Απεταξάμην το διάλογο....

ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΜΑΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΠΥΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" www.amen.gr ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΓΚΡΙΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΚΑΙ κ. ΝΙΚ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ:

Εκτός Εκκλησίας...όσοι Ιεράρχες συνομιλούν με Ρωμαιοκαθολικούς
και Προτεστάντες εκτός και αν υπογράψουν δήλωση μετανοίας!!!

Tου Νίκου Παπαχρήστου,
www. amen.gr

Τον αφορισμό κάθε επικοινωνίας, διαλόγου, επαφής με ετερόδοξους και αλλόθρησκους ζητά η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση «Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών». Με επιστολή της σε πολλούς μητροπολίτες τους καλεί να υπογράψουν μια νέα «Ομολογία Πίστεως» που θα επαναβεβαιώνουν τον σεβασμό τους στις θέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας και θα απορρίπτουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ως αίρεση, κάθε προσπάθεια διαχριστιανικού και διαθρησκειακού διαλόγου. Το κείμενο της νέας «Ομολογίας Πίστεως», που εκτείνεται σε 20 πυκνογραμμένες σελίδες, χαρακτηρίζεται ήδη από πολλούς κληρικούς ως «μνημείο μισαλλοδοξίας» το οποίο, σχολιάζουν, «δεν εμφορείται ούτε κατ’ελάχιστο από το πνεύμα της αγάπης που διδάσκει ο Χριστιανισμός». Ωστόσο η πρωτοβουλία κατά του Οικουμενισμού προκαλεί συζητήσεις στο εσωτερικό της Εκκλησίας της Ελλάδος αφού τις τελευταίες ημέρες το κείμενο της «Ομολογίας» κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι, από μητρόπολη σε μητρόπολη.«Φυλαττουμε αμετακίνητα και απαραχάρακτα όσα οι Σύνοδοι και οι Πατέρες εθέσπισαν. Αποδεχόμαστε όσα εκείνοι αποδέχονται και καταδικάζουμε όσα καταδικάζουν, αποφεύγουμε δε την επικοινωνία με όσους καινοτομούν εις τα της πίστεως» σημειώνεται στο πρώτο άρθρο της νέας «Ομολογίας» και ακολούθως καταδικάζεται ο «Παπισμός» γιατί, όπως αναφέρεται, μεταξύ πολλών άλλων, οδηγεί τους κληρικούς στην ομοφυλοφιλία και την παιδεραστία!!! «Διακηρύσσουμε ότι ο Παπισμός είναι η μήτρα αιρέσεων και πλανών…Ο δογματικός μινιμαλισμός ωδήγησε και σε μείωση των ηθικών απαιτήσεων λόγω του δεσμού δόγματος και ήθους, με συνέπεια τις ηθικές πτώσεις κορυφαίων κληρικών και την αύξηση μεταξύ των κληρικών των ηθικών εκτροπών της ομοφυλοφιλίας και της παιδοφιλίας». Οι συντάκτες της «Ομολογίας», οι οποίοι δηλώνουν πως την ετοίμασαν «εν συνάξει μετά προσευχής και προσοχής», επικρίνουν ευθέως του Οικουμενικό Πατριαρχείο για την απόφαση που έλαβε στις αρχές του 20ου αιώνα να ξεκινήσει το διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς και τις προτεσταντικές ομολογίες. «Άνοιξε πλέον ο δρόμος για να υιοθετηθεί, να διαμορφωθεί και να αναπτυχθεί στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας η προτεσταντικής κατ’ αρχήν επινοήσεως, τώρα δε και παπικής αποδοχής, αίρεση του Οικουμενισμού, αυτή παναίρεση, που υιοθετεί και νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις ως εκκλησίες» τονίζουν και προσθέτουν: «Την διδάσκουν «γυμνή τη κεφαλή», την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στην πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως με τους αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων, ποιμαντικές συνεργασίες, θέτωντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Η στάση μας εκ των συνοδικών κανονικών αποφάσεων και εκ του παραδείγματος των Αγίων είναι προφανής. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του».Ιεράρχες του κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ελλαδικής Εκκλησίας μιλούν για «προσβλητικό» κείμενο. «Ποιοι είναι αυτοί που με τόσο έπαρση εμφανίζονται ως οι μόνοι υπερασπιστές της κανονικότητας και της νομιμότητας; Που αφορίζουν όλους τους άλλους λες και είναι οι μόνοι καθαροί και άμεμπτοι μέσα στην Εκκλησία; Ποιοι είναι αυτοί που γίνονται κριτές της Οικουμένης, ξεχνώντας προφανώς ότι και οι ίδιοι θα κριθούν; Εκτός αν και αυτοί έχουν το αλάθητο, το οποίο κατά τ' άλλα καταδικάζουν...» σχολίασε στο Amen.gr, εμφανώς ενοχλημένος, μητροπολίτης της Πελοποννήσου. Στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού πρωτοστατούν πέντε κληρικοί οι οποίοι «εκ μέρους της συντακτικής επιτροπής» της νέας «Ομολογίας», υπογράφουν την επιστολή προς τους Αρχιερείς. Πρώτος είναι ο Καθηγούμενος της Αγιορείτικης Ι.Μ. Ξηροποτάμου, Αρχιμ. Ιωσήφ που το περασμένο καλοκαίρι, υποδεχόμενος τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, στην ιστορική Μονή, έσπευσε να καταδικάσει το διάλογο που έχει ξεκινήσει το Πατριαρχείο με την Εκκλησία της Ρώμης.

