο ενεφανίζετο στις προσκλήσεις και τις ανακοινώσεις ως (εν ομοφωνία τελών) συνδιοργανωτής του Συνεδρίου. Ελπίζουμε στην, επι της ουσίας, συνέχιση του  ανοικτού δ ι α λ ό γ ο υ για το θρησκευτικό μάθημα, διαλόγου στον οποίο (συνεχίζουμε να) δηλώνουμε παρόντες. Εξ αφορμής, μάλιστα, του τιθεμένου ζητήματος, αναφορικά με το ποιος είχε (ή δεν είχε) την ευθύνη για τη διοργάνωση του «Πανελληνίου Επιστημονικού Συνεδρίου» για το μάθημα των Θρησκευτικών (12 – 13 Μαρτίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης), ας επιτραπούν, στην ελαχιστότητά μας οι ακόλουθες δύο απορίες:

1^η επί της διαδικασίας): Στο λογότυπο των προσκλήσεων του Συνεδρίου που διανεμήθηκαν και των αφισών που αναρτήθηκαν σε πίνακες ανακοινώσεων, σε ιστοσελίδες και ιστολόγια του Διαδικτύου, αναφέρονται κατά σειρά οι εξής φορείς΄ «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης – Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας – Εργαστήριο Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής», ενώ σε άλλα σημεία των ανακοινώσεων αναφέρεται, συμπληρωματικώς, ότι αυτό (το Συνέδριο) τελεί «υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης». Γράφτηκε, όμως, και μάλιστα από την αξιότιμη Αντιπρύτανι του ΑΠΘ και καθηγήτρια του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας κ. Δέσπω Λιάλιου, στην ιστοσελίδα της (http://ellenophonia.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html), ότι «Το Τμήμα (σ.σ. Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας) ουδεμία σχέση έχει» (με το Συνέδριο). Εφ΄ όσον, όμως, «ουδεμία σχέση έχει», για ποιο λόγο συμπεριελήφθη η ονομαστική αναφορά του στις προσκλήσεις και τις σχετικές ανακοινώσεις? Μήπως, ούτε το ΑΠΘ έχει σχέση με το συγκεκριμένο Συνέδριο και απλώς «κοσμούσε» (και αυτό, όπως το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας) τις προσκλήσεις?

2^η επί της ουσίας: Το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ αποδέχεται τις θέσεις του «Εργαστηρίου» του, επί της «Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής», τις ευθέως στρεφόμενες κατά του Νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά, ή (ως προϊστάμενο - του Εργαστηρίου του - κλιμάκιο) έχει δικές του – άλλες, διαφορετικές – θέσεις, απόψεις και προσεγγίσεις? Και αν ναι., ποιες είναι αυτές? Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει. Αυτή είναι, κατά τη γνώμη μας, η ουσία της - περί του περιεχομένου του μαθήματος - αντιπαραθέσεως (της νοουμένης, όπως μας έλεγε ο αείμνηστος δάσκαλός μας Νίκος Ματσούκας, όχι ως συγκρούσεως, αλλ΄ ως συγκρίσεως γνωμών και απόψεων), γιατί αυτό είναι που κυρίως – και πρωτίστως - ενδιαφέρει εμάς, τους υπηρετούντες το αγαπημένο μας θρησκευτικό μάθημα στη Β/θμια Εκπαίδευση και την προοπτική του στο Νέο Σχολείο που έρχεται. Οι νοούντες νοείτωσαν.