Toυ Κώστα Νούση,
Φιλολόγου-Θεολόγου M.Th.
Η απαράδεκτη
από κάθε άποψη ενέργεια του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου συνεχίζεται άνευ
αιδούς και μακριά από κάθε εκκλησιαστική κανονικότητα. Οι κανόνες ευπρεπείας
αντικατεστάθησαν από την προκλητική επίσκεψη αντιπροσωπείας του Ιεροσολύμων στο
Φανάρι και την επίδοση της προ-σ-κλήσεως ιδιοχείρως στον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Το «έγκλημα» ήταν βαθιά προμελετημένο από τον Ιεροσολύμων, υπείκοντα προδήλως στις
προσταγές του Μόσχας με βάσιμες υποψίες για οικονομικά – τι άλλο; -
ανταλλάγματα. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο άσοφος Ιεροσολύμων – επανέλαβε πολλάκις
το αυτό αμάρτημα – πυρπολεί τα θεμέλια της ενότητας των απανταχού Ορθοδόξων και
αμφισβητεί εμμέσως – πλην σαφώς – το πρωτείο του Κωνσταντινουπόλεως, τον οποίο παρακάμπτει
χάριν τον ανόμων αρχολαγνικών προθέσεων του Μόσχας, ο οποίος φαίνεται να
αυξάνει τις ενέργειες τού υποσκάπτειν τα θεμέλια της πρωτοκαθεδρίας του Πατριάρχη
της Νέας Ρώμης, ήτοι την ίδια την Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδο που του χορήγησε
αυτό το διακονικό προνόμιο.
Όσο
καλοπροαίρετα και να δει κάποιος το θέμα, δεν μπορεί παρά να αντιληφθεί πόσο
προδοτικά φέρονται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της πανορθόδοξης
ενότητας όσοι τυχόν θα συμμετάσχουν στην παρασυναγωγή
του Αμμάν. Δεν δικαιούται κανείς να συγκαλέσει Πανορθόδοξη, πολλώ δε μάλλον
για μη δογματικά ζητήματα, όπως εν προκειμένω το Ουκρανικό, πλην του
Κωνσταντινουπόλεως. Η χορήγηση Αυτοκεφαλίας είναι «δουλειά» του Πατριάρχη
Κωνσταντινούπολης και ουδενός ετέρου – άχρι στιγμής τουλάχιστον. Τι θέλει και
ως τι ανακατεύεται ο Ιεροσολύμων; Οι δε τυχόν παρευρεθησόμενοι στο Αμμάν τι
άλλο θα δείξουν, παρά ότι επιζητούν την ανατροπή της κατεστημένης
εκκλησιαστικής κανονικότητας και συνοδικότητας; Και δη γνωρίζοντες ότι πολλοί
εκ των νυν επιθυμούντων την «Πανορθόδοξη» έλειψαν αδικαιολογήτως από την
πρόσφατη και τω όντι Πανορθόδοξη του Κολυμπαρίου;
Ο Ιεροσολύμων,
δυστυχώς, εξυπηρετεί αλλότρια και άνομα σχέδια και συμφέροντα. Στο ίδιο αμάρτημα θα συρθούν και όσοι τυχόν τον
ακολουθήσουν σε μια ανούσια παρασυναγωγή, η οποία σαφέστατα πραγματώνεται από
τη ρωσική εκκλησιαστική διπλωματία, φερέφωνο τραγικό μιας αιρετίζουσας εθνοφυλετικής
αντίληψης της ορθόδοξης εκκλησιολογίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης οφείλει να κινηθεί
αυστηρώς έναντι αυτής της ευθείας και απροκάλυπτης παραβίασης του
εκκλησιαστικού δικαίου και να πατάξει πάσαν επιβουλή κατά της ορθόδοξης
εκκλησιολογίας και της συνακόλουθης εκκλησιαστικής ενότητας. Ο Ιεροσολύμων, ρωσικό πιόνι που θα αποδοκιμασθεί έντονα
και σύντομα από την εκκλησιαστική ιστορία, οφείλει, έστω και την τελευταία
στιγμή, να ανανήψει και μετανοών να παραδώσει τη σκυτάλη μιας νέας πιθανής
σύγκλησης Πανορθοδόξου στον καθ’ ύλην και μόνον αρμόδιο: στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη.