Επίσης την επιστολή υπογράφουν και οι ομότιμοι καθηγητές των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, π. Γεώργιος Μεταλληνός και π. Θεόδωρος Ζήσης καθώς επίσης και οι Αρχιμανδρίτες π.Μάρκος Μανώλης και π.Σαράντης Σαράντος. «Προφανώς αποφάσισαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την επίσημη Εκκλησία. Να ενωθούν με τους σχισματικούς, με τους δήθεν ζηλωτές. Γιατί δεν μπορώ να κατανοήσω για παράδειγμα πως ο π. Θεόδωρος Ζήσης θα μιλήσει σε λίγες ημέρες σε εκδήλωση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ενώπιον του Πατριάρχη κ.Θεόφιλου ο οποίος υποδέχθηκε προχθές τον Πάπα Βενέδικτο στην Ιορδανία» διερωτάται ο ίδιος μητροπολίτης στο Amen.gr .

Η επιστολή των πέντε…«Σεβασμιώτατε, μαζί με τις αναστάσιμες ευχές και προσρήσεις μας, σας αποστέλλουμε κείμενο «Ομολογίας Πίστεως, Κατά του Οικουμενισμού» το οποίο ετοιμάσαμε εν συνάξει μετά προσευχής και προσοχής. Ο Οικουμενισμός, και στην διαχριστιανική και στην διαθρησκειακή του διάσταση, ενισχύεται διαρκώς και προσβάλλει επικίνδυνα την πίστη και την ζωή, το δόγμα και το ήθος, της Ορθοδόξου Εκκλησίας» αναφέρεται στην επιστολή, με ημερομηνία 27 Απριλίου, που υπογράφουν οι πέντε κληρικοί. Και συνεχίζουν: «Γνωρίζοντας την ευαισθησία σας και την αγάπη σας προς την «φίλην Ορθοδοξίαν», υπέρ της οποίας αγωνίσθηκαν και ωμολόγησαν, πολλά παθόντες, Άγιοι Μάρτυρες, Ιεράρχες, Όσιοι και Ομολογηταί, σας παρακαλούμε θερμά, εφ’όσων συμφωνείτε με το περιεχόμενο της Ομολογίας, να προσυπογράψετε το κείμενο, ενημερώνοντάς μας για την σύμφωνη γνώμη σας. Θα χαροποιήσουμε έτσι και θα καθησυχάσουμε τους πιστούς, που αγωνιούν για τα τεκταινόμενα και αναμένουν λόγους αληθείας. Δεν στείλαμε την «Ομολογία» εις όλους τους Ιεράρχας, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν».

