Υπέρ της αναγκαιότητας να ξεπερασθεί η διαλεκτική αντίθεση μεταξύ του κατηχητικού και γνωσιολογικού χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος τάσσεται ο καθηγητής του τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κ. Πέτρος Βασιλειάδης, τονίζοντας ότι αυτό που πρωτίστως έχει σημασία είναι η αντίληψη του τρόπου με τον οποίο ένα πιστός ορθόδοξος θεολόγος οφείλει να καταθέτει τη μαρτυρία του στη σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία.
Σε κείμενο - υπόμνημα που διεβίβασε στον Αρχιεπίσκοπο εν όψει της σημερινής (30/04/2011) σύσκεψης που συγκάλεσε η ΔΙΣ για το θρησκευτικό μάθημα, ο κ. Βασιλειάδης, τονίζει ότι η θρησκευτική εκπαίδευση δεν μπορεί να ενεργεί ως βραχίονας παρωχημένων θεολογικών αντιλήψεων, ούτε ακόμη να υποκαθιστά ή και να νομιμοποιεί την θεσμική έκφραση της Εκκλησίας, αλλά να αντιμετωπίζει κριτικά τους θεσμούς του κόσμου τούτου και προφητικά να καταγγέλλει τις άδικες δομές του. Αναφορικά με το περιεχόμενο θρησκευτικού μαθήματος, ο κ. Βασιλειάδης, αφού υπογραμμίζει ευθύς εξ αρχής ότι είναι αντίθετος με τις γνωστές - και εν πολλοίς αντιτιθέμενες - απόψεις περί ομολογιακού ή γνωσιολογικού χαρακτήρα, είπε ότι ευρίσκεται πλησιέστερα σε μια τρίτη άποψη, αυτή που υποστηρίζει τον αναπροσανατολισμό του μαθήματος σε μια νέα θεμελίωση με «βιβλικό» χαρακτήρα, έχοντας ως βάση της διδασκαλίας τη Παλαιά και τη Καινή Διαθήκη. Ολόκληρo το κέιμενο παρέμβασης του κ. Βασιλειάδη στο "Amen.gr":
Εντάξει, αλλά ο αγαπητός Πέτρος μάλλον ξεχνά οτι το μάθημα ειναι βιβλικό στην α και β γυμνασίου... και επι πλέον ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Γιατί το λέω? Το λέω γιατι μπορεί ο καθένας μέσα από τις εξειδικεύσεις του αντικειμένου να αρχί...σει τα ζητά παρόμοια πράγματα. Π.χ εγώ να ζητώ κοινωνιολογικό χαρακτήρα, ο άλλος θρησκειολογικό, ο άλλος ιστορικό κ.ο.κ Πιστεύω ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο γιατι θα οδηγήσει σε μονομέρεια. Κάναμε αμαν να ξεφύγουμε από την ομολογιακή μονομέρεια και κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε άλλες. Η πολυμορφική προσέγγιση νομίζω, άλλωστε τα έχουμε πεί πολλές φορές, είναι ότι καλλίτερο μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή. Δεν θέλω να πώ περισσότερα από σεβασμό και αγάπη πρός το δάσκαλο, πιστεύω όμως ότι θα πρέπει να το δεί πιό σφαιρικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, oi περί Peter Berger αναφορές θέλουν μια πιό προσεκτική κατάθεση γιατι κάποιος με τους όρους προσαρμογή και αντίσταση μπορεί να παρασυρθεί. Οι όροι έχουν τελείως διαφορετική εννοιολογική σημασία στον Βerger από αυτή που κοινότυπα κ...ατανοεί κάποιος. Ο όρος αντίσταση για παράδειγμα, αν θεωρηθεί οτι αποτελεί εκκλησιαστική επιλογή, τότε θα οδηγήσει στην απώλεια της εκκλησίας και στη δημιουργία της αίρεσης (υπονοεί μια ακόμη αίρεση των καθαρών) κλπ. Επισης ο όρος μετανεωτερικότητα δεν είναι από όλους αποδεκτός υπό το πρίσμα που το θέτει ο αγαπητός Πέτρος διότι υπονοεί για την νεωτερικότητα την απαλλαγή της κατανόησης του κόσμου από την πίστη. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Πολιτικές και πολιτισμικές κατακτήσεις του ανθρώπου συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της νεωτερικότητας. Στη μετα-νεωτερικότητα πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν (και εγώ) ότι αυτές οι κατακτήσεις τιθονται υπό αμφισβήτηση, γιαυτό και δεν δέχονται (και εγώ) τον συγκεκριμένο όρο, αλλά υποστηρίζουν ότι η νεωτερικότητα συνεχίζει τις διεργασίες της και τις δράσεις της ευρισκόμενη σε αυτή τη ιστορική και πολιτισμική περίοδο στην φάση της αντί-θεσης. Τέλος πάντων... κουβέντα να γίνεται!
ΑπάντησηΔιαγραφή