Η «Ομολογία Πίστεως»

Τι ομολογεί όποιος υπογράφει την «Ομολογία Πίστεως, Κατά του Οικουμενισμού»; Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από το 20σέλιδο κείμενο:

"Όσοι με τη Χάρη του Θεού ανατραφήκαμε με ευσεβή δόγματα και ακολουθούμε σε όλα την Μία, Αγία, Καθολική, και Αποστολική Εκκλησία πιστεύουμε ότι:Η μοναδική οδός σωτηρίας των ανθρώπων είναι η πίστη στην Αγία Τριάδα, στο έργο και στη διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τα συνεχιζόμενα εις το σώμα Αυτού, την Αγία Εκκλησία. Ο Χριστός είναι το μόνο αληθινό φως, δεν υπάρχουν άλλα φώτα να μας φωτίσουν, ούτε άλλα ονόματα που μπορούν να μας σώσουν…Όλα τα άλλα πιστεύματα, όλες οι θρησκείες, που αγνοούν και δεν ομολογούν τον Χριστό «εν σαρκί εληλυθότα» είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα και έργα του Διαβόλου…Οι Χριστιανοί πιστεύοντες εις την Αγία Τριάδα, δεν έχουμε τον ίδιο Θεό με καμμία άλλη θρησκεία, ούτε με τις λεγόμενες μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Ιουδαϊσμό και τον Μωαμεθανισμό, οι οποίες δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα….Κατά συνέπεια οι βασικές θέσεις της Ομολογίας μας είναι οι εξής:

1.Φυλαττουμε αμετακίνητα και απαραχάρακτα όσα οι Σύνοδοι και οι Πατέρες εθέσπισαν. Αποδεχόμαστε όσα εκείνοι αποδέχονται και καταδικάζουμε όσα καταδικάζουν, αποφεύγουμε δε την επικοινωνία με όσους καινοτομούν εις τα της πίστεως…Μετά των Αγίων Πατέρων και των Συνόδων απορρίπτουμε και αναθεματίζουμε όλες τις αιρέσεις που παρουσιάσθηκαν κατά την ιστορική διαδρομή της Εκκλησίας…

2.Διακηρύσσουμε ότι ο Παπισμός είναι η μήτρα αιρέσεων και πλανών. Η διδασκαλία του Filioque, της εκπορεύσεως δηλαδή του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού, είναι αντίθετη προς όσα ο ίδιος ο Χριστός εδίδαξε περί του Αγίου Πνεύματος…Ο σημερινός Παπισμός παρεξέκλινε πολύ περισσότερο του μεσαιωνικού Παπισμού από την διδασκαλία της Εκκλησίας, ώστε δεν αποτελεί πλέον συνέχεια της αρχαίας Δυτικής Εκκλησίας…Ο δογματικός μινιμαλισμός ωδήγησε και σε μείωση των ηθικών απαιτήσεων λόγω του δεσμού δόγματος και ήθους, με συνέπεια τις ηθικές πτώσεις κορυφαίων κληρικών και την αύξηση μεταξύ των κληρικών των ηθικών εκτροπών της ομοφυλοφιλίας και της παιδοφιλίας…

3.Τα ίδια ισχύουν, σε μεγαλύτερο βαθμό, για τον Προτεσταντισμό, ο οποίος ως τέκνο του Παπισμού κληρονόμησε πολλές αιρέσεις, πρόσθεσε δε πολύ περισσότερες…

4.Ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί η κοινωνία μας με τους αιρετικούς είναι η εκ μέρους τους αποκήρυξη της πλάνης και η μετάνοια, ώστε να υπάρξει αληθινή ένωση και ειρήνη. Ένωση με την αλήθεια και όχι με την πλάνη και την αίρεση…Είναι γι’ αυτό αθεμελίωτη και μετέωρη η νέα προσπάθεια των Οικουμενιστών να προβάλλουν την θέση ότι έχουμε κοινό βάπτισμα με τους αιρετικούς…

5.Εφ’όσον οι αιρετικοί εξακολουθούν να παραμένουν στην πλάνη, αποφεύγουμε την μετ’αυτών κοινωνία, ιδιαίτερα τις συμπροσευχές.

6.Μέχρι των αρχών του 20ου αιώνος η Εκκλησία σταθερά και αμετάβλητα είχε απορριπτική και καταδικαστική στάση έναντι όλων των αιρέσεων…Δυστυχώς αυτή η ενιαία, σταθερή και αταλάντευτη στάση της Εκκλησίας άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπεται, μετά την εγκύκλιο που εξαπέλυσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1920 «Προς τας απανταχού εκκλησίας του Χριστού», η οποία για πρώτη φορά χαρακτηρίζει επισήμως τις αιρέσεις ως εκκλησίες, που δεν είναι αποξενωμένες από την Εκκλησία, αλλά είναι οικείες και συγγενείς…Άνοιξε πλέον ο δρόμος για να υιοθετηθεί, να διαμορφωθεί και να αναπτυχθεί στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας η προτεσταντικής κατ’ αρχήν επινοήσεως, τώρα δε και παπικής αποδοχής, αίρεση του Οικουμενισμού, αυτή παναίρεση, που υιοθετεί και νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις ως εκκλησίες και προσβάλει το δόγμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής, και Αποστολικής Εκκλησίας. Αναπτύχθηκε πλέον, διδάσκεται και επιβάλλεται από Πατριάρχες και επισκόπους νέο δόγμα περί Εκκλησίας, νέα εκκλησιολογία…

7.Ο διαχριστιανικός αυτός συγκρητισμός, διευρύνθηκε τώρα και σε διαθρησκειακό συγκρητισμό, ο οποίος εξισώνει όλες τις θρησκείες, με την μοναδική, θεόθεν αποκαλυφθείσα από τον Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία και κατά Χριστόν ζωή…Είναι η χειρότερη πλάνη, η μεγαλύτερη αίρεση των αιώνων…

8.Εμείς πιστεύουμε και ομολογούμε ότι μόνον εν τω Χριστώ υπάρχει η δυνατότης σωτηρίας. Οι θρησκείες του κόσμου και οι αιρέσεις οδηγούν στην απώλεια…Αυτή την παναίρεση (σ.σ. εννοούν τον Οικουμενισμό) έχουν αποδεχθεί εκ των Ορθοδόξων πολλοί πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. Την διδάσκουν «γυμνή τη κεφαλή», την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στην πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως με τους αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων, ποιμαντικές συνεργασίες, θέτωντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Η στάση μας εκ των συνοδικών κανονικών αποφάσεων και εκ του παραδείγματος των Αγίων είναι προφανής. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.

9.Υπάρχουν βέβαια και συλλογικές ευθύνες, και κυρίως των οικουμενιστικών φρονημάτων Ιεραρχών και Θεολόγων μας, απέναντι στο ορθόδοξο πλήρωμα και το ποίμνιο τους. Προς αυτούς δηλώνουμε με φόβο Θεού και αγάπη, ότι η στάση τους αυτή και τα ανοίγματά τους στις οικουμενιστικές δραστηριότητες είναι από πάσης πλευρά καταδικαστέα.

10.Όταν κινδυνεύει η πίστη με την υποστήριξη παλαιών και νέων αιρέσεων, τις οποίες υποψιθυρίζει ο Διάβολος, για να αποκόψει τους πιστούς από την Εκκλησία, τότε όλοι οι πιστοί οφείλουν να ομολογούν και να διακηρύσσουν την αλήθεια των δογμάτων, ιδιαίτερα όμως οι ποιμένες, που οφείλουν να εκδιώκουν τους λύκους από την αυλή των προβάτων, και οι μοναχοί, οι οποίοι, με την δικαιολογημένη ευαισθησία τους σε θέματα πίστεως, αναδείχθηκαν σε στύλους και προμάχους της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί , με προθυμία και χαρά υπογράφουμε αυτήν την Ομολογία